- Ποια τα δεδομένα και οι δυνατότητες που μπορεί να εκμεταλλευθεί η κυβέρνηση, κινούμενη σε ασφυκτικά πλαίσια.
Δύο μόνο εικόνες και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αρκούν για να θέσουν τα δεδομένα που έχει μπροστά της η νέα κυβέρνηση στην πραγματική τους διάσταση, διαλύοντας κάθε θεωρητική αυταπάτη.
Την τελευταία εργάσιμη πριν από... τις εκλογές, Παρασκευή 23 Ιανουαρίου, η αγορά των ελληνικών ομολόγων είχε σημειώσει άνοδο τιμών κατά 4%, απλά και μόνο αντιδρώντας θετικά στην προοπτική συμμετοχής της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Έστω και αν αυτή τελούσε υπό το ερωτηματικό της εκλογικής κάλπης και μάλιστα με το φόβο μη σχηματισμού κυβέρνησης και επαναληπτικών εκλογών. Μόλις πριν από τρεις εργάσιμες ημέρες, το spread με το δεκαετές γερμανικό bund μειωνόταν στις 780 μονάδες από 983 μονάδες στις αρχές του έτους, με την τιμή του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου να ενισχύεται στο 67,50 από 65 και την απόδοσή του να μειώνεται στο 8,13% από 10,28% στις 7/1/15.
Χθες, στην αγορά ομολόγων, σε συνέχεια της προχθεσινής αρνητικής αντίδρασης, οι τιμές υποχώρησαν κατά 3%, με τις αποδόσεις της δεκαετίας να διαμορφώνονται στο 9,60%, της πενταετίας στο 11,70%, της τριετίας και της διετίας άνω του 14%.
Οι ειδικοί στα dealing rooms των τραπεζών μιλούσαν για «αποδόσεις χρεοκοπίας», σε μια αγορά που άγεται και φέρεται από την αβεβαιότητα και ζητά άμεσες απαντήσεις.
Την ίδια στιγμή, οι αποδόσεις των ομολόγων των άλλων χωρών που συγκαταλέγονται με την ευρεία έννοια στις αγορές του Νότου της Ευρώπης συνέχιζαν την καθοδική τους πορεία, με το κόστος δανεισμού στη δεκαετία να διαμορφώνεται στο 2,19% για την Πορτογαλία, στο 1,41% για την Ισπανία, στο 1,54% για την Ιταλία και στο 1,10% για την Ιρλανδία.
Πώς ερμηνεύονται οι δύο όψεις της αγοράς των ελληνικών ομολόγων;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η άνοδος των τιμών την προηγούμενη Παρασκευή έδειχνε ότι μετά την ανακοίνωση του QE της ΕΚΤ δημιουργούνταν το υπόβαθρο για να μπορέσει η Ελλάδα να μειώσει σημαντικά το κόστος δανεισμού της και να βγει στις αγορές μέσα στο έτος.
Με βάση το σενάριο αυτό, τα επιτόκια δανεισμού θα μπορούσαν να πέσουν στο 3% ακόμα και το καλοκαίρι, υπό την προϋπόθεση πολιτικής σταθερότητας και με την υποστήριξη μίας χρηματοδοτικής γραμμής από την Ευρώπη ώστε η χώρα να είναι σε θέση να αποπληρώνει τους τόκους από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού της και να έχει πρόσβαση στην αναχρηματοδότηση των ομολόγων της.
Η χθεσινή εικόνα, σύμφωνα πάντα με όσους γνωρίζουν σε βάθος το πώς λειτουργούν οι αγορές στην πράξη και όχι στη θεωρία, ακυρώνει κάθε ευνοϊκή πανευρωπαϊκή συγκυρία και πιέζει για ξεκάθαρες και ρεαλιστικές τοποθετήσεις από ελληνικής πλευράς μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου.
Τα δεδομένα μας είναι ότι εκκρεμούν αποπληρωμές ομολόγων 4,3 δισ. ευρώ τον Μάρτιο και πάνω από 6 δισ. ευρώ τον Ιούλιο και Αύγουστο (περίοδο κατά την οποία δυνητικά η Ελλάδα μπορεί να προσδοκά στα οφέλη από συμμετοχή της στο πρόγραμμα QE της ΕΚΤ), πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί τη βοήθεια των δανειστών της, μια νέα γραμμή πίστωσης και ενέσεις ρευστότητας της ΕΚΤ στις τράπεζες (η «ομηρία» των τελευταίων στο κλίμα αβεβαιότητας είναι περισσότερο από εμφανής με τις απώλειες των 4 δισ. ευρώ από την κεφαλαιοποίησή τους σε ένα μόλις διήμερο).
Οι γνώστες των αγορών επισημαίνουν ότι τόσο η γραμμή πίστωσης (ECCL), όσο και οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ αποτελούν «όπλα» για την Ελλάδα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και η νέα κυβέρνηση δεν θα πρέπει να τα χάσει, αλλά να τα χρησιμοποιήσει προς όφελος της χώρας για να αντιστρέψει το κλίμα απαισιοδοξίας και αμφισβήτησης απέναντί της...
της Νένας Μαλλιάρα
