Κάποιος πρέπει να πει στους κυβερνώντες ότι το επιχείρημα «σας παρακαλώ, προσέξτε μη διαλυθούμε ως χώρα» δεν πρέπει να ακούγεται συχνά, αν όχι και καθόλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φόβος μιας Ελλάδας σε ρόλο failed state έπαιξε ρόλο τους τελευταίους μήνες.
Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που ο πρόεδρος Ομπάμα... παρενέβη στην καγκελάριο κατά την κρίσιμη περίοδο του δημοψηφίσματος. Ακόμη και οι Γερμανοί, που έχουν μεγάλη δυσκολία να σκεφθούν γεωπολιτικά, και όχι λογιστικά, αντελήφθησαν τον κίνδυνο. Το σενάριο ενός ελληνικού κράτους με απλήρωτους αστυνομικούς και στρατιωτικούς, χωρίς καύσιμα και με χιλιάδες πρόσφυγες να αποβιβάζονται στα νησιά, ήταν αρκετό για να κάνει όλους να συγκεντρωθούν.
Οταν όμως ο ηγέτης ή οι εκπρόσωποι μιας χώρας το λένε και το ξαναλένε ως επιχείρημα, αρχίζει να γίνεται πρόβλημα. Πρώτα απ’ όλα προβάλλει την εικόνα μιας κακομοίρικης ψωροκώσταινας που ζητιανεύει διεθνώς. Σίγουρα δεν είναι μια εικόνα που πρέπει να αντικρίζουν οι γείτονες και οι «αντίπαλοι». Οχι ότι δεν γνωρίζουν τα προβλήματά μας, αλλά όταν κάποιος κάθεται σε ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης ή συνομιλιών φορώντας την ταμπέλα «Ελλάς, διαλυμένη χώρα», ε, όπως και να το κάνουμε, δεν βοηθάει.
Θα ήταν πολύ καλύτερο να δίναμε την εικόνα μιας χώρας που ξέρει τι θέλει, έχει σχέδιο ανασυγκρότησης και στοιχειώδη πολιτική και εθνική συνεννόηση. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν διαθέτουμε.
Ούτε σχέδιο, ούτε όραμα, ούτε ισχυρή ηγεσία, ούτε συνεννόηση. Μπορεί όντως οι εταίροι και δανειστές να μην πιέσουν άλλο, για να μη «διαλυθούμε». Δεν θα μας πάρουν, όμως, ποτέ στα σοβαρά και το πολύ πολύ να μας κρατούν στα πόδια, αλλά σε καραντίνα.
Χρειάζεται, πάντως, προσοχή και για έναν ακόμη λόγο.
Την ώρα που εμείς δίνουμε αυτήν την εικόνα, οι γείτονές μας, βόρεια και ανατολικά, βλέπουν πολύ διαφορετικά τους εαυτούς τους. Οι Βαλκάνιοι γείτονες νιώθουν μια αυτοπεποίθηση και προφανώς θέλουν να φτάσουν εδώ που είμαστε εμείς σήμερα. Εχουν ένα δυναμισμό που λείπει από εμάς, εκείνοι ήταν οι στερημένοι και τώρα παλεύουν να μας φτάσουν. Στην άλλη όχθη του Αιγαίου, πάλι, ο Ερντογάν είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγεμών, τον οποίο προσκυνούν ηγέτες μεγάλων δυνάμεων και ο οποίος δεν νιώθει και δεν δίνει την εικόνα ηγέτη διαλυμένης χώρας, όσα προβλήματα και αν έχει.
- Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά
Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που ο πρόεδρος Ομπάμα... παρενέβη στην καγκελάριο κατά την κρίσιμη περίοδο του δημοψηφίσματος. Ακόμη και οι Γερμανοί, που έχουν μεγάλη δυσκολία να σκεφθούν γεωπολιτικά, και όχι λογιστικά, αντελήφθησαν τον κίνδυνο. Το σενάριο ενός ελληνικού κράτους με απλήρωτους αστυνομικούς και στρατιωτικούς, χωρίς καύσιμα και με χιλιάδες πρόσφυγες να αποβιβάζονται στα νησιά, ήταν αρκετό για να κάνει όλους να συγκεντρωθούν.
Οταν όμως ο ηγέτης ή οι εκπρόσωποι μιας χώρας το λένε και το ξαναλένε ως επιχείρημα, αρχίζει να γίνεται πρόβλημα. Πρώτα απ’ όλα προβάλλει την εικόνα μιας κακομοίρικης ψωροκώσταινας που ζητιανεύει διεθνώς. Σίγουρα δεν είναι μια εικόνα που πρέπει να αντικρίζουν οι γείτονες και οι «αντίπαλοι». Οχι ότι δεν γνωρίζουν τα προβλήματά μας, αλλά όταν κάποιος κάθεται σε ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης ή συνομιλιών φορώντας την ταμπέλα «Ελλάς, διαλυμένη χώρα», ε, όπως και να το κάνουμε, δεν βοηθάει.
Θα ήταν πολύ καλύτερο να δίναμε την εικόνα μιας χώρας που ξέρει τι θέλει, έχει σχέδιο ανασυγκρότησης και στοιχειώδη πολιτική και εθνική συνεννόηση. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν διαθέτουμε.
Ούτε σχέδιο, ούτε όραμα, ούτε ισχυρή ηγεσία, ούτε συνεννόηση. Μπορεί όντως οι εταίροι και δανειστές να μην πιέσουν άλλο, για να μη «διαλυθούμε». Δεν θα μας πάρουν, όμως, ποτέ στα σοβαρά και το πολύ πολύ να μας κρατούν στα πόδια, αλλά σε καραντίνα.
Χρειάζεται, πάντως, προσοχή και για έναν ακόμη λόγο.
Την ώρα που εμείς δίνουμε αυτήν την εικόνα, οι γείτονές μας, βόρεια και ανατολικά, βλέπουν πολύ διαφορετικά τους εαυτούς τους. Οι Βαλκάνιοι γείτονες νιώθουν μια αυτοπεποίθηση και προφανώς θέλουν να φτάσουν εδώ που είμαστε εμείς σήμερα. Εχουν ένα δυναμισμό που λείπει από εμάς, εκείνοι ήταν οι στερημένοι και τώρα παλεύουν να μας φτάσουν. Στην άλλη όχθη του Αιγαίου, πάλι, ο Ερντογάν είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγεμών, τον οποίο προσκυνούν ηγέτες μεγάλων δυνάμεων και ο οποίος δεν νιώθει και δεν δίνει την εικόνα ηγέτη διαλυμένης χώρας, όσα προβλήματα και αν έχει.
