Μία από τις πρώτες εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας κ. Αριστείδη Μπαλτά, ήταν κατάργηση των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων.
Ο κ. Μπαλτάς, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών ο ίδιος, δεν δείχνει να έχει πρόβλημα με την ελίτ του χρήματος που σπουδάζει τα παιδιά της σε καλά σχολεία μακριά από την “πλέμπα”, αντίθετα έχει πρόβλημα με την ελίτ του πνεύματος που καλλιεργούν τα Πρότυπα δημόσια σχολεία που δίνουν ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως οικονομικού ή κοινωνικού επιπέδου με μόνο κριτήτιο επιλογής την ευφυία και την επιμέλεια στην μάθηση.
Η πολιτική ανοησία σε όλο της το μεγαλείο..
Θα περίμενες κανείς από έναν αριστερό υπουργό να ασχοληθεί και να εξαγγείλει σαν πρώτη προτεραιότητα την... αναβάθμιση γενικά των δημόσιων σχολείων.
Θα περίμενε ακόμη αν ήταν στ αλήθεια αριστερός να εξαγγείλει την κατάργηση των ιδιωτικών σχολείων, τα οποία βασίζονται σε οικονομικά και ορισμένα από αυτά σε ταξικά κριτήρια, προυποθέτουν την κοινωνική ανισότητα και την αναπαράγουν συστημικά πρώτα στην εκπαίδεση και εν συνεχεία σαν κοινωνική κατάσταση.
Ο κ. Μπαλτάς απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών ο ίδιος, δεν δείχνει να έχει πρόβλημα με την ελίτ του χρήματος που σπουδάζει τα παιδιά της σε καλά σχολεία μακριά από την “πλέμπα”, αντίθετα έχει πρόβλημα με την ελίτ του πνεύματος που καλλιεργούν τα Πρότυπα δημόσια σχολεία που δίνουν ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως οικονομικού ή κοινωνικού επιπέδου με μόνο κριτήτιο επιλογής την ευφυία και την επιμέλεια στην μάθηση.
Εξίσωση προς τα κάτω
Να θυμίσουμε ότι τα Πρότυπα Σχολεία υπάρχαν παλαιά, καταργήθηκαν στην πρώτη περίοδο του ΠΑΣΟΚ όταν με το επιχείρημα του ελιτισμού επιχειρήθηκε μία εξίσωση των πάντων προς τα κάτω και τα επανέφερε η κα Διαμαντοπούλου με σύμφωνη γνώμη της ΝΔ το 2011 αν και με πολλές ελλείψεις.
Τώρα η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς αντί να εγκύψει για να τα ενισχύσει και να τα βελτιώσει, να μειώσει τις υπερβολές που παρατηρούνται, θέλει να τα καταργήσει με ψευδεπίγραφα επιχειρήματα περί ευαισθησίας για τους μαθητές. Είπε ο κ. Μπαλτάς: «Να τα επαναφέρουμε, όχι προς Θεού όμως, μ’ αυτό μ αυτό το τρομερό πράγμα που λέγεται αριστεία.
Η αριστεία είναι νόμιμη και χρήσιμη, αλλά όταν γίνεται σφραγίδα που μπαίνει στη ζωή ενός παιδιού το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή κατά άδικο τρόπο. Δεν είμαστε κατά των εξετάσεων γενικά, αλλά ξέρουμε ότι είναι ένα τεράστιο φορτίο και δεν θέλουμε τα παιδιά να έχουν αυτό το άγχος».
Στα περί ψυχισμού των μαθητών και κόστους εισαγωγής να αναφέρουμε απλώς ότι κανείς δεν υποχρεώνει τους μαθητές ή τις οικογένειές τους να δώσουν εξετάσεις, η μη επιτυχία δεν έχει καμία απολύτως συνέπεια και δεν συνιστά ταπείνωση όταν το ποσοστό εισόδου ανάλογα με το σχολείο είναι ένα στα πέντε έως ένα στα δέκα παιδιά.
Το επιχείρημα περί κόστους των φροντιστηρίων είναι απλά ευτελές και ανάξιο λόγου.
