- Έξι χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης και αφού διαλύσαμε την ελληνική οικονομία, αυξήσαμε το χρέος, καταστρέψαμε τον ιδιωτικό τομέα και αφήσαμε ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους στο δρόμο, επιστρέφουμε ταχύτατα στο μηδέν...
Η επίσκεψη Ολάντ επιβεβαιώνει τη συμμαχία Ελλάδας – Γαλλίας η οποία πάντοτε υπήρχε και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα όταν ο Ολάντ «έσωσε» την Ελλάδα από το Grexit που είχε έτοιμο ο Σόιμπλε, φέτος το καλοκαίρι. Φυσικά ο Ολάντ επανέλαβε όλα όσα...λένε εν χορώ οι εταίροι (και κάθε λογικός άνθρωπος) οτι δηλαδή πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε γενναίες μεταρρυθμίσεις ώστε αυτό το απολύτως διαλυμένο και πτωχευμένο κράτος να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Όμως η αλήθεια είναι οτι η Γαλλία έχει επίσης μεγάλα προβλήματα, όχι βεβαίως σαν τα δικά μας, αλλά προβλήματα που σχετίζονται με το κόστος του κράτους πρόνοιας – με την ευρεία έννοια, γιατί η Γαλλία υπερβαίνει το κράτος πρόνοιας και παρέχει πολύ περισσότερα όχι μόνο στους πολίτες της αλλά και σε όλους όσους βρίσκονται εκεί, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται οι φορολογούμενοι να πληρώνουν περισσότερους φόρους από όσους θα έπρεπε να πληρώνουν υπό κανονικές συνθήκες.
Το πρόβλημα της Γαλλίας λοιπόν καταλήγει σε κάποιο βαθμό να μοιάζει με το δικό μας και για να το πω τελείως απλουστευτικά, είναι οτι αν δεν αλλάξει η ευρωπαική οικονομική πολιτική ώστε να υποτιμηθεί το Ευρώ και να αυξηθεί το χρήμα που κυκλοφορεί, και εμείς και η Γαλλία θα βρισκόμαστε υπό πίεση.
Εννοείται και το επαναλαμβάνω γιατί πολλοί θα επισημάνουν οτι δεν είμαστε το ίδιο, ότι πράγματι δεν είμαστε το ίδιο, δεν υπάρχει καμμία σύγκριση μεταξύ της αντιπαραγωγικής και πτωχευμένης Ελλάδας και της υπερδύναμης που είναι η Γαλλία, αλλά τελικά η πολύ σφικτή νομισματική πολιτική που επιβάλει η Γερμανία σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι πρόβλημα και για την Ελλάδα και για τη Γαλλία και για όλες τις χώρες του Ευρωπαικού νότου.
Αν δούμε το θέμα γενικότερα, αυτό που αποδεικνύεται στην Ευρώπη είναι οτι κοινωνικό κράτος χωρίς πληθωρισμό, χωρίς ελλείμματα και χωρίς τύπωμα χρήματος δεν μπορεί να υπάρξει.
Το αν θα καταφέρει η Γαλλια να αλλάξει τις ισορροπίες και την οικονομική πολιτική της Ευρώπης παραμένει αβέβαιο. Ανεξαρτήτως αυτού όμως, το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα θα έχει καταφέρει να παραμείνει μέσα στην ΟΝΕ μέχρι να αλλάξει η Ευρωπαική νομισματική πολιτική και αυτό είναι ακόμη πολύ αμφίβολο.
Η οικονομική πολιτική αυτής της κυβέρνησης στηρίζεται, όπως και η πολιτική που ακολούθησε η προηγούμενη, σε αυξημένους φόρους για να καλυφθούν οι θεωρούμενες ώς «ανελαστικές» δαπάνες του δημοσίου που είναι τεράστιες. Καλείται λοιπόν μια οικονομία της οποίας ο ιδιωτικός τομέας έχει διαλυθεί και το ΑΕΠ της έχει καταρρεύσει, να πληρώνει ολοένα και περισσότερους φόρους για να συνεχίσει το Δημόσιο να ξοδεύει. Αυτό είναι προφανές οτι δεν μπορεί να λειτουργήσει και κατά πάσα πιθανότητα τα φορολογικά έσοδα που προβλέπονται στον προυπολογισμό δεν θα συγκεντρωθούν.
