- Εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος την προσεχή Δευτέρα και η χώρα μπει σε προεκλογική διαδικασία, είναι πιθανό η αβεβαιότητα να μην περιοριστεί μόνο εντός των ελληνικών συνόρων κι αυτό είναι που ανησυχεί ιδιαίτερα τις Βρυξέλλες και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, οι οποίες θα έχουν το βλέμμα στραμμένο στις αγορές.
Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα και ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε πολιτική κρίση με επιπτώσεις στο σύνολο της Ευρωζώνης ασφαλώς και...προκαλούν ανησυχία στις Βρυξέλλες και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όσο κι αν κοινοτικοί αξιωματούχοι και οι εταίροι προσπαθούν δημόσια να εμφανιστούν ψύχραιμοι.
Σε μια περίοδο αδύναμης ανάπτυξης, πληθωρισμού που θα γίνει αρνητικός τους επόμενους 2-3 μήνες, ανεργίας κοντά στα ιστορικά υψηλά και επενδύσεων που κινούνται 15% χαμηλότερα από τα προ κρίσεως επίπεδα, το ελληνικό ζήτημα θα μπορούσε να επιδεινώσει περαιτέρω τη ζοφερή κατάσταση στην Ευρώπη.
Το ανησυχητικό για τους εταίρους και τους αξιωματούχους είναι ότι εδώ όπου έφτασαν τα πράγματα δεν μπορούν οι ίδιοι να αποτρέψουν μια δυσμενή εξέλιξη.
Η όποια λύση βρίσκεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο, που θα ψηφίσει για ΠτΔ σήμερα και στις 29 Δεκεμβρίου, ή σε τελική ανάλυση στον λαό, ο οποίος θα κληθεί να κάνει την επιλογή.
Για τους εταίρους είναι αργά να παρέμβουν γιατί, όπως λέει και η παροιμία, «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες». Η αντιμετώπιση από την αρχή της ελληνικής κρίσης είχε περισσότερο χαρακτηριστικά τιμωρίας, παρά διόρθωσης της κατάστασης. Και όταν η τιμωρία κρατάει 4,5 χρόνια δεν είναι πλέον τιμωρία, αλλά κάτι περισσότερο.
Εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος την προσεχή Δευτέρα και η χώρα μπει σε προεκλογική διαδικασία, είναι πιθανό η αβεβαιότητα να μην περιοριστεί μόνο εντός των ελληνικών συνόρων κι αυτό είναι που ανησυχεί ιδιαίτερα τις Βρυξέλλες και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, οι οποίες θα έχουν το βλέμμα στραμμένο στις αγορές.
Σήμερα πρώην μνημονιακές χώρες (Ιρλανδία, Πορτογαλία), αλλά και άλλες προβληματικές (Ισπανία, Ιταλία) δανείζονται με ιστορικά χαμηλά επιτόκια, ενώ η κατάσταση των οικονομιών τους είναι τέτοια που δεν αντέχουν να πληρώσουν ακριβότερα για μεγάλο διάστημα.
Και στην Ελλάδα, εάν πάμε σε εκλογές και το αποτέλεσμα βγάλει πλειοψηφία με αιτήματα που θα οδηγήσουν σε σύγκρουση με κάποιους εταίρους, ελλοχεύει ο κίνδυνος η αβεβαιότητα να έχει μεγάλη διάρκεια. Κι αυτό γιατί κάποιες κυβερνήσεις, όπως -για παράδειγμα- η γερμανική, δεν πρόκειται να συναινέσουν στην ικανοποίηση ελληνικών αιτημάτων, τα οποία δεν συμβαδίζουν με το «μοντέλο» της οικονομικής πολιτικής που έχουν επιβάλει τα τελευταία τρία χρόνια στην Ευρωζώνη.
Η ατυχία μας είναι ότι το ελληνικό ζήτημα, όπως και το 2010, «αναδύεται» πάλι σε μια κακή χρονική συγκυρία για την Ευρώπη, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν και έναν επιπλέον: ό,τι αποφασιστεί για την Ελλάδα μπορεί να έχει πολιτικές συνέπειες σε άλλες χώρες, όπως στην Ισπανία, η οποία έχει εκλογές τον Νοέμβριο και το κόμμα διαμαρτυρίας Podemos είναι πρώτο στις δημοσκοπήσεις.
Η διαχείριση του ελληνικού ζητήματος δεν θα είναι καθόλου εύκολη για τους εταίρους. Μπορεί να μην το δείχνουν δημόσια, αλλά το γνωρίζουν...
Του κ.Ν.Μπέλλου
