Η εθνική υπερηφάνεια ξεχειλίζει εσχάτως μετά τα ηρωικά ξεσπάσματα εναντίον της... τρισκατάρατης τρόικας και των αφεντικών της.
Η πτωχή πλην τιμία Ελλάς επιτέλους όρθωσε το ανάστημά της στους ξένους και τους έβαλε στη θέση τους για να μάθουν με ποιους έχουν να κάνουν.
Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε, και σε όποιον.. αρέσει. Αρμόδιοι και μη, με τα χέρια στις τσέπες και τα πουκάμισα ανοικτά, προέταξαν τα στήθη τους στους ανάλγητους δανειστές και τους πέταξαν και τα λεφτά στα μούτρα. Δεν θέλουμε, δεν θα πάρουμε τα 7,2 δισ., είπε στους εχθρούς της πατρίδας ο και σταρ υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης.
Η... εθνική υπερηφάνεια όμως κράτησε ελάχιστες ώρες, καθώς μετά τη μετωπική της Παρασκευής ξημέρωσε το Σάββατο και όλα φάνηκαν πιο καθαρά στον ορίζοντα. Τότε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, που πήρε τα μηνύματα από τους γνωρίζοντες και έχει τη γενική εικόνα, φρόντισε με τη δήλωσή του να μαζέψει την κατάσταση. Ο κ. Βαρουφάκης μετέβη στο Παρίσι δηλώνοντας μεταξύ πολλών άλλων ανά πεντάλεπτο την εκτίμησή του στη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Κάπου εδώ τελειώνουν τα επικοινωνιακά και αρχίζει η ουσία της συζήτησης. Η Ελλάδα χρειάζεται προφανέστατα την οικονομική στήριξη των εταίρων και δανειστών της και δεν μπορεί όσο και αν θέλει να προβεί σε μονομερείς ενέργειες. Εναλλακτικοί δρόμοι χρηματοδότησης, όπως άλλωστε κατέστησε σαφές και ο κ. Τσίπρας χθες από τη Λευκωσία, δεν υπάρχουν. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και ο χρόνος ασφυκτικός. Από τις έως τώρα δημόσιες δηλώσεις των ξένων καθίσταται σαφές ότι χρόνος ενδεχομένως θα δοθεί, αρκεί να επέλθει συμφωνία επί της ουσίας, που σημαίνει σεβασμός στα συμφωνηθέντα αλλά και δεσμεύσεις με αριθμούς για το μέλλον ώστε να δοθεί και χρήμα. Προϋπόθεση βεβαίως για όλα αυτά είναι να σταματήσει κάθε υπουργός να μοιράζει μερικά δισ. ημερησίως από χρήματα που δεν έχει και δεν προβλέπεται να αποκτήσει.
Η συνολική διαπραγμάτευση που επικαλείται η κυβέρνηση δεν μπορεί να παραβλέψει ότι και εκείνοι που δίνουν τα λεφτά έχουν κοινή γνώμη και κοινοβούλια που λειτουργούν επίσης με λαϊκή εντολή.
Ως εκ τούτου, μόνον ένας έντιμος συμβιβασμός υπάρχει ως λύση του δράματος και οι ιαχές πολέμου ανήκουν πια μόνον στους γραφικούς...
Του κ.Π.Λάμψια