Θα μείνει λοιπόν ένα δημοσιονομικό κενό το οποίο ήδη έχουν επισημάνει οι τροικανοί, και το ερώτημα είναι αν η Γαλλία θα καταφέρει να πείσει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να συνεχίσουν να μας χρηματοδοτούν παρόλο που δεν πετυχαίνουμε τα συμφωνηθέντα. Πολύ αμφίβολο αφού ήδη υπάρχουν έντονες κραυγές σε ολόκληρη την Ευρώπη να μας στείλουν στην ευχή του Θεού και της Παναγίας μέσω ενός παράλληλου νομίσματος και με μια υπόσχεση στήριξης της ισοτιμίας του, αν και εφόσον εμείς τηρούμε τις μνημονιακές συμφωνίες και δεν τυπώνουμε χρήμα ασύστολα.
Το πιθανότερο λοιπόν είναι οτι θα μας δώσουν οι Ευρωπαίοι μια αφορμή μην εγκρίνοντας κάποια χορήγηση δανείου για να τυπώσουμε χρήμα, αφού αν δεν το κάνουμε θα έχουμε επισήμως παύση πληρωμών στο δημόσιο. Για να μας δώσουν οι Ευρωπαίοι την αφορμή θα πρέπει πρώτα εμείς να τους δώσουμε μια άλλη αφορμή η οποία θα είναι οτι δεν θα έχουμε εφαρμόσει όλα τα μέτρα και οτι δεν θα έχουμε καλύψει το δημοσιονομικό κενό.
Εν πάσει περιπτώσει, η παραμονή της Ελλάδας στην ΟΝΕ μετά το πρώτο εξάμηνο του 2016 (ίσως και νωρίτερα) είναι πολύ αβέβαιη, ενώ το ενδεχόμενο έκδοσης παράλληλου νομίσματος προβάλει πολύ πιθανό.
Θεωρητικά για να το αποφύγουμε θα πρέπει να μειώσουμε σημαντικά τις δημόσιες δαπάνες και αυτό δεν το θέλει ούτε η ηγεσία των πολιτικών κομμάτων, ούτε οι κομματικοί στρατοί που είναι βολεμένοι επί δεκαετίες στο Δημόσιο και δεν πρόκειται να το κάνουν. Συνεπώς τα πράγματα απλοποιούνται, αφού δεν μειώνουμε το Δημόσιο και οι πολίτες δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν τους φόρους που χρειάζονται για να καλυφθούν οι δημόσιες δαπάνες, το ελληνικό δημόσιο θα πτωχεύσει και θα αναγκαστεί να τυπώσει δικό του χρήμα για να πληρώσει τις εσωτερικές υποχρεώσεις του, δηλαδή μισθούς, συντάξεις και εγχώριους προμηθευτές.
Έτσι μέσα στο 2016 με κάποιο τρόπο θα βρεθούμε με διπλό νόμισμα, εμείς θα πληρωνόμαστε με δραχμές και θα πληρώνουμε Ευρώ για τις εισαγωγές μας, με ότι συνεπάγεται όλο αυτό για όλους μας.
Έξι χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης και αφού διαλύσαμε την ελληνική οικονομία, αυξήσαμε το χρέος, καταστρέψαμε τον ιδιωτικό τομέα και αφήσαμε ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους στο δρόμο, επιστρέψαμε στο μηδέν, δηλαδή στην πτώχευση και την έξοδο από την ΟΝΕ με την εκτύπωση παράλληλου νομίσματος, αν όχι την ολοκληρωτική έξοδο από το Ευρώ.
Όλα αυτά τα έκανε το πολιτικό σύστημα για να διατηρήσει το πελατειακό κράτος και την ισχύ του και ήταν πρόθυμο και χωρίς κανένα δισταγμό να το κάνει αυτό καταστρέφοντας ολόκληρη τη χώρα...
Του κ.Γ.Νικολόπουλου
