.JPG)
Κανείς δεν φαίνεται να βιάζεται.
Ολοι, Ελληνες και εταίροι, σπεύδουν βραδέως, όλοι ενεργούν σαν να υπάρχει απεριόριστος χρόνος, όλοι νομίζουν ότι η οικονομία έχει ακόμη τεράστια περιθώρια αντοχής.
Κανείς δεν δείχνει να ακούει τον συναγερμό.
Ολοι εμφανίζονται σαν να μαδούν ράθυμα τις... μαργαρίτες, περιμένοντας ξένοιαστα το καλοκαίρι.
Περνούν οι... ημέρες, οι εβδομάδες παρέρχονται η μία μετά την άλλη, οι κρίσιμες ημερομηνίες και η λύση αναβάλλονται από το ένα Eurogroup στο άλλο.
Είναι το αργό «σύρσιμο» που σκοτώνει, η προσμονή που προκαλεί νευρικό κλονισμό και η αβεβαιότητα που παραλύει τα πάντα.
Μάλιστα, έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση αρχίζουν πολλοί να προτιμούν και να εύχονται μία οποιαδήποτε λύση μόνο και μόνο για να λήξει η εκκρεμότητα, να τελειώνει επιτέλους αυτό το μαρτύριο της σταγόνας.
Το κακό είναι ότι και οι μεν και οι δε «παίζουν» με τον χρόνο. Και θεωρούν ότι αυτό είναι παιχνίδι υψηλής διπλωματίας και το απαραίτητο στοιχείο του καλού διαπραγματευτή.
Η Αθήνα προσπαθεί να δείξει ότι δεν «καίγεται» για λύση εδώ και τώρα, ότι αντέχει και προσπαθεί να στείλει να μήνυμα ότι δεν θα συρθεί στις διαπραγματεύσεις με το πιστόλι στον κρόταφο.
Οι Ευρωπαίοι πάλι γνωρίζουν καλά πως τα «πολεμοφόδια» στην Αθήνα τελειώνουν και οι αντοχές της για έναν πόλεμο διαρκείας εξαντλούνται.
Ολοι πλέον προσβλέπουν στον χρόνο για να οδηγήσουν τον άλλο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ψυχολογία του ηττημένου, έτοιμου να δεχθεί τους όρους του νικητή.
Αλλά στο μεταξύ η αγορά ρημάζει, η οικονομία καταστρέφεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν, όσες λειτουργούν αναπνέουν με το... καλάμι, οι μετοχές στο Χρηματιστήριο εξαϋλώνονται και η ανεργία απλώνεται καταστρέφοντας ανθρώπινες ψυχές και οικογένειες.
Η κατάσταση χειροτερεύει, η οικονομία καταστρέφεται και η «μαύρη τρύπα» αντί να κλείσει, μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα.
Εντάξει, ο χρόνος είναι μια έννοια σχετική. Το απέδειξε και το ανέλυσε επιστημονικά ο μεγάλος Αϊνστάιν. Και σίγουρα μετρά διαφορετικά για τον καθένα, ανάλογα με την περίσταση.
Αλλωστε ο σοφός και προικισμένος καθηγητής το εξήγησε πολύ παραστατικά και απλά στη φοιτήτριά του που αδυνατούσε να αντιληφθεί τη θεωρία του.
«Ο χρόνος φαίνεται ατελείωτος όταν προσμένεις τον καλό σου και φεύγει τόσο γρήγορα όταν είσαι μαζί του», εξήγησε.
Και προφανώς η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη φάση μιας ατελείωτης και καταστροφικής προσμονής.
Κατά τα άλλα, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με αργό ρυθμό και κανείς δεν βιάζεται, την ώρα που η κατάσταση απαιτεί την προσαγωγή της στα επείγοντα περιστατικά.
Του κ.Αντ.Δαλίπη
