- Με αφορμή την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, ο Paul Mason γράφει στον Guardian για τη σχέση Ελλάδας - Γερμανίας, παραλληλίζοντας τη σημερινή αντιπαράθεση με αυτή... της Επανάστασης, ενώ αποκαλύπτει τον παρασκήνιο συνομιλιών μεταξύ ΗΠΑ και Βερολίνου.
Η ανάλυση ξεκινά από το άγαλμα του Γκαίτε, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να κάνει εκτελεστή δικαστική απόφαση υπέρ των συγγενών θυμάτων της σφαγής στο Δίστομο, που... προβλέπει κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας, στην Ελλάδα.
Αν και δεν διατυπώθηκε από ελληνικής πλευράς τέτοιο σχέδιο, ο δημοσιογράφος αναφέρει πως η κυβέρνηση απείλησε να κατάσχει το Ινστιτούτο Γκαίτε - τέτοια κίνηση είχε γίνει επί κυβέρνησης Σημίτη.
Η λογική του να εξοργίζει η Ελλάδα το Βερολίνο δεν είναι προφανής για τον αμύητο, ωστόσο για εκείνους που γνωρίζουν το ιστορικό παρελθόν είναι κατανοητό.
Η ενασχόληση με την Ελλάδα είναι βαθιά ριζωμένη στη γερμανική ψυχή και η διέξοδος από την αντιπαράθεση ίσως βρίσκεται στον ίδιο τον μεγάλο γερμανό δημιουργό και στη δική του στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τους Έλληνες, υπό την πίεση γεωπολιτικών παραγόντων και γεγονότων παρόμοια με τα σημερινά.
Παρότι βλέπουμε την Ελλάδα ως μία χώρα με κυρίαρχη την οικονομική κρίση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως βρίσκεται σε μία γεωπολιτική "τεκτονική γραμμή" αναφέρει ο αρθρογράφος.
Εξηγώντας αναφέρει: Στα ΒΑ υπάρχει η Ρωσία του Πούτιν. Οι ελληνικοί δεσμοί με τη Ρωσία είναι μακραίωνοι, η δε συμπάθεια της ελληνικής Αριστεράς προς τη χώρα, πρόσφατη και πηγάζει από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μάχη κατά του Φασισμού.
Ωστόσο όταν ο Τσίπρας ήρθε στην εξουσία, διόρισε έναν σκληρό δεξιό στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και δεσμεύτηκε πως η χώρα δεν θα αφήσει το ΝΑΤΟ. Όταν ο κ. Καμμένος - προκαλώντας χαμόγελα από μέλη του κόμματος - έβαλε στρατιωτικό τζάκετ και πέταξε πάνω από το Αιγαίο, έδωσε ένα σήμα στους Αμερικανούς:
Η δέσμευση στο ΝΑΤΟ είναι πραγματική.
Στα ΝΑ βρίσκεται η απειλή του Ισλαμικού Κράτους. Το "κράτος" των τρομοκρατών χωρίζεται από την Ελλάδα, μόνο από την Τουρκία, η οποία έχει δείξει χαρακτηριστική απροθυμία να πολεμήσει τους τζιχαντιστές, όπως έδειξε η μάχη για το Κομπάνι.
Έτσι η Ελλάδα είναι η πρώτη "αξιόπιστη" χώρα στην γραμμή άμυνας κατά του Ισλαμικού Κράτους, ενώ έχει δεσμευτεί να διατηρήσει την συμμαχική σχέση με το Ισραήλ και να τιμήσει την ενεργειακή συμφωνία με Ισραήλ και Κύπρο.
Το φιλορωσικό αίσθημα υποδαυλίστηκε από τις κυρώσεις της ΕΕ που έπληξαν άμεσα την ελληνική γεωργική παραγωγή και έμμεσα τον ελληνικό τουρισμό και αν η ελληνική κυβέρνηση ζητούσε χρήματα από τη Ρωσία, η κίνηση αυτή θα ήταν δημοφιλής.
Στο μεταξύ η Ελλάδα έχει γίνει η νέα πιθανή οδός για το ρωσικό αέριο προς την Ευρώπη, αφού ο Πούτιν ακύρωσε το project μέσω Βουλγαρία και ανακοίνωσε νέο, μέσω της Μαύρης Θάλασσας στα σύνορα Ελλάδας με Τουρκία.
Οπότε υπάρχει ήρεμη πίεση από τις ΗΠΑ προκειμένου να μην πιεστεί η Ελλάδα να απομακρυνθεί από την Ευρώπη. Σύμφωνα με μία πηγή, οι λέξεις "τα παιδιά μας δεν πέθαναν στις ακτές της Νορμανδίας γι' αυτό" χρησιμοποιήθηκε στις συζητήσεις μεταξύ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.
Οι ΗΠΑ ανησυχούν πως οι Γερμανοί σπρώχνουν την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και ότι αποδυναμώνουν την θέση της Ελλάδας ως συμμάχου της Δύσης κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Η κατάσταση μοιάζει με αυτή που αντιμετώπισε ο Γκαίτε και άλλοι Γερμανοί το 1820. Η ελληνική Επανάσταση κατά των Οθωμανών, απείλησε τις διπλωματικές ισορροπίες του δυτικού κόσμου.
Έγινε κάτω από τη μύτη της Ιεράς Συμμαχίας, που είχε στόχο να καταστείλει τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα παντού στην Ευρώπη προκειμένου να διατηρηθεί το status quo.
Η γερμανική ιδέα για την ελευθερία - μετά τον Διαφωτισμό - ήταν ότι προερχόταν από την υπακοή των κανόνων. Οι Έλληνες που έκαναν έναν ανταρτοπόλεμο κατά των Οθωμανών, αντιμετωπίστηκαν από τη Γερμανία - όπως και σήμερα οι ιδέες των Ελλήνων για την γερμανική στάση στην ΕΕ - με δυσαρέσκεια.
Ο Γκαίτε δε αρχικά τάχθηκε κατά της Επανάστασης.
Φοβόταν ότι η Ρωσία θα γέμιζε το κενό από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ότι ο ελληνικός αγώνας θα έβρισκε μιμητές στην Ευρώπη. Αυτό που άλλαξε τη γνώμη του ήταν ο θάνατος του Βύρωνα στο Μεσολόγγι. Τελικά ο Γκαίτε διακήρυξε την στήριξή του στον αγώνα των Ελλήνων κόντρα στις αρχές.
Σήμερα, ένας αυξανόμενος αριθμός διπλωματών εύχεται η Γερμανία να κάνει ανάλογη στροφή όσον αφορά την Ελλάδα.
Ενδιαφέρον είναι πως η γερμανική ακαμψία πηγάζει από τον ίδιο τρόπο σκέψης, της υπακοής στους κανόνες. Ωστόσο υπήρχε πάντα μια άλλη ιδέα για την Ελευθερία στην Ευρώπη, αυτή που πηγάζει από τη ρεπουμπλικανική Γαλλία, την ριζοσπαστική Βρετανία, την επαναστατική Αμερική: Ότι η ελευθερία έρχεται σε ρήξη με την εξουσία και ότι το ανώτατο ανθρώπινο δικαίωμα είναι να καταρρίψει τα αυταρχικά καθεστώτα.
