Κενή περιεχομένου θα είναι οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια στην Ελλάδα, ενόσω εξακολουθούν να υφίστανται οι παθογένειες που την οδήγησαν στην κρίση.
Δίχως μεταρρυθμίσεις, οποιοσδήποτε αναπτυξιακός νόμος θυμίζει το... «πού πας, ρε Καραμήτρο;».
Μια οικονομία που.. σέβεται τον εαυτό της οφείλει να έχει κάποιου είδους «σχέδιο» ή αναπτυξιακό νόμο για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, στους τομείς που κρίνει ότι πρέπει να ευνοήσει.
Είτε αφορούν στις νέες τεχνολογίες, στη μεταποίηση, στον Τουρισμό, είτε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, η ύπαρξη κινήτρων με τη μορφή επιδοτούμενων επενδύσεων ή φορολογικών ελαφρύνσεων σηματοδοτεί την πρόθεση όσων κρατούν τα ηνία της χώρας να στρέψουν το επιχειρηματικό ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση αυτή.
Βάζοντας εντελώς στην άκρη τη μάλλον θεωρητικού χαρακτήρα συζήτηση -δεδομένων των σημερινών συνθηκών της ελληνικής οικονομίας-, κατά πόσον πρακτικές του είδους αυτού συνιστούν στρέβλωση για την οικονομία της αγοράς, λαμβάνουμε ως δεδομένο ότι η ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και η ενίσχυση συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε συγκεκριμένους τομείς αποτελούν «θεάρεστες πράξεις», υπό τις περιστάσεις.
Ιδίως, δε, εάν έχει προηγηθεί ο απαραίτητος διάλογος με την επιχειρηματική κοινότητα.
Δυστυχώς, όμως, δεν θα πάψουν να αποτελούν και «κενό γράμμα» σε μια οικονομία η οποία εξακολουθεί να μαστίζεται από τα δεινά και τις παθογένειες που την οδήγησαν στη σημερινή της κατάσταση.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι έχουν εξευρεθεί όλες εκείνες οι απαραίτητες δικλίδες ασφαλείας που θα αποτρέψουν την επανάληψη αμαρτιών του παρελθόντος σχετικά με τις επιδοτούμενες επενδύσεις, οι οποίες χαρακτήρισαν προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους, παραμένει εκκωφαντική η απουσία ενός πλαισίου ευρύτερης υποβοήθησης της επιχειρηματικότητας και απελευθέρωσης της οικονομίας από τον ασφυκτικό κρατικό εναγκαλισμό στον οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται.
Όταν, για παράδειγμα, οι ρυθμοί απονομής της Δικαιοσύνης παραμένουν τόσο αργοί στη χώρα μας, εμποδίζοντας την ταχεία αποσαφήνιση δικαστικών εκκρεμοτήτων σχετικά με επενδύσεις που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, ποιο το νόημα ύπαρξης επιδοτήσεων ή φορολογικών ελαφρύνσεων για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στους ίδιους ή άλλους τομείς επιχειρηματικής δράσης;
Αντίστοιχα, όταν μετά από τόσες και τόσες εξαγγελίες περί απλοποίησης των διαδικασιών αδειοδότησης, τούτες εξακολουθούν να συνιστούν ένα κολοσσιαίο εμπόδιο για τον κάθε ενδιαφερόμενο να επενδύσει έστω και μια δεκάρα σε αυτόν τον τόπο, πώς είναι δυνατόν να προσπερνάμε την ανάγκη εκσυγχρονισμού και βελτίωσης της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, αλλά και πάταξης της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς που τη συνοδεύουν;
Τέλος, σε μια χώρα στην οποία η υπερφορολόγηση και οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές αναγκάζουν τις επιχειρήσεις σε συγκριτικό... μειονέκτημα και όπου τα μη μισθολογικά κόστη συνιστούν ένα σαφές κώλυμα στο επιχειρείν, κατά πόσον ακόμη ένας αναπτυξιακός νόμος μπορεί να «διορθώσει τα πράγματα»;
Κακά τα ψέματα. Οποιουδήποτε σχεδίου ανάπτυξης προηγούνται -ή τουλάχιστον θα όφειλαν να εξελίσσονται παράλληλα- όλες εκείνες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην υλοποίηση των οποίων η χώρα μας παραμένει δεσμευμένη εδώ και έξι χρόνια αλλά ουδέποτε έκανε πράξη, με κυριότερη την εξυγίανση των συνθηκών ανταγωνισμού.
Όσο η φοροδιαφυγή παραμένει τόσο ευρεία και νοθεύει τις συνθήκες ανταγωνισμού στην αγορά, προσφέροντας... αφορολόγητο «πλεονέκτημα» σε όσους φοροδιαφεύγουν, έναντι της υπερφορολόγησης που υφίστανται οι ανταγωνιστές τους, ας μην περιμένουμε να δούμε προκοπή στον τόπο μας.
Εάν ο κ.Σταθάκης, υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, επιθυμεί να δώσει πραγματική ώθηση στην επιχειρηματικότητα, δεν έχει παρά να συναντηθεί με τον γείτονά του κ. Τσακαλώτο -στο ίδιο κτίριο είναι οι άνθρωποι-, αλλά και με τον πολυπράγμονα κ. Αλεξιάδη και να κάνουν ένα σχέδιο για την... πάταξη της φοροδιαφυγής.
Αν τώρα βάλουν και τον κ. Κατρούγκαλο στο ίδιο τραπέζι και δουν πώς μπορούν να πατάξουν και την εισφοροδιαφυγή, θα προσφέρουν ακόμη μεγαλύτερη υπηρεσία στον τόπο.
Ας φτιάξουμε τα στοιχειώδη πρώτα, φίλτατοι, και τότε ας δούμε και τους αναπτυξιακούς νόμους και τα κονδύλια τους.
Διότι και αυτά έχουν τη σημασία τους, προφανώς...
του κ.Ν.Γ.Δρόσου
