Δεν μπορεί ο μισός πληθυσμός να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα, κοντά 2.000.000 να είναι άνεργοι, 400.000 νέοι να έχουν φύγει στο εξωτερικό, να παίρνονται μέτρα μπαλωματικά, φορολογικά, εργασιακά και να μιλάμε διαρκώς για την ελάφρυνση του χρέους και να καταναλώνουμε προθέσεις και υποσχέσεις αν θα εφαρμόσουμε «σωστά» τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλουν τα μνημόνια των δανειστών...
Κανένας ανασχηματισμός δεν μπορεί να μας βγάλει από αυτή την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Δεν είναι θέμα... προσώπων, αν και κάποιοι θα πρέπει να τιμωρηθούν για την αλαζονεία που έχουν επιδείξει. Το πρόβλημα που ζούμε και αντιμετωπίζουμε έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξή μας. Δεν μπορεί ο μισός πληθυσμός να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα, κοντά 2.000.000 να είναι άνεργοι, 400.000 νέοι να έχουν φύγει στο εξωτερικό, να παίρνονται μέτρα μπαλωματικά, φορολογικά, εργασιακά και να μιλάμε διαρκώς για την ελάφρυνση του χρέους και να καταναλώνουμε προθέσεις και υποσχέσεις αν θα εφαρμόσουμε «σωστά» τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλουν τα μνημόνια των δανειστών.
Οι συγκυβερνώντες καθώς και οι αντιπολιτευόμενοι «σκοτώνονται» για το ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα τα μέτρα.
Δεν διανοούνται να έρθουν σε ρήξη με αυτό το εγκληματικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας και το διευθυντήριο των Βρυξελλών, που σε μεγάλο βαθμό εξουθενώνει τα 500 εκατ. τα οποία δεν μπορούν να χωρέσουν τα 5 εκατομμύρια των προσφύγων που οι ίδιοι δημιουργούν με τους πολέμους και τις καταστροφές που προκαλούν.
Αυτή η Ενωμένη Ευρώπη των τραπεζιτών θα αλλάξει εκ των πραγμάτων, οι ανακατατάξεις των κομμάτων συντελούνται σε επιφανειακό επίπεδο, όπως και εδώ που ανακυκλώνονται με φθαρμένα υλικά και πρόσωπα. Την ίδια στιγμή, μέσα στις κοινωνίες γίνονται διεργασίες της ανάγκης που ξεπερνάνε τις ξενοφοβίες, τις παραπλανητικές μεταρρυθμιστικές πολιτικές -ακόμα και η ακροδεξιά, εθνικισμός, νεοφασισμός από την αντίπερα όχθη προϊόν αυτής της κατάστασης είναι, που για άλλους λόγους δεν θέλει αυτή την Ευρώπη.
Και εμείς εδώ, που γίναμε το πειραματόζωό τους και δεν γίναμε το παράδειγμα για την ανατροπή τους, υποδεχόμαστε τους τροϊκανούς και λοιπούς σωτήρες μας, τρέμουμε τις αξιολογήσεις τους μην και δεν πάρουμε τη «δόση» μας και οι συγκυβερνώντες πανηγυρίζουν όταν βουλιάζουμε στα χρέη και επικαλούμαστε το Μόσκοβο να φέρει το σεφέρι.
Τους έπιασε ο πόνος και επισκέπτονται με τη σειρά και διαδοχικά τη χώρα μας, Πούτιν, Λαβρόφ, Ομπάμα, Κέρι, να μας πούνε λόγια καλά και τη σταθερότητα που έχουμε σε έναν περιβάλλοντα χώρο όπου σκοτώνονται μεταξύ τους για τα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά συμφέροντά τους με έναν νεοοθωμανό σουλτάνο Ερντογάν που βομβαρδίζει και συλλαμβάνει τους Κούρδους, κλείνει εφημερίδες και γεμίζει τις φυλακές με τους αντιπάλους του και οι εταίροι σύμμαχοι παίρνουν διακριτικές αποστάσεις και επικαλούνται τις διεθνείς συμφωνίες που υπάρχουν για να τις παραβιάζουν οι ισχυροί.
Το Κυπριακό πρόβλημα σαράντα τόσα χρόνια παραμένει άλυτο με στρατό κατοχής και με τετελεσμένα, και οι ισχυροί επικαλούνται τις αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Τουρκία κάνει τη δουλειά της.
Η αλήθεια είναι επαναστατική από μόνη της.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την έλεγε και την πίστευε, δεν θα νόμιζε πως κυβερνάει και ο λαός θα έπαιρνε τις δικές του ευθύνες. Τώρα ζούμε μέσα σε ψευδαισθήσεις, μιλάνε για επενδύσεις και αγορές λες και είναι εκκλησίες. Η υπομονή έχει και τα όριά της...
Toυ κ.Δ.Παπαχρήστου,
Συγγραφέα
