Ο λόγος αφορά στις επισφάλειες των μεγάλων επιχειρηματικών δανείων, οι οποίες, σύμφωνα με πληροφορίες... αν συνυπολογισθούν οι περίφημες «γκρίζες ζώνες», πίσω από τις οποίες συνήθως κρύβεται κάθε πρόβλημα στην Ελλάδα, ξεπερνούν πλέον – και εκεί – το 30%, προσεγγίζοντας το 32% με 33%.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα έχει εξαπλωθεί στο σύνολο της μεγάλης επιχειρηματικότητας της χώρας, καθώς υπάρχουν μεν 10 (το πολύ 15) μεγάλες υγιείς επιχειρήσεις στην Ελλάδα, οι οποίες είναι «υπεράνω κάθε υποψίας» επισφάλειας, από εκεί και πέρα όμως το χάος. Οι συγκεκριμένες 10 επιχειρήσεις, οι οποίες είναι τόσο μεγάλες που στην πραγματικότητα δεν μπορούν να καλυφθούν καν δανειακά από το σύνολο των 4 συστημικών τραπεζών, είναι στην πραγματικότητα οι μόνες – με ελάχιστες εξαιρέσεις – που εξακολουθούν να τακτοποιούν κανονικά τις υποχρεώσεις τους. Οι υπόλοιπες, εδώ και καιρό, έχουν τεθεί νοκ άουτ.
Βεβαίως, οι ελληνικές τράπεζες, που είναι ανοιγμένες σε αυτό το μέτωπο, έχουν φροντίσει και έχουν πάρει τις προβλέψεις τους, ωστόσο αποτελεί κοινό μυστικό ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων στηρίζονται σε καλύψεις οι οποίες έχουν εκπέσει εδώ και καιρό. Ως γνωστόν, το σύνολο της κινητής και (κυρίως) της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, την τελευταία 6ετία, έχει απομειωθεί σε ποσοστά της τάξης του 60% και του 70% και κατά συνέπεια όποιες και όσες επικαλύψεις έχουν ζητηθεί και έχουν γίνει δεν πετυχαίνουν παρά μια μερική προστασία.
Προς το παρόν, το σύστημα σώζεται πίσω από το γκρίζο των συνεχών αναδιαπραγματεύσεων των όρων του δανεισμού και της αναδιάρθρωσης τους, οι οποίες ανανεώνουν συστηματικά το 90ήμερο της ενημερότητας. Ωστόσο, κι αυτό το τρικ δεν θα μπορεί να συνεχίζεται επ' αόριστον. Ειδικά οι τράπεζες (όχι όλες) που είναι πολύ ανοιγμένες στο κομμάτι της μεγάλης επιχειρηματικότητας σύντομα θα βρεθούν «προ των ευθυνών τους». Και τότε θα διαπιστώσουν ότι «ανέβηκαν έναν λόφο, αλλά θα πρέπει να κατέβουν ένα βουνό», κατά την αγγλική παροιμία.