Όσο για την "ρετσινιά" της αριστείας δεν θεμελιώνεται σε καμία επιστημονική έρευνα. Αν ήθελε να δει σωστά το θέμα ο υπουργός θα άνοιγε έναν ουσιαστικό διάλογο με τους ενδιαφερόμενους για να βγάλει συμπεράσματα.
Άλλωστε το θέμα των Πρότυπων δεν επείγει, υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά να αντιμετωπίσει.
Εκτεταμένος διάλογος
Τον διάλογο για τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία άνοιξε ένα άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεοδόσης Πελεγρίνης ο οποίος στο φύλλο της Αυγής της 25ης Ιανουαρίου αφού εξέθετε πολύ πιο αναλυτικά τις συνέπεις των Προτύπων στον ψυχισμό των μικρών μαθητών έγραφε για τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία:
“οι μαθητές που προορίζονται να δώσουν τις εισαγωγικές αυτές εξετάσεις υποβάλλονται σε φροντιστήρια. Είναι προφανές ότι της φροντιστηριακής αυτής προετοιμασίας μπορούν να τύχουν μαθητές των οποίων οι οικογένειες έχουν την οικονομική ευχέρεια να τους την προσφέρουν. Έτσι, όμως, με το πρόσχημα της αριστείας, εισάγονται στην εκπαίδευση από την πίσω πόρτα οι κοινωνικές και οι οικονομικές ανισότητες”.
Ο κ. Πελεγρίνης δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες των ιδιωτικών σχολείων αλλά με αυτές που δήθεν δημιουργούν οι εξετάσεις για τα πρότυπα.
Βεβαίως και ίδιος αναγνωρίζει ότι: “Ουδείς, ασφαλώς, δικαιούται να αμφισβητήσει το δικαίωμα των άριστων ελληνόπουλων να διεκδικούν μια θέση σε ένα περιβάλλον μαθησιακό τέτοιο που να ανταποκρίνεται στο υψηλό πνευματικό επίπεδό τους. Για την ικανοποίηση του δικαιώματος αυτού, ωστόσο, απαιτείται, ενδεχομένως, η δημιουργία ενός άλλου θεσμού, του θεσμού του σχολείου αριστείας, ο οποίος θα πρέπει να σχεδιαστεί εξ υπαρχής στη βάση διεθνών προδιαγραφών και αφού ληφθούν υπόψη οι ανάγκες της κοινωνίας μας και εξεταστεί η παιδαγωγική του λειτουργία”.
Δηλαδή ας τα καταργήσουμε τώρα τα Πρότυπα και μετά ας μπούμε στην ατέρμονη διαδικασία της επανίδρυσής τους που δεν θα γίνει ποτέ. Ράβε ξήλωνε δουλειά να μην σου λείπει...
Στον κ. Πελεγρίνη απάντησε από τις στήλες της Αυγής μία εβδομάδα αργότερα ο κ. Μάριος Μπαχάς πρόεδρος των αποφοίτων του Βαρβακείου με άρθρο του στο οποίο πέραν των δικών του επιχειρημάτων παραθέτει τοποθέτηση επί του θέματος του πρώην Προέδρου του Συνασπισμού κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων:
“Γι' αυτό χρειάζονται και τα Πρότυπα Σχολεία, στο πλαίσιο μιας εκπαιδευτικής λειτουργίας που επιτρέπει και ωθεί τον κάθε μαθητή να φτάσει όσο πιο βαθιά μπορεί μέσα του κι όσο πιο μακριά μπορεί στον κόσμο. Που δεν 'τιμωρεί' αυτόν που τρέχει πολύ, βάζοντας του φρένο, ούτε 'παραμελεί' αυτόν που δεν τρέχει πολύ, αφήνοντάς τον στη χαμηλή του ταχύτητα. Που δεν ιδεολογικοποιεί τον ελιτισμό, ούτε ενοχοποιεί την αξιοκρατία...Να παρατηρήσω ότι ήταν Δημόσια Σχολεία τα Πρότυπα και την προσφορά τους δεν τόλμησε κανείς να αμφισβητήσει. Μόνο ανόητοι λαϊκισμοί θεώρησαν εξισωτισμό την κατάργησή τους, θεωρώντας την αξιολόγηση αντιδημοκρατική πρακτική”...
