Ας δούμε την κατάσταση όπως ακριβώς έχει:
Η Ελλάδα έχει καταστεί πειραματόζωο της ΕΕ και του ΔΝΤ από τον Μάιο του 2010 με δική της ευθύνη.
Όσοι νόμιζαν ότι αυτό πρόκειται να μεταβληθεί θα πρέπει να αλλάξουν άποψη.
Δυστυχώς...
Αν οι κυβερνήσεις είχαν τη δυνατότητα να διατάξουν την ανάπτυξη και να τελειώνουν με τις πολιτικές λιτότητας, θα το είχαν κάνει προ πολλού για να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους.
Όμως, δεν μπορούν.
Ποια... π.χ. ελληνική κυβέρνηση δεν θα ήθελε να κάνει παροχές για να ικανοποιεί τις λαϊκές μάζες και να κερδίζει ψήφους;
Θα έπρεπε να είναι κάποιος μαζοχιστής για να κάνει το αντίθετο αν μπορούσε να μοιράζει λεφτά.
Όμως, οι καλές προθέσεις και το κομματικό συμφέρον σκοντάφτουν στο προφανές:
Στην έλλειψη χρηματοδότησης.
Μας ξαναήλθαν όλα αυτά στον νου κοιτάζοντας το ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού για το διάστημα Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2014 με βάση τα προσωρινά στοιχεία σε τροποποιημένη ταμειακή βάση.
Η υστέρηση εσόδων πλησίασε τα 4 δισ. ευρώ ή 2 δισ. ευρώ περίπου αν αφαιρεθούν τα έσοδα από τα ελληνικά ομόλογα που είχε αγοράσει η ΕΚΤ στο παρελθόν.
Η υστέρηση αντισταθμίζεται εν μέρει από τη μεγαλύτερη της εκτιμωμένης μείωση των δαπανών κατά 1,07 δισ. ευρώ.
Ουσιαστικά μιλάμε για τρύπα ύψους 1 δισ. ευρώ περίπου -χωρίς τα έσοδα από τα ομόλογα-, που θα μπορούσε να καλυφθεί εν μέρει ή εν όλω από τις εισπράξεις φόρων του διμήνου Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2015.
Επομένως, η εικόνα δεν είναι τόσο άσχημη όσο φαίνεται με μια πρώτη ματιά.
Ιδίως, αν ληφθούν υπόψη οι αρρυθμίες που προκαλεί στα έσοδα η συμπεριφορά πολλών πολιτών στην προεκλογική περίοδο.
Ακόμη περισσότερο αν συνυπολογισθεί το γεγονός ότι ο κρατικός προϋπολογισμός αντιπροσωπεύει το 50% περίπου του προϋπολογισμού της γενικής κυβέρνησης, που συμπεριλαμβάνει νοσοκομεία, ΟΤΑ και φορείς κοινωνικής ασφάλισης.
Υπενθυμίζουμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης ανερχόταν σε 3,7 δισ. ευρώ στο 11μηνο του 2014 έναντι 1,5 δισ. το αντίστοιχο διάστημα του 2013.
Η κεντρική διοίκηση εμφάνισε πλεόνασμα ύψους 1,8 δισ. ευρώ έναντι ελλείμματος 2,75 δισ. το 11μηνο του 2013.
Επομένως, το πιθανότερο είναι να επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα το 2014 ίσο με 1,5% του ΑΕΠ ή 3,7 δισ.
Όμως, η επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου θα συνοδευθεί κατά πάσα πιθανότητα από ρυθμό ανάπτυξης 0,6% - 1% το 2014, δηλαδή πάνω από τον εκτιμώμενο 0,4%.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο αν ο ρυθμός ανάπτυξης θα πιάσει το προβλεπόμενο 2,9% φέτος με την οικονομική δραστηριότητα στον αυτόματο πιλότο το πρώτο δίμηνο.
Ακόμη, τα σημάδια από τον τουρισμό, που έδωσε ώθηση στην οικονομία πέρυσι, δεν είναι ιδανικά αν πιστέψουμε τους ειδικούς.
Επιπλέον, από τις δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, προκύπτει ότι δεν θα πάει σε διαπραγμάτευση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που εκκρεμεί.
Είναι λοιπόν δύσκολο να προβλέψει κάποιος τι θα επακολουθήσει, π.χ. ολική διαπραγμάτευση όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ή απόρριψή της από τους πιστωτές και αδιέξοδο, που θα διαιωνίσει την αδράνεια.
Ενισχύονται λοιπόν οι πιθανότητες να αναπτυχθεί η οικονομία με χαμηλότερο ρυθμό, γεγονός που θα έχει αντίκτυπο στα δημοσιονομικά.
Είναι ένα από τα επιχειρήματα που προέβαλε η τρόικα όταν υποστήριζε ότι υπήρχε δημοσιονομικό κενό για το 2015 και ζητούσε μέτρα λιτότητας ύψους 2 - 2,5 δισ. ευρώ.
Οι εξελίξεις είναι πιο πιθανό πλέον να τη δικαιώσουν, οπότε η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει μέτρα.
Μάλιστα, όσο πιο αργά κυλήσουν τα πράγματα, τόσο πιο επίπονη θα είναι η διαδικασία.
Εκτός κι αν πεισθούν οι δανειστές να χαμηλώσουν τον πήχη για το πρωτογενές πλεόνασμα.
Δεν αποκλείεται, αλλά θα έχουν προηγηθεί δεσμεύσεις από τη νέα κυβέρνηση για μεταρρυθμίσεις που έχουν κόστος, π.χ. συνταξιοδοτικό.
Τα περιθώρια δεν είναι μεγάλα.
Αν όμως συνυπολογισθεί το κόστος των κοινωνικών παροχών, τα περιθώρια εξανεμίζονται.
Γι' αυτούς τους λόγους, πολύ δύσκολα η Ελλάδα θα γλιτώσει τα νέα δημοσιονομικά μέτρα μέσα στο 2015.
...Όποια κι αν είναι η νέα κυβέρνηση.
Του Dr. Money
