Τελικά, δεν ξέρω πόσο μεγάλη τύχη είναι να κερδίσεις το Τζόκερ.Ξέρω, όμως, με βεβαιότητα, πόσο μεγάλη ατυχία είναι να έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα και η ταυτότητά σου να γράφει χρονολογία γέννησής με «198..» στα τρία πρώτα ψηφία.
Σε αυτήν τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, αν είσαι 25-35 σήμερα, δεν έχεις τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες… Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά.
Κι αν βρεις, οι... αμοιβές είναι πενιχρές. Δε σου επιτρέπουν να ζήσεις αξιοπρεπώς. Κι αν ακόμα σου το επιτρέπουν –πράγμα σπάνιο–, δεν σου επιτρέπουν να κάνεις οικογένεια, να μείνεις σε δικό σου σπίτι…
“Επίτευγμα” της προηγούμενης γενιάς, απότοκο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ή συνδυασμός και των δύο;
Αν ανήκεις στη μοιραία γενιά του 1980, δύσκολα μπορείς να παρακολουθήσεις τα ΜΜΕ…Γιατί φαίνεται πως δεν ασχολούνται με το ερώτημα αυτό, πολλώ δε μάλλον με το να βρουν βιώσιμη λύση…
Είχες κάθε δικαίωμα να πιστεύεις ότι είσαι το δυναμικότερο τμήμα της κοινωνίας, αυτό που συγκέντρωνε όλα τα όνειρα και τις επιδιώξεις της…
Κάποιος σου το έχει αφαιρέσει εκ των προτέρων για κάποια ψηφία στην ταυτότητα!
Το μέλλον σου διαγράφεται ζοφερό.
Οι προοπτικές είναι τόσο δυσοίωνες, που σε γεμίζουν απαισιοδοξία, όσο φύσει αισιόδοξος κι αν είσαι…
Όταν έχεις σημαντικές σπουδές στην πλάτη σου, η ματαίωση είναι διπλή.
Με ένα master, ενδεχομένως και διδακτορικό, από κεντρικό πανεπιστήμιο, είναι πολύ πιο δύσκολο να πιστέψεις ότι είσαι καταδικασμένος να μείνεις με τους γονείς σου μέχρι… άγνωστο πόσο! Πως μόνη λύση είναι η φυγή, η μετανάστευση…
«Με συγχωρείτε για την έκφραση, αλλά στην Ελλάδα έχουμε “ξεσκίσει” τις επόμενες γενιές». Αξέχαστη αποστροφή καθηγητή μου, μακροοικονομικών, προς τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να περιγράψει ανάγλυφα –ακόμα και ένας ακαδημαϊκός– το εύρος των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, των συντάξεων που δεν αναλογούσαν σε εισφορές, των αλόγιστων προσλήψεων στο Δημόσιο…
Μια ευημερία που κλάπηκε από το μέλλον… Ένα μέλλον που έγινε εφιαλτικό παρόν για τους γεννηθέντες το… 198*.
Ποια άλλη χώρα υποθήκευσε τόσο ανερυθρίαστα το μέλλον της, εξωθώντας μια ολόκληρη γενιά στη μακρόχρονη ανεργία;
Αυτός ο -εκ των προτέρων- αποκλεισμός είναι τόσο άδικος, που θα έπρεπε να την κάνει να κοκκινίζει… Αντί να διαμαρτύρεται για την απώλεια μιας κλεμμένης ευημερίας…
Του Στ.Κοντέα
