
Από πολλές απόψεις αυτός ήταν ο άνθρωπος που σημάδεψε το 2014 στην Ελλάδα. Αρνητικά...
Σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε. Αλλά ήταν αυτό που κατάφερε.
Κι αυτό είναι που μετράει.
Δεν νομίζω να χρειάζεται και πολύ για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο πολιτικός που κατέγραψε μέσα στο 2014 τις αρνητικότερες επιδόσεις είναι ο ... Φώτης Κουβέλης. Είναι μάλιστα τόσες και τέτοιες που δύσκολα θα τις περίμενε κανείς από έναν πολιτικό με πείρα αρκετών δεκαετιών.
Υποθέτω ότι ιδιαίτερα τα τελευταία εικοσιτετράωρα δεν μπορεί παρά να αναλογίζεται πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η θέση της ΔΗΜΑΡ, αλλά και του ίδιου, αν οι χειρισμοί του δεν ήταν αυτοί τους οποίους επέλεξε. Ή πόσο διαφορετικές θα ήταν και οι πολιτικές εξελίξεις γενικότερα. Γιατί αν ο Κουβέλης είχε πολιτευτεί διαφορετικά, σήμερα δεν θα βιώναμε το πρόβλημα μίας εκλογικής αναμέτρησης με απρόβλεπτες συνέπειες για τον τόπο.

Το ίδιο θα ίσχυε και σήμερα αν δεν είχε επιλέξει την αλλαγή στρατοπέδου. Την επέλεξε, όμως. Αντί για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, επέλεξε για συνομιλητή τον Τσίπρα. Oχι αμέσως, αλλά από κάποια στιγμή και μετά. Για την ακρίβεια μετά τις ευρωεκλογές, όταν διαπίστωσε ότι η εκλογική του βάση είχε συρρικνωθεί. Τότε ήταν που πολιτεύτηκε δείχνοντας ότι θεωρεί ότι η πολιτική του επιβίωση εξαρτάται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο που κι εδώ πολιτεύτηκε με απίστευτη αφέλεια. Πρόσφερε αυτό που ο Τσίπρας επιζητούσε -τη βεβαιότητα ότι η κυβερνητική συμμαχία δεν θα εξασφαλίσει τις 180 ψήφους για την εκλογή Προέδρου- και δεν φρόντισε να διασφαλίσει τίποτα από εκείνα που χρειαζόταν ο ίδιος. Ούτε για το κόμμα του, ούτε για τους συνεργάτες του, ούτε καν για τον εαυτό του.
Από μια άποψη ο Κουβέλης είναι ο άνθρωπος που σημάδεψε το 2014. Αρνητικά. Σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε. Αλλά ήταν αυτό που κατάφερε. Κι αυτό είναι που μετράει...
Του κ.Ερ.Μπαρτζινόπουλου