Δεν είναι, ασφαλώς, είδηση ότι δεν πάμε καλά. Ολοι το ξέρουμε και λίγο ή πολύ όλοι το ομολογούμε.
Ακόμη και εκείνοι που πίστευαν ότι η «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» θα έκανε θαύματα, θα έσκιζε Μνημόνια, θα διέγραφε δάνεια, τώρα διαπιστώνουν ότι τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα φαντάζονταν και όλα δείχνουν ότι αυτά που έρχονται θα είναι πολύ χειρότερα.
Το λέει και επίσημα το...Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Ο προϋπολογισμός του 2015 έχει εκτροχιαστεί, η ανεργία και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται, οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν, η κάποια θετική πορεία του 2014 και, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, των δύο πρώτων τριμήνων του 2015 αναστράφηκε και είναι πια ορατός ο κίνδυνος να διολισθήσουμε σε βαθύτερη ύφεση ή και σε μακροχρόνια στασιμότητα.
Και πλέον το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι τα πράγματα έχουν σφίξει και όσο πάνε χαμηλώνουν και τους τόνους. Τους υποχρεώνει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, άλλωστε. Ο κόσμος συνειδητοποιεί πια ότι το κόστος της εννεάμηνης διακυβέρνησης από τον προ της μετάλλαξής του, αλλά και τον κατοπινό ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρύ και εγκαταλείπει πια τους καναπέδες. Και είμαστε στην αρχή ακόμη. Οταν η διάψευση των ελπίδων αποδειχθεί αμετάκλητη και διαλυθούν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις πως όπου να ‘ναι καταρρέει η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, τότε και μόνο τότε θα αρχίσουν να θερίζουν οι κυβερνώντες τις θύελλες που αλόγιστα έσπερναν όλα αυτά τα χρόνια.
Και φυσικά από κάποια στιγμή και μετά, τέρμα οι συντροφικότητες και οι κοινοί αγώνες. Εμμέσως πλην σαφώς, ηθελημένα ή αθέλητα, το σύνθημα το έδωσε ο μέχρι και προχθές λαλίστατος και για όλα έχων άποψη Ν. Φίλης. Αυτήν τη φορά όταν ρωτήθηκε για τον ΦΠΑ στην Παιδεία ούτε για πενταροδεκάρες είπε λέξη, ούτε για εύπορους ή άπορους γνωμοδότησε. Πολύ σεμνά, πολύ φρόνιμα και πολύ μετρημένα φρόντισε να παραπέμψει τους ερωτώντες στον καθ’ ύλην αρμόδιο. «Ρωτήστε τον Τσακαλώτο» ήταν η απάντησή του. Δεν ξέρω αν το έχει συνειδητοποιήσει, αλλά η φράση του αυτή άνοιξε μία νέα σελίδα στην πορεία της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης». Μάλλον έπαψε να ισχύει το «όλοι μαζί» και μπήκαμε στη φάση του «ο καθένας για πάρτη του».
Toυ κ.Ερ.Μπαρτζινόπουλου
