- Η ένωση διασώθηκε και το άμεσο πολιτικό ζήτημα μεταφέρεται ξαφνικά στο Λονδίνο, καθώς απαιτείται μια νέα συνταγματική διευθέτηση.
Όπως και η...μάχη του Βατερλώ, η μάχη για τη Σκωτία κερδήθηκε με μικρή διαφορά. Οι συνέπειες του «όχι» είναι τεράστιες - αν και όχι τόσο μαζικές όσο θα ήταν οι συνέπειες του «ναι». Η ψήφος ενάντια στην ανεξαρτησία σημαίνει, πάνω απ 'όλα, ότι η 307 ετών Ένωση επιβιώνει. Ως εκ τούτου, σημαίνει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει μια οικονομική δύναμη της G7 και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτό σημαίνει ότι η Σκωτία θα κερδίσει περισσότερη αποκέντρωση. Σημαίνει ότι ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν θα αναγκαστεί να αποσυρθεί. Σημαίνει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση εκλεγεί υπό τον Εντ Μίλιμπαντ τον επόμενο Μάιο θα έχει την ευκαιρία να ολοκληρώσει τη θητεία της και να μην βρεθεί χωρίς πλειοψηφία το 2016, όταν οι Σκωτσέζοι θα έφευγαν. Σημαίνει ότι οι δημοσκόποι είχαν δίκιο, η Μαδρίτη θα κοιμηθεί λίγο πιο εύκολα, και σημαίνει ότι οι τράπεζες θα ανοίξουν την Παρασκευή το πρωί, ως συνήθως.
Αλλά το πεδίο της μάχης είναι ακόμα γεμάτο από σημαντικά μαθήματα. Η νίκη, αν και στενή, ήταν καθοριστική. Είναι περίπου 54% -46%. Αυτό δεν είναι τόσο καλό όσο φαινόταν πριν από μερικούς μήνες. Αλλά είναι μια νίκη πολύ πιο αποφασιστική από ό,τι οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις είχαν υπαινιχθεί. Δεύτερον, οι γυναίκες έσωσαν την ένωση. Στις δημοσκοπήσεις, οι άνδρες ήταν αποφασιστικά υπέρ του «ναι». Η εκστρατεία του «ναι» ήταν κατά κάποιο τρόπο αντρική υπόθεση. Οι άνδρες ήθελαν να κάνουν ένα διάλειμμα με την Σκωτία όπου κατοικούν. Οι γυναίκες όχι. Τρίτον, αυτή ήταν σε σημαντικό βαθμό μια ταξική ψηφοφορία. Η πλουσιότερη Σκωτία επέμεινε στην ένωση – κι έτσι το «όχι» τα πήγε πολύ καλά σε πολλές παραδοσιακές περιοχές του SNP. Η φτωχότερη Σκωτία, η Εργατική Σκωτία, έγειρε προς το «ναι», παραδίδοντας τη Γλασκώβη, το Ντάντι και το Βόρειο Λάναρκσαϊρ στο στρατόπεδο της ανεξαρτησίας. Ο Γκόρντον Μπράουν ίσως να εμπόδισε την μετατροπή της «ολίσθησης» σε ήττα, αλλά τα ερωτήματα για τους Εργατικούς - και για την πολιτική της αριστεράς γενικότερα - είναι βαθιά.
Για τους Σκωτσέζους, η ψήφος σημαίνει για κάποιους ανακούφιση και για άλλους απελπισία –που είναι πολλοί και στις δύο πλευρές. Για εκείνους που ονειρεύτηκαν ότι το «ναι» θα οδηγήσει τους Σκωτσέζους σε μια Γη της Επαγγελίας, η διάθεση το πρωί θα είναι ζοφερή. Κάτι που χιλιάδες Σκωτσέζοι ήθελαν να είναι υπέροχο ή απλώς και μόνο ήθελαν να το ζήσουν, εξαφανίστηκε. Η απότομη πτώση θα είναι σκληρή και συντριπτική. Για άλλους, την πλειοψηφία, θα υπάρχει ευγνωμοσύνη πάνω απ 'όλα, αλλά και μεγάλη ανησυχία. Η ψηφοφορία της Πέμπτης εξέθεσε μια Σκωτία χωρισμένη στη μέση και εναντίον του εαυτού της. Η θεραπεία αυτής της πληγής δεν θα είναι ούτε εύκολη, ούτε γρήγορη. Ήρθε η ώρα να μαζέψουν τις σημαίες.
Το άμεσο πολιτικό ερώτημα τώρα μεταφέρεται ξαφνικά στο Λονδίνο. Ο Γκόρντον Μπράουν υποσχέθηκε την περασμένη εβδομάδα ότι την Παρασκευή θα ξεκινήσουν οι εργασίες για την κατάρτιση των όρων για τη νέα αποκέντρωση. Αυτή μπορεί να είναι μια υπόσχεση που απέχει πολύ από την εξάντληση και την αδρεναλίνη των τελευταίων ημερών. Όμως, η συμφωνία πρέπει να είναι στο τραπέζι μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα. Δεν θα είναι εύκολο να συμβιβαστούν όλα τα συμφέροντα - Σκωτίας, Αγγλικά, Ουαλίας, Βόρειας Ιρλανδίας και τοπικά. Αλλά είναι μια κοσμοϊστορική ευκαιρία. Το σχέδιο, όπως οι τράπεζες, είναι πολύ μεγάλο για να αποτύχει.
Ο Άλεξ Σάλμοντ και το SNP δεν πρόκειται να φύγουν. Θα εξακολουθούν να κυβερνάνε τη Σκωτία μέχρι το 2016. Θα υπάρχουν υποθέσεις σχετικά με τη θέση του Σάλμοντ και το SNP θα πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι υποψήφιο το 2016 με μια δεύτερη υπόσχεση δημοψηφίσματος. Πιο άμεσα, το SNP θα πρέπει να αποφασίσει αν θα προχωρήσει σε μια πιο ολοκληρωμένη νίκη για περισσότερες έδρες στο Westminster, στις γενικές εκλογές του 2015, προκειμένου να κρατήσει σε επιφυλακή την επόμενη κυβέρνηση όσον αφορά τον όρο της πλήρους οικονομικής ανεξαρτησίας. Όσοι αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία, θα νιώσουν πλήρως απογοητευμένοι σήμερα το πρωί. Αλλά μέχρι την Πέμπτη, ήταν σε απόσταση αναπνοής από το να τερματίσουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Μια μέρα, ίσως σύντομα, σίγουρα θα επιστρέψουν.
http://www.theguardian.com/
