- Την τακτική της δημιουργίας τεχνητής έντασης για να επιβάλει τις θέσεις της, την οποία είχε ασκήσει και στο παρελθόν στο Αιγαίο με τα γνωστά αποτελέσματα, είναι φανερό ότι ασκεί και τώρα η Τουρκία στην περίπτωση της Κύπρου.
Και το ερώτημα είναι αν η ελληνική πλευρά θα... πέσει στην παγίδα αυτή, τη στιγμή που Ελλάδα και Κύπρος αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, στην οποία είναι ευνόητο ότι η προσθήκη και μιας εθνικής κρίσης θα είχε τραγικές συνέπειες. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι δύο χώρες θα πρέπει να παραμείνουν απαθείς απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα αλλά ότι θα πρέπει να επιλέξουν έναν τρόπο αντίδρασης ο οποίος θα μπορεί να φέρει μια θετική κατάληξη.
Για την ώρα φαίνεται να προκρίνεται η απλοϊκή θεωρία «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Ετσι έχουν συγκροτηθεί οι συγκυριακές συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, με όλες τις απαραίτητες τυμπανοκρουσίες, χωρίς να γνωρίζουμε όμως πού οδηγούν αυτές - από τη στιγμή μάλιστα που όλη αυτή η ιστορία αφορά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στη γεωπολιτικά πολύπλοκη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου η Τουρκία διαθέτει ακτές εκατοντάδων χιλιομέτρων, γεγονός που δεν μπορεί να αγνοηθεί και άρα, είτε μας αρέσει είτε όχι, κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση και με τη συμμετοχή της.
Αυτό όμως που θα πρέπει ιδιαίτερα να μας προβληματίσει είναι η επίσημη αναγγελία της εταιρείας που διεξάγει τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ ότι τα αποθέματα αερίου δεν είναι επαρκή για τη δημιουργία τερματικού σταθμού υγροποίησης, θέτοντας έτσι τέρμα στα όνειρα των Κυπρίων να αποκτήσουν ρόλο στη διακίνηση των υδρογονανθράκων. Μένει έτσι το γνωστό θέμα της διέλευσης των αγωγών, όπου έγκυρα ισραηλινά κέντρα ερευνών προκρίνουν σαφώς τη μεταφορά του ισραηλινού αερίου μέσω Τουρκίας (ως την οικονομικότερη λύση) και όχι μέσω Κύπρου και Ελλάδας. Αλλά και η Αίγυπτος εδώ και χρόνια αρνείται να προχωρήσει στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών χωρίς τη συγκατάθεση της Τουρκίας. Αυτά για να γνωρίζουμε τι πραγματικά πρεσβεύουν οι υποτιθέμενοι σημερινοί μας σύμμαχοι...
Του κ.Γ.Καρτάλη
