Οι ψευδαισθήσεις κάνουν πάντοτε πολύ μεγάλη ζημιά. Το ζήσαμε στην πρώιμη και ανώριμη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι θαμώνες των πρωινάδικων είχαν πείσει τον κόσμο ότι θα βρίσκονταν λύσεις εκτός Ευρώπης, πως θα έρχονταν λεφτά από τη Μόσχα ή το Πεκίνο.
Η ζωή απέδειξε ότι επρόκειτο περί τραγικών και αβάσιμων φαντασιώσεων...
Είμαστε μία χώρα που παθιάζεται συχνά και πιστεύει σε εύκολες λύσεις. Δεν υπάρχουν, ας το πάρουμε χαμπάρι, ούτε στα οικονομικά ούτε στα γεωπολιτικά μας προβλήματα. Κανείς δεν έχει το..«μαγικό ραβδί» που θα μας βγάλει από τη βαθιά οικονομική και αξιακή κρίση στην οποία έχουμε βυθιστεί. Ούτε, δυστυχώς, μπορούμε να προσβλέπουμε σε κάποιον προστάτη ή λευκό ιππότη που θα προστρέξει υπέρ ημών αν, ο μη γένοιτο, ξεσπάσει κρίση με την Τουρκία.
Οι ψευδαισθήσεις κάνουν πάντοτε πολύ μεγάλη ζημιά. Το ζήσαμε στην πρώιμη και ανώριμη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι θαμώνες των πρωινάδικων είχαν πείσει τον κόσμο ότι θα βρίσκονταν λύσεις εκτός Ευρώπης, πως θα έρχονταν λεφτά από τη Μόσχα ή το Πεκίνο. Η ζωή απέδειξε ότι επρόκειτο περί τραγικών και αβάσιμων φαντασιώσεων. Πρόσφατες αποκαλύψεις έδειξαν πόσο σύνθετο είναι το παιχνίδι και πόσο μεγάλο για τα μέτρα των δικών μας πρωταγωνιστών. Την ώρα που εμείς ζούσαμε το παραμύθι μας, ο πρόεδρος Πούτιν μιλούσε με την καγκελάριο Μέρκελ και τον πρόεδρο Ολάντ και το Πεκίνο εξηγούσε ότι «δεν παίζει» με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Το έχουμε ξαναπεί και γίνεται κουραστικό, αλλά ήταν σαν να έπρεπε να παρακολουθήσουμε ένα ταχύρρυθμο, βίαιο και πανάκριβο φροντιστήριο.
Βάλαμε, όμως, μυαλό; Δεν είμαι βέβαιος. Διαβάζω και ακούω διάφορες αναλύσεις για την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα. Πρόκειται για πολύ σημαντική κίνηση. Ο Αμερικανός ηγέτης έπαιξε καταλυτικό ρόλο τις δύο φορές που διακυβεύθηκε η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Και είναι σαφές ότι με την έλευσή του θέλει να δώσει ένα ισχυρό μήνυμα για την ανάγκη διατήρησης της ευρωπαϊκής συνοχής, την κοινή αντιμετώπιση του προσφυγικού και τη μείωση του χρέους.
Θα είναι, όμως, λάθος να καλλιεργηθούν υπερβολικές προσδοκίες για γεωπολιτικά deals και οικονομικά ή άλλα οφέλη τεράστιας αξίας.
Δεν αποκλείεται να δούμε στο μέλλον μια στρατηγική σχέση Ελλάδος - ΗΠΑ, ανάλογη εκείνης που διατηρεί η Ουάσιγκτον με το Ισραήλ ή την Αίγυπτο. Αλλά για να φτάσουμε εκεί, έχουμε πολύ δρόμο και μεγάλη περίοδο αβεβαιότητας. Ισως είναι αναγκαία και μια διαφορετική κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα που θα άντεχε να «παίξει μπάλα» στην περιοχή ακόμη πιο δυνατά και ανοικτά, γιατί μόνον έτσι θα αναπληρωνόταν το κενό της Τουρκίας.
Ας μη βιαζόμαστε και ας μην κάνουμε λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο. Στην ασφάλεια και στην εξωτερική πολιτική οι κακοί υπολογισμοί τη λάθος στιγμή πληρώνονται πολύ ακριβά. Και στο κάτω κάτω, στην προβολή ισχύος της χώρας δεν μετράει τίποτα περισσότερο από το πόσο σοβαροί και ενωμένοι είμαστε στα του οίκου μας. Αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...
