- Η διασύνδεση τόσο του μνημονίου, όσο, ενδεχομένως, και ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής με την προσφυγική κρίση συνιστά ένα ιδιαίτερα λεπτό πεδίο άσκησης πολιτικής. Το ισοζύγιο δυνητικού κόστους και ωφέλειας είναι, προφανώς, κρίσιμο…
Η στήριξη που εμφανίζεται να... να εξασφάλισε η κυβέρνηση από τον κ. Μ. Σουλτς για την ενεργοποίηση της ρήτρας εξαίρεσης από το Σύμφωνο Σταθερότητας, υπό το φως των συνθηκών εκτάκτου ανάγκης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα εξαιτίας του προσφυγικού ζητήματος, όσο θετική κι αν ηχεί, δεν προεξοφλεί την ευόδωση των επιδιώξεων της Αθήνας για τα θέματα της «πρώτης κατοικίας» και του 23% ΦΠΑ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Πρόκειται για μία θετική και συνάμα ρεαλιστική παραδοχή, που εντοπίζει το φορτίο της διπλής κρίσης -οικονομικής και προσφυγικής- που αντιμετωπίζει η χώρα μας και διατυπώνεται από τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, ο οποίος δεσμεύτηκε να τη μεταφέρει στους συνομιλητές του στις Βρυξέλλες, ευλόγως, με το όποιο «ειδικό βάρος» διαθέτει.
Ταυτόχρονα, όμως, πρόκειται για μία παραδοχή, η οποία συνοδεύτηκε από τη σαφή παρότρυνση του ιδίου προς την Αθήνα, αφενός, να «καλύψει όλα τα κριτήρια που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς» και αφετέρου, να συνεχίσει τις επαφές της με τον επίτροπο Π. Μοσκοβισί, προκειμένου να επιλυθούν τα εκκρεμή ζητήματα -εν προκειμένω, των λεγόμενων «ισοδυνάμων»- ενόψει και της επικείμενης συνεδρίασης του Eurogroup.
Όπως τόνισε, «είναι το προαπαιτούμενο για να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη, όχι μόνο με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, αλλά κυρίως με τους επενδυτές»...
Οι θέσεις Μοσκοβισί, δε, επί του όλου ζητήματος είναι κάτι περισσότερο από σαφείς.
Κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο φίλτατος Πιερ όχι μόνο ανέφερε ότι πρέπει να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις και να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του προϋπολογισμού, συνδέοντας ευθέως την εκταμίευση των 10 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με την εφαρμογή των μέτρων για τον τομέα, αλλά σχολιάζοντας την προσφυγική κρίση, τόνισε ότι «τίποτα δεν πρέπει να μας αφήσει να χαλαρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις»…
Υπό αυτό το πρίσμα, ανεξαρτήτως του κατά πόσον ήταν δόκιμη η διασύνδεση με την προσφυγική κρίση των ζητημάτων της Α’ κατοικίας και του ΦΠΑ 23% σε νησιά όπως η Μυτιλήνη, που επιχείρησε ο φίλτατος κ. Αλ. Τσίπρας, το έδαφος δεν εμφανίζεται -τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμών- ιδιαίτερα εύφορο για σημαντικές παραχωρήσεις, καθώς τίθενται θέματα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης, που κατά τα φαινόμενα παραμένουν έως έναν βαθμό «ανοικτά» στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Αντίθετα, εμφανίζεται βατό αναφορικά με την εξασφάλιση περαιτέρω κοινοτικής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα, υπό το φως των σημαντικών οικονομικών πιέσεων που δέχεται από την προσφυγική κρίση.
Πέραν, όμως, της διασύνδεσης του προσφυγικού με το μνημόνιο, η οποία είχε μάλλον αμφίβολα αποτελέσματα, εκεί όπου τα ύδατα παραμένουν εξόχως θολά είναι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Η ενδεχόμενη προσπάθεια εξέτασης του ρόλου της Τουρκίας στην προσφυγική κρίση, κατά την επικείμενη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη γείτονα, σε διακρατικό επίπεδο αντί σε κοινοτικό, ελλοχεύει κινδύνους τους οποίους θα όφειλε η χώρα μας να αποφύγει.
Σε αυτούς αναφέρθηκε πρόσφατα ο φίλτατος Ευάγγελος Βενιζέλος, λέγοντας ότι «κάθε προσπάθεια σύνδεσης του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Κυπριακό, είναι τραγικά εσφαλμένη».
Πρόκειται για επισημάνσεις που διατυπώνονται από θέση γνώσης και εμπειρίας και θα όφειλαν να μην αγνοηθούν από το Μέγαρο Μαξίμου, υπό το φως του διακυβεύματος.
Σε αυτά τα ζητήματα, η Ιστορία έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν «ισοδύναμα»…
Toυ κ.Ν.Γ.Δρόσου
