- Για να πετύχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αυτοδυναμία θα πρέπει να πιάσει 34% και τα κόμματα εκτός Βουλής 16% όλα μαζί. Άρα το πιθανότατο σενάριο με τα σημερινά δεδομένα είναι πως αν έλθει πρώτος θα είναι χωρίς αυτοδυναμία. Οπότε έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι διαδικασίες που θα αρχίσουν μετά τις εκλογές προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση και να εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας...
Είναι φανερό ότι ο Τσίπρας τα δίνει όλα για να πετύχει αυτοδυναμία. Για να το καταφέρει, μέχρι και τους κυνηγούς διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να... βάλει αυστηρότερους κανόνες στο κυνήγι, όπως κυκλοφόρησε. Δεν είναι εύκολος στόχος η αυτοδυναμία, αλλά και δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς, όπως δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της ανατροπής (λίγες όμως οι πιθανότητες) την τελευταία εβδομάδα που μπορεί να αποδειχθεί πολύ κρίσιμη. Είτε προς τη μία πλευρά, είτε προς την άλλη.
Πολιτικά, είναι φυσικό να θέλει αυτοδυναμία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως και κάθε άλλο κόμμα που διεκδικεί την εξουσία με σοβαρές πιθανότητες και ακόμη περισσότερο όταν είναι φαβορί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση παίζουν και άλλα.
Όπως ότι η ηγεσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξέρει ότι μία κυβέρνηση με κορμό τον ίδιο, δηλαδή μία κυβέρνηση συνεργασίας, προϋποθέτει συμβιβασμό με κάποιο κόμμα, μάλλον σταθερά προσανατολισμένο στην ευρωπαϊκή προοπτική, εκτός και αν μιλάμε για τους απερίγραπτους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμμένου, εφόσον μπουν στη Βουλή.
Ωστόσο, έτσι όπως έχουν γαλουχηθεί τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και με την γνωστή Αριστερή Πλατφόρμα να παίζει σημαντικό ρόλο στο εσωτερικό του, ο όποιος συμβιβασμός μπορεί να προκαλέσει αναταραχή στο κόμμα, πράγμα που δεν το θέλει βέβαια ο Τσίπρας.
Δεν θέλει επίσης νέες εκλογές γιατί τότε με την πόλωση στην κορύφωσή της το σκηνικό μπορεί να αλλάξει, καθώς η Νέα Δημοκρατία θα έχει λογικά μεγαλύτερη δεξαμενή άντλησης ψήφων από τον ίδιο. Με λίγα λόγια, οι επαναληπτικές εκλογές έχουν μεγάλο ρίσκο για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Για να πετύχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αυτοδυναμία θα πρέπει να πιάσει 34% και τα κόμματα εκτός Βουλής 16% όλα μαζί. Άρα το πιθανότερο σενάριο με τα σημερινά δεδομένα και τις σημερινές προβλέψεις είναι να έλθει πρώτος χωρίς αυτοδυναμία.
Οπότε έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι διαδικασίες που θα αρχίσουν μετά τις εκλογές προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση και να εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέσα στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια και με την παράταση του σημερινού μνημονίου ως το τέλος Φεβρουαρίου.
Ως γνωστό, με αυτά που γνωρίζουμε τώρα, η χώρα θα βρεθεί σε κενό γιατί μετά τις 28 Φεβρουαρίου και χωρίς συμφωνία στήριξης, η χώρα θα βρεθεί σε κενό, αφού ο Ντράγκι της ΕΚΤ θα κόψει την γραμμή πίστωσης προς τις τράπεζες.
Οι εκλογές θα γίνουν στις 25 Ιανουαρίου. Αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Παπούλιας καλεί στις 26 τον αρχηγό του πρώτου κόμματος και του αναθέτει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Έτσι αρχίζει δηλαδή η διαδικασία των τριημέρων γιατί τρεις μέρες έχει ο αρχηγός για να βρει εταίρο προκειμένου να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στη Βουλή. Αν δεν το κατορθώσει, καταθέτει την εντολή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τον αρχηγό του δεύτερου κόμματος να κάνει τη δική του προσπάθεια. Με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, κυβέρνηση μπορεί να σχηματιστεί μόνο με τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος, εκτός και αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνήσουν να κάνουν από κοινού κυβέρνηση, κάτι που είναι εντελώς απίθανο.
