Οκτώ χρόνια ύφεσης, τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα, επτά πρωθυπουργοί και τρία μνημόνια!
Αυτή η εικόνα αποτυπώνει την... πορεία της χώρας, με τους πολίτες να οδηγούνται εκ νέου στις κάλπες, με έκδηλη την απαισιοδοξία για το μέλλον.
Μια απαισιοδοξία που εδράζεται στο μεγάλο δράμα διαρκείας που περνούν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, που μεγάλα λόγια ακούνε και όλο χειρότερα πάνε τα πράγματα.
Ας ρίξουμε μια ματιά στους αριθμούς που αποτυπώνουν αυτό ακριβώς το δράμα και ας δούμε εν τάχει και τις αιτίες:
- Στα έξι τελευταία χρόνια χάθηκε ΑΕΠ που αντιστοιχεί σε περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
- Το δημόσιο χρέος έφθασε ήδη στα 313 δις. ευρώ, με το βάρος της εξυπηρέτησής του να αφαιρεί χρήσιμους πόρους από την οικονομία.
- Το έλλειμμα του Προϋπολογισμού εξακολουθεί να είναι υψηλό, παρά την περικοπή των δαπανών κατά 20 δις. ευρώ.
- Παρά την αύξηση των φορολογικών συντελεστών οι εισπράξεις των φόρων το 2015 είναι χαμηλότερες κατά 1,3 δις. ευρώ από εκείνες του 2009.
- Οι εισπράξεις από τον ΦΠΑ λιγοστεύουν. Το 2009 με συντελεστή 19% εισπράχθηκαν 16,5 δις., ενώ το 2015 αναμένεται να εισπραχθούν 14,5 δις. ευρώ.
- Τα έσοδα από τον φόρο φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων μειώνονται δραματικά λόγω βίαιης περικοπής των εισοδημάτων και της συνεχιζόμενης χαμηλής ζήτησης. Τα έσοδα από τον φόρο φυσικών προσώπων το 2009 ήταν 10,8 δις. ευρώ ενώ το 2015 υπολογίζονται σε 8,7 δις. ευρώ. Αντίστοιχα τα έσοδα από τον φόρο των επιχειρήσεων το 1009 ήταν 3,8 δις. ευρώ, ενώ το 2015 υπολογίζονται σε 2,7 δις. ευρώ.
- Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου προς τους ιδιώτες, ενώ μειώθηκαν εντυπωσιακά το 2014, αυξήθηκαν κατακόρυφα το τελευταίο πεντάμηνο.
- Οι απασχολούμενοι, που συντηρούν τους μη οικονομικά ενεργούς και τους ανέργους μειώθηκαν κατά ένα εκατομμύριο από το 2009 έως σήμερα, ενώ οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά περίπου 700.000, προερχόμενοι κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
- Η χαμηλή ζήτηση μείωσε τις εισαγωγές, οδήγησε χιλιάδες επιχειρήσεις στο λουκέτο και χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία.
- Οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 115 δις. ευρώ, από τα 235,5 δις. ευρώ το 2009 στα 120,8 δις. ευρώ το 2015.
- Τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια» των ιδιωτών προς τις τράπεζες από το 7,70% (ως ποσοστό του συνόλου) το 2009 ξεπέρασαν το 41% το 2015.
Η απαρίθμηση αυτή δεν έχει τέλος.
Ωστόσο πρέπει να επισημανθεί η επιδείνωση της κατάστασης το τελευταίο επτάμηνο.
Τις και τι πταίει;
Εχει πλέον αποδειχθεί ότι όλη αυτή την κρίση δεν την προκάλεσε κανένα μνημόνιο. Τα μνημόνια κατέστησαν αναγκαία από την ψεύτικη ευφορία των προ μνημονιακών χρόνων, από τις αλόγιστες σπατάλες που προηγήθηκαν, από τη διόγκωση του αντιπαραγωγικού και κοστοβόρου κράτους.
Και την επιδείνωση της οικονομίας προκάλεσε η ατολμία των μεταμνημονιακών κυβερνήσεων να υλοποιήσουν τις προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις και ασφαλώς η αργοπορημένη προσαρμογή των πολιτικών των κομμάτων, που επέμειναν όσο ήταν στην αντιπολίτευση στα «Ζάππεια», στα «προγράμματα Θεσσαλονίκης» στηρίζοντας και υποκινώντας ταυτοχρόνως τα κινήματα των «αγανακτισμένων» και των «δεν πληρώνω».
Και τώρα τι;
Περνώντας το τελευταίο επτάμηνο με απίστευτους πειραματισμούς, διαβάζοντας λάθος τους διεθνείς συσχετισμούς, υπολογίζοντας εσφαλμένα τη δύναμη της διαπραγμάτευσης φθάσαμε πάλι από κει που ξεκινήσαμε με ένα τρίτο μνημόνιο και περί τα 90 δις. πρόσθετο χρέος στην πλάτη.
Τα κόμματα ενόψει της κάλπης υπόσχονται ισοδύναμα, παράλληλα προγράμματα και αντίμετρα, τα οποία ωστόσο αποφεύγουν να διευκρινίσουν ποια θα είναι και να πουν γιατί όλον αυτόν το χρόνο της διαπραγμάτευσης δεν τα πρότειναν.
Ένα είναι ξεκάθαρο:
Η οικονομική πολιτική είναι δεδομένη για τα επόμενα τρία χρόνια.
Είναι αυτή που περιγράφεται στο τρίτο μνημόνιο, με ελάχιστα περιθώρια ελιγμών.
Οποια και είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις κάλπες αυτή την πολιτική οφείλει να εφαρμόσει και να την εφαρμόσει πιστά, εάν δεν θέλει να οδηγήσει τη χώρα σε απίστευτες νέες περιπέτειες.
Toυ κ.Δ.Ευαγγελοδήμου
