- Πώς τα καταφέρνει έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ… Να είναι αντίθετη επί της αρχής σε κάθε αποκρατικοποίηση, και όταν αποφασίζει τελικά να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις, να τα κάνει εντελώς μαντάρα!
Το είδαμε πρόσφατα με την υπόθεση της COSCO και της επένδυσης στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι… αλχημείες του υπουργού Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα λίγο έλειψε να τινάξουν στον αέρα το μεγάλο deal (αλλά και γενικότερα τις ελληνοκινεζικές σχέσεις, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Κίνα), με τη μονομερή αλλαγή των όρων της σύμβασης παραχώρησης που οδήγησε σε μία ιδιαίτερα αυστηρή επιστολή της κινεζικής εταιρείας, μετά την οποία ήρθαν στη Βουλή οι νομοτεχνικές βελτιώσεις που επανέφεραν την τάξη.
Και μπορεί στην περίπτωση του λιμανιού του Πειραιά το «θρίλερ» να είχε αίσιο τέλος, όμως δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο και για την περίπτωση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η οποία όπως όλα δείχνουν καταλήγει στα χέρια των κρατικών ιταλικών σιδηροδρόμων (Ferrovie dello Stato Italliane) έναντι του εξευτελιστικού τιμήματος των… 45 εκατομμυρίων ευρώ.
Από μόνο του το εξοργιστικά χαμηλό τίμημα εξαγοράς θα αρκούσε για να καταλάβει κανείς πόσο επιβλαβής για το Δημόσιο ήταν η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ το 2013, υπό πολύ καλύτερες οικονομικές συνθήκες – πολύ δε περισσότερο αν σκεφτεί κανείς ότι τότε ο σημερινός υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης χαρακτήριζε «υπερβολικά χαμηλή» την τιμή της σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης. Ποιο ήταν αυτό το «υπερβολικά χαμηλό» ποσό; 300 εκατομμύρια ευρώ! Δηλαδή σχεδόν επτά φορές περισσότερα από αυτά που προσέφεραν οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι, που ήταν και οι μόνοι ενδιαφερόμενοι…
Τι έλεγε τότε ο κ. Σταθάκης για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Ας θυμηθούμε:
«Η τιμή της σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης είναι υπερβολικά χαμηλή (300 εκατ. ευρώ) έχοντας ελάχιστη ωφέλεια ως προς την εξόφληση τμήματος του δημοσίου χρέους μέσω των ιδιωτικοποιήσεων. Επιπρόσθετα, οι όροι του διαγωνισμού για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. χαρίζουν κυριολεκτικά στους υποψήφιους αγοραστές ακίνητα του δημοσίου, αξίας κοντά στο μισό (120 εκατ. ευρώ) της συνολικής τιμής πώλησης. Στην περίπτωση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε., όπως και στο μεγαλύτερο τμήμα των προωθούμενων ιδιωτικοποιήσεων, η επίκληση του δημοσίου χρέους δεν αποτελεί παρά πρόφαση για την με προνομιακούς όρους εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων».
Ή μήπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός (τότε απλώς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ) Αλέξης Τσίπρας δεν είχε εξαπολύσει πριν από τρία χρόνια μύδρους κατά της τότε κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ για «προμελετημένο έγκλημα» της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ; Θυμόμαστε μάλιστα και αυτό που είχε πει εκείνη τη χρονιά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όταν επισκέφθηκε το περίπτερο της εταιρείας: «Είμαστε μια από τις λίγες ανεπτυγμένες χώρες χωρίς ανεπτυγμένο σιδηροδρομικό δίκτυο και αυτό δεν ήταν τυχαίο. Ελπίζω να σας δω και του χρόνου και να μην σας έχει αγοράσει κανένας περίεργος».
Αναρωτιόμαστε τι γνώμη έχουν τώρα, που το τίμημα για την εξαγορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι συντριπτικά χαμηλότερο και η κυβέρνηση πανηγυρίζει γι’ αυτό…
Βέβαια, ό,τι και να λένε σήμερα στην κυβέρνηση, οι απλοί ψηφοφόροι δεν είναι και τόσο χαζοί όσο ενδεχομένως θα ήθελαν – και καταλαβαίνουν ότι τα 300 εκατομμύρια ευρώ στα οποία έλεγε «όχι» ο ΣΥΡΙΖΑ το 2013 είναι περισσότερα από τα 45 εκατομμύρια στα οποία λέει «ναι» σήμερα. Εκτός αν υπάρχουν κάποιοι στο Μαξίμου που να μην το καταλαβαίνουν…
Tου κ.Γ.Δημητρομανωλάκη