Γνωρίζοντας την πραγματικότητα, ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος θα καταθέσει αμέσως την εντολή που του δόθηκε δηλώνοντας αδυναμία και τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καλέσει τον αρχηγό του τρίτου κόμματος να κάνει τη δική του προσπάθεια.
Αν τρίτο είναι κόμμα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, μάλλον θα δούμε τον αρχηγό του να καταθέτει αμέσως και αυτός την εντολή.
Τότε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα κάνει μία ύστατη προσπάθεια καλώντας τους αρχηγούς σε συμβούλιο, μπας και συμφωνήσουν σε σχηματισμό κυβέρνησης.
Αν η προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτύχει, που είναι και το πιθανότερο, τότε διαλύει τη Βουλή, ορίζει υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου και κηρύσσει εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξαχθούν εντός 30 ημερών και συνήθως γίνονται μέσα σε τρεις εβδομάδες.
Υπό τις συνθήκες αυτές θα έχουμε φτάσει στις 30 ή 31 Ιανουαρίου, πριν διαπιστωθεί πλήρης αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης.
Αν όμως ο αρχηγός του δεύτερου ή του τρίτου κόμματος εξαντλήσει το δικό του τριήμερο, μπορεί να φτάσουμε στις 2 Φεβρουαρίου και σε ακραία περίπτωση, στις 5.
Πάντως, θα πρέπει να επισημανθεί ότι αν ο ένδοξος ελληνικός λαός βγάλει τρίτο κόμμα της Χρυσή Αυγή, πέρα από το προφανές κτύπημα που θα δοθεί στο δημοκρατικό πολίτευμα, πρέπει να θεωρείται πάρα πολύ πιθανό ότι ο Μιχαλολιάκος θα κρατήσει την εντολή που θα του δοθεί ολόκληρο το τριήμερο για να κάνει μπούγιο.
Εκτός και αν ο Παπούλια προτιμήσει να παραιτηθεί παρά να αναθέσει τέτοια εντολή, ή αν βρεθεί ένα συνταγματικό τερτίπι για να την αποφύγει. Οι επαναληπτικές εκλογές λοιπόν πρέπει να τοποθετηθούν μεταξύ 22 Φεβρουαρίου και 8 Μαρτίου.
Στο μεταξύ όμως υπάρχει και το θέμα της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Μετά τις εκλογές και συγκεκριμένα, η Βουλή ορκίζεται και συνέρχεται ως σώμα για να εκλέξει νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ασχέτως αν υπάρχει ή όχι κυβέρνηση.
Παράλληλα λοιπόν με τη διαδικασία των τριημέρων τρέχει και η διαδικασία των πενθήμερων.
Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτούνται 180 ψήφοι για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας μετά από εκλογές που προκλήθηκαν εξαιτίας της αδυναμίας της προηγούμενης Βουλής να τον εκλέξει. Αν βρεθούν οι 180, κατόπιν συμφωνίας, έχει καλώς.
Αν όχι αρχίζουν τα προβλήματα, γιατί η δεύτερη ψηφοφορία που απαιτεί εκλογή με 151 ψήφους μπορεί να πέσει μετά την διαπίστωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης. Άρα δεν θα υπάρχει τυπικά Βουλή για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Φυσικά, σίγουρα αυτό θα συμβεί αν φτάσουμε σε τρίτη προσπάθεια εκλογής με 121 τουλάχιστον ψήφους, αλλά αυτό θα το δούμε τότε.
Το αβίαστο συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι αν η χώρα πάει για επαναληπτικές εκλογές, τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν ...και δεν θα είναι μόνο οικονομικά.
Του κ.Αγ.Στάγκου
