- Προκειμένου να κλειστεί το συντομότερον δυνατόν η συμφωνία κυβέρνησης-Θεσμών, η νέα υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου παραχώρησε γη και ύδωρ στους δανειστές, παρά τις ανοησίες που διαρρέουν απ΄το πρωί διάφοροι κυβερνητικού παράγοντες προσπαθώντας να παρουσιάσουν το μαύρο ...ως άσπρο.
- Μπορεί οι μισθοί να έχουν φτάσει στο μηδέν ωστόσο η κ. Αχτσιόγλου φρόντισε να μειωθούν και τα ωράρια εργασίας προκειμένου να χαρεί η κ Βελκουλέσκου.
Αφαιρώντας τα... «αριστερά πρόσημα», η νέα υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου φαίνεται ότι, προκειμένου να μετριαστούν οι απαιτήσεις των δανειστών για άνοιγμα των ομαδικών απολύσεων, βάζει στο τραπέζι την περαιτέρω θεσμοθέτηση και επέκταση της ελαστικής απασχόλησης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυρία Αχτσιόγλου έθεσε στους δανειστές το θέμα της ημιαπασχόλησης με μειωμένο ωράριο και με ταυτόχρονη κάλυψη των μισθολογικών απωλειών των εργαζομένων που θα πληγούν από πόρους του ΟΑΕΔ. Πρόκειται για μια πρόταση που βασίζεται στην πρόσφατη εισήγηση-πόρισμα της Επιτροπής Σοφών για τα Εργασιακά και στο αντίστοιχο δανέζικο μοντέλο. Με μια ουσιώδη όμως διαφορά, την οποία επισήμαναν και οι δανειστές: κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει από πού θα προέλθουν αυτοί οι πόροι και αν η κυβέρνηση και ο ΟΑΕΔ μπορούν να καλύψουν την αναμενόμενη μαζική ζήτηση για τέτοιου είδους ελαστικές μορφές εργασίας από τις επιχειρήσεις.
Μάλιστα η πρόταση αυτή αφορά τους ήδη εργαζόμενους και όχι αυτούς που ενδεχομένως θα προσληφθούν μελλοντικά. Αν περάσουν οι προτάσεις της 31χρονης υπουργού, ξεκάθαρα ανοίγει η κερκόπορτα για χρήση αυτού του νόμου από επιχειρήσεις οι οποίες θα μετατρέπουν σωρηδόν συμβάσεις πλήρους εργασίας σε μερικής με μειωμένα ωράρια.
Πενιχροί μισθοί, ανύπαρκτα ωράρια
Σε κάθε περίπτωση, όπως εδώ και μερικούς μήνες το υπουργείο Εργασίας παρουσιάζει ως επιτυχία τις mini jobs, με αμοιβή 200 και 300 ευρώ και δίχως ασφαλιστικά δικαιώματα, προκειμένου να επικοινωνήσει τη δήθεν πτώση των ποσοστών ανεργίας, έτσι και τώρα προετοιμάζει το έδαφος για μία ακόμη «επιτυχία», με την υπογραφή αυτή τη φορά της 31χρονης υπουργού Εφης Αχτσιόγλου.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια άκρως επικίνδυνη πρόταση που σε περίπτωση εφαρμογής της αναμένεται να οδηγήσει ακόμα και υγιείς εταιρείες στην υιοθέτησή της, αφού θα ελαφρύνονται κατά περιόδους από το μισθολογικό κόστος. Η πρόταση αυτή, εκτός των άλλων, περιλαμβάνεται στο πρόσφατο κείμενο-πόρισμα της περίφημης Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα Εργασιακά, το οποίο η κυρία Αχτσιόγλου, φοβούμενη την πίεση για απελευθέρωση των απολύσεων, έχει αποφασίσει να προωθήσει.
Μια τέτοια προοπτική όμως είναι σαφώς επικίνδυνη για χιλιάδες εργαζομένους σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, καθώς μετά τις mini jobs που εδώ και μερικούς μήνες παρουσιάζονται ως «τόνωση της απασχόλησης», περνάμε και στις μορφές απασχόλησης-φιλοδώρημα με τη βοήθεια του κράτους.
Ήδη η εργασία με μειωμένο ωράριο εφαρμόζεται εδώ και μερικά χρόνια σε επιχειρήσεις, δημιουργώντας οικονομικά προβλήματα στους εργαζομένους καθώς τους κρατά σε καθεστώς πραγματικής ομηρίας με χαμηλές αμοιβές.
Απέναντι και οι εργοδότες
Σύμφωνα με πληροφορίες, μια τέτοια ρύθμιση για περαιτέρω ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας την απορρίπτουν οι έμποροι και μικρομεσαίοι, με τον πρόεδρο της ΕΣΕΕ Βασίλη Κορκίδη να μιλάει για «ανάγκη προστασίας της πλήρους απασχόλησης», ενώ ο ΣΕΒ εκφράζει επιφυλακτικότητα κάνοντας λόγο για πρόταση «φούσκα και αέρα», αφού η Ελλάδα δεν είναι Δανία, δεν έχει ισχυρό κράτος πρόνοιας και είναι δύσκολη η εξασφάλιση κονδυλίων για ένα τέτοιο δίχτυ προστασίας. Μία από τις παραμέτρους που έχει θέσει η κυβερνητική πλευρά προκειμένου να προχωρήσουν αυτές οι ελαστικές μορφές εργασίας και η μερική κρατική επιδότηση είναι να υπάρχει πρώτα η σύμφωνη γνώμη του σωματείου τους. Όπως όμως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, είναι δύσκολο έως αδύνατο να δεχτούν οι θεσμοί αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών με επιδόματα ή, ακόμα κι αν το δεχτούν, δεν θα είναι στο 100%. Τα κύρια χαρακτηριστικά του δανέζικου μοντέλου είναι το απορυθμισμένο θεσμικό πλαίσιο προστασίας της απασχόλησης, οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, η διά βίου μάθηση και ο κοινωνικός διάλογος. Πρόκειται για ένα μοντέλο το οποίο ναι μεν επιτρέπει την ευελιξία των μισθών και την κινητικότητα στην εργασία, αλλά συνοδεύεται και από δίχτυ προστασίας και παροχή κοινωνικών επιδομάτων, συνθήκες ανέφικτες για μια χώρα που πόρρω απέχει για να χαρακτηριστεί «Δανία του Νότου».
