Αναβίωση της λεγομένης «λαϊκής δεξιάς» και διαφαινόμενη απουσία προσώπων τα οποία θα προωθήσουν είτε τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος, είτε τη μείωση του φορολογικού βάρους των πολιτών.
Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση για τη νέα κυβέρνηση και ελπίζουμε να μην την επιβεβαιώσει το αποτέλεσμα...
Εάν υποθέσουμε, ότι η κυβέρνηση που ανακοινώθηκε χθες αντικατοπτρίζει ό,τι αντελήφθη το Μέγαρο Μαξίμου σχετικά με το μήνυμα της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης, τότε... μάλλον τζάμπα ο κόπος....
Τζάμπα ο κόπος αν αυτή είναι η ανταπόκριση στην λαϊκή απαίτηση για τερματισμό της υπερφορολόγησης και της ανέχειας και τζάμπα ο κόπος αν έτσι θα πορευτούμε στην υλοποίηση των μεγάλων τομών που έχει ανάγκη ο τόπος, για να βγει από την κρίση μια ώρα αρχύτερα.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του ανασχηματισμού, δηλαδή, η αναβίωση της λαϊκής δεξιάς –κατ' ευφημισμό και επικοινωνιακής δεξιάς-, όπως αυτή αποτυπώνεται σε όσα εκπροσωπούν πολιτικώς, πρόσωπα όπως ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, ο Μάκης Βορίδης, ο Αργύρης Ντινόπουλος, η Σοφία Βούλτεψη, η Κατερίνα Παπακώστα, κ.α., αντικατοπτρίζει, δε, το σχηματισμό μιας προεκλογικής κυβέρνησης και ανταμείβει όσους πρωταγωνίστησαν στα τηλεοπτικά παράθυρα υπεραμυνόμενοι του κυβερνητικού έργου.
Αντίστοιχα, η επιλογή του κ.Ν.Δένδια για το κομβικό «πόστο» του υπουργείου Ανάπτυξης, μολονότι μέλλει να αξιολογηθεί στη βάση του αποτελέσματος, προϊδεάζει αρνητικά, όχι τόσο εξαιτίας της απουσίας ικανοτήτων εκ μέρους του συγκεκριμένου προσώπου, η θητεία του οποίου στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη χαρακτηρίζεται ως επιτυχημένη, όσο κυριότερα, δεδομένης της απόστασης που τον χωρίζει από την οικονομία και την αγορά.
Ποια είναι η σχέση του, καθόλα άξιου κατά τα λοιπά, κ.Δένδια, με τα ζητήματα των μεταρρυθμίσεων; Τι γνωρίζει σχετικά με την ανάγκη απελευθέρωσης της αγοράς, είτε από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κράτους, είτε από εκείνον των καρτέλ και των συντεχνιών;
Αν κρίνουμε, δε, από το έργο που επιτέλεσε για την προστασία των λεγομένων ειδικών μισθολογίων τα οποία αφορούν τους ένστολους, τότε η πλάστιγγα γέρνει μάλλον στην διατήρηση προνομίων παρά στην κατάργησή τους...
Σε ότι αφορά, δε, στην θεμελιώδη επιλογή του κ.Γκίκα Χαρδούβελη, αν και βεβαίως και αυτή θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη, δεδομένου ότι αφορά έναν τεχνοκράτη, ο οποίος –αν και πανεπιστημιακός- γνωρίζει τόσο τα της αγοράς εκ των έσω, όσο και ζητήματα που άπτονται της ανάγκης αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους, έχει υπάρξει σύμβουλος τουλάχιστον δυο κυβερνήσεων κατά το παρελθόν και έχει την τόσο απαραίτητη «έξωθεν» καλή μαρτυρία.
Μόνον αυτή, όμως, δεν αρκεί.
Η κραυγή αγωνίας που ορθώνουν σήμερα εκατομμύρια πολίτες αυτής της χώρας αφορά την ανέχεια στην οποία έχουν περιπέσει εξαιτίας της ανηλεούς υπερφορολόγησης στην οποία υποβάλλονται και η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των κυριοτέρων αιτίων για την βάθυνση της ύφεσης και την καθυστέρηση της ανάκαμψης της οικονομίας.
Αν δεν ελαφρυνθεί το φορτίο που έχουν επωμισθεί οι άνθρωποι αυτοί κι αν δεν διευρυνθεί η φορολογική βάση μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής και της συμμετοχής στα φορολογικά βάρη ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων όπως οι αγρότες, οι οποίοι σήμερα δεν τα υφίστανται στον ίδιο βαθμό με τον αστικό πληθυσμό, τότε όχι μόνον θα καθυστερήσει δραματικά να εξέλθει ο τόπος από την ύφεση, αλλά θα διογκωθεί και η λαϊκή δυσαρέσκεια με σαφή πολιτικό αντίκτυπο.
Υπό το πρίσμα αυτό, η διατήρηση των κ.κ.Σταϊκούρα και Μαυραγάνη στις θέσεις τους, αντιπροσωπεύει, εν πολλοίς, τη συνέχιση της έως τώρα πολιτικής, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τον πειθαναγκασμό σε παραίτηση του κ.Χ.Θεοχάρη από τη θέση του ΓΓ Δημοσίων Εσόδων, το έργο του οποίου ήταν τουλάχιστον εμφανές...
Βέβαια, όπως είπαμε, όλα εκ του αποτελέσματος κρίνονται...
