Η ελληνική κυβέρνηση θέλει να τελειώνει γρήγορα με την πρώτη αξιολόγηση για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, αλλά οι πιστωτές προσεγγίζουν το θέμα κάπως διαφορετικά.
Όμως, υπάρχει κι ο τρίτος δρόμος.
Κάποια πράγματα είναι απλά.
Όμως... χρειάζεται συχνά να επαναλάβουν οι πρωταγωνιστές τις θέσεις τους για να γίνουν αντιληπτές.
Αυτό συμβαίνει με το θέμα της πρώτης αξιολόγησης του 3ου μνημονίου, που έχει πάει χρονικά πίσω.
Η κυβέρνηση θέλει η πρώτη αξιολόγηση να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν.
Πρώτον, για να επανέλθει η κανονικότητα στην οικονομία το συντομότερο δυνατόν και δεύτερον, για να έχει αρκετό πολιτικό χρόνο μπροστά της, ώστε να ξανακερδίσει τις εκλογές.
Επίσης, η κυβέρνηση θα ήθελε το ΔΝΤ να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα, γιατί διαπιστώνει ότι είναι πιο αυστηρό στην τήρηση των συμφωνηθέντων, σε αντίθεση με την Κομισιόν που βάζει νερό στο κρασί της.
Όμως, η κυβέρνηση γνωρίζει πλέον ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί.
Αφενός, η ίδια έχει τυπικά αποδεχτεί την παρουσία του Ταμείου μέσω της υπογραφής που έχει βάλει στα κείμενα της συμφωνίας του Αυγούστου και αφετέρου, γιατί η Γερμανία, η Ολλανδία και άλλες χώρες θέλουν το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Από τη δική τους σκοπιά, οι δανειστές εμμένουν στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και επιθυμούν την τήρηση των υπεσχημένων.
Φυσικά, αλλιώς αντιλαμβάνεται την τήρηση των συμφωνηθέντων ο αυστηρός κ. Σόιμπλε κι αλλιώς ο πιο μετριοπαθής κ. Μοσκοβισί.
Ο τελευταίος έδωσε χθες το στίγμα λέγοντας πως θα πρέπει να διατηρηθεί η δυναμική των μεταρρυθμίσεων, που παραπέμπει περισσότερο στη διατήρηση της ροής των υλοποιήσεων και λιγότερο στην άμεση ολοκλήρωσή τους.
Επιπλέον, οι χθεσινές δηλώσεις του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ έθεσαν το θέμα των αναγκών της Ελλάδας σε ρευστότητα, που συνδέεται με την αξιολόγηση.
Αναμφισβήτητα, η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης έχει αρνητικό αντίκτυπο στη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς ιδιώτες ανέρχονται σε αρκετά δισ. ευρώ.
Ακόμη, η καθυστέρηση πάει χρονικά πιο πίσω τις συζητήσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, που επιθυμεί διακαώς η κυβέρνηση.
Όμως, για όλα τα θέματα υπάρχει λύση, αν υπάρχει διάθεση.
Στην προκειμένη περίπτωση, ρεαλιστικά, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης μπορεί να καθυστερήσει επί μήνες λόγω της πολυπλοκότητάς της, συμπαρασύροντας τις διαπραγματεύσεις για το χρέος, κάτι που επιθυμούν οι δανειστές.
Όμως, κανένας δεν θέλει να βυθισθεί η Ελλάδα σε μια νέα, βαθύτερη ύφεση.
Η λύση είναι απλή, κατά την ταπεινή μας άποψη.
Να διατηρηθεί η δυναμική των μεταρρυθμίσεων μέσω της συμφωνίας και νομοθέτησης για το συνταξιοδοτικό, που θεωρείται το μεγαλύτερο αγκάθι.
Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε την εκταμίευση ενός μέρους από τα 5,7 δισ. ευρώ της δόσης που συνδέεται με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου.
Επιπλέον, θα δινόταν περισσότερος χρόνος για να κλείσουν τα άλλα θέματα της αξιολόγησης, π.χ. δημοσιονομικά μέτρα κ.τ.λ.
Μ' αυτό τον τρόπο ίσως μάλιστα ικανοποιούνταν κάποιοι δανειστές που θέλουν να πάει πιο πίσω χρονικά η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους.
Η κατάτμηση του εναπομείναντος ποσού που συνδέεται με την αξιολόγηση, δηλαδή οι υποδόσεις, ίσως είναι τελικά η απάντηση στη διαφαινόμενη επιμήκυνση της διαπραγμάτευσης για την πρώτη αξιολόγηση.
Ο τρίτος δρόμος για την αξιολόγηση και τη ρευστότητα.
Του Dr. Money