Η ζωή απέδειξε ότι επρόκειτο περί τραγικών και αβάσιμων φαντασιώσεων...
- Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά
Είμαστε μία χώρα που παθιάζεται συχνά και πιστεύει σε εύκολες λύσεις. Δεν υπάρχουν, ας το πάρουμε χαμπάρι, ούτε στα οικονομικά ούτε στα γεωπολιτικά μας προβλήματα. Κανείς δεν έχει το..«μαγικό ραβδί» που θα μας βγάλει από τη βαθιά οικονομική και αξιακή κρίση στην οποία έχουμε βυθιστεί. Ούτε, δυστυχώς, μπορούμε να προσβλέπουμε σε κάποιον προστάτη ή λευκό ιππότη που θα προστρέξει υπέρ ημών αν, ο μη γένοιτο, ξεσπάσει κρίση με την Τουρκία.
Οι ψευδαισθήσεις κάνουν πάντοτε πολύ μεγάλη ζημιά. Το ζήσαμε στην πρώιμη και ανώριμη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι θαμώνες των πρωινάδικων είχαν πείσει τον κόσμο ότι θα βρίσκονταν λύσεις εκτός Ευρώπης, πως θα έρχονταν λεφτά από τη Μόσχα ή το Πεκίνο. Η ζωή απέδειξε ότι επρόκειτο περί τραγικών και αβάσιμων φαντασιώσεων. Πρόσφατες αποκαλύψεις έδειξαν πόσο σύνθετο είναι το παιχνίδι και πόσο μεγάλο για τα μέτρα των δικών μας πρωταγωνιστών. Την ώρα που εμείς ζούσαμε το παραμύθι μας, ο πρόεδρος Πούτιν μιλούσε με την καγκελάριο Μέρκελ και τον πρόεδρο Ολάντ και το Πεκίνο εξηγούσε ότι «δεν παίζει» με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Το έχουμε ξαναπεί και γίνεται κουραστικό, αλλά ήταν σαν να έπρεπε να παρακολουθήσουμε ένα ταχύρρυθμο, βίαιο και πανάκριβο φροντιστήριο.
Βάλαμε, όμως, μυαλό; Δεν είμαι βέβαιος. Διαβάζω και ακούω διάφορες αναλύσεις για την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα. Πρόκειται για πολύ σημαντική κίνηση. Ο Αμερικανός ηγέτης έπαιξε καταλυτικό ρόλο τις δύο φορές που διακυβεύθηκε η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Και είναι σαφές ότι με την έλευσή του θέλει να δώσει ένα ισχυρό μήνυμα για την ανάγκη διατήρησης της ευρωπαϊκής συνοχής, την κοινή αντιμετώπιση του προσφυγικού και τη μείωση του χρέους.
Θα είναι, όμως, λάθος να καλλιεργηθούν υπερβολικές προσδοκίες για γεωπολιτικά deals και οικονομικά ή άλλα οφέλη τεράστιας αξίας.
Δεν αποκλείεται να δούμε στο μέλλον μια στρατηγική σχέση Ελλάδος - ΗΠΑ, ανάλογη εκείνης που διατηρεί η Ουάσιγκτον με το Ισραήλ ή την Αίγυπτο. Αλλά για να φτάσουμε εκεί, έχουμε πολύ δρόμο και μεγάλη περίοδο αβεβαιότητας. Ισως είναι αναγκαία και μια διαφορετική κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα που θα άντεχε να «παίξει μπάλα» στην περιοχή ακόμη πιο δυνατά και ανοικτά, γιατί μόνον έτσι θα αναπληρωνόταν το κενό της Τουρκίας.
Ας μη βιαζόμαστε και ας μην κάνουμε λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο. Στην ασφάλεια και στην εξωτερική πολιτική οι κακοί υπολογισμοί τη λάθος στιγμή πληρώνονται πολύ ακριβά. Και στο κάτω κάτω, στην προβολή ισχύος της χώρας δεν μετράει τίποτα περισσότερο από το πόσο σοβαροί και ενωμένοι είμαστε στα του οίκου μας. Αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...
