Σε επίπεδο δηλώσεων, η αισιοδοξία από την κυβερνητική πλευρά ξεχειλίζει. Δηλώνουν πως είναι έτοιμοι να κλείσει το θέμα της αξιολόγησης ανά πάσα στιγμή.
Παραλείπουν όμως να πουν πως υπάρχουν 13 προαπαιτούμενα που έπρεπε να είχαν τελειώσει από τον Οκτώβριο κι ακόμα δεν τα έχουν αγγίξει . Άλλα γιατί είναι πολύ σοβαρά κι έχουν πολιτικό κόστος κι άλλα γιατί είναι αποτέλεσμα της παροιμιώδους ελληνικής αναβλητικότητας και προχειρότητας...
"Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο στρατός" λέγανε παλιά χαριτολογώντας οι στρατευμένοι νέοι. Αυτό, χωρίς φιλοπαίγμονα διάθεση, θα μπορούσε στις μέρες μας να ειπωθεί και για την... κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Έρχεται λοιπόν η ΕΛΣΤΑΤ με επίσημα στοιχεία και αποκαλύπτει πως μέσα σε ένα χρόνο έκαναν 27.000 προσλήψεις αλλά αυτοί παιδαριωδώς, επιμένουν πως δεν είναι έτσι και επιτίθενται στο Μέσο που τα δημοσιοποίησε!
Διεθνή και εγχώρια Μέσα, αποκαλύπτουν πως τουλάχιστον 1.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν κουκουλωθεί μέσα στις σκηνές τους με χιόνια και αυτοί επαίρονται πως η πλειονότητα των προσφύγων ζει σε ανθρώπινες συνθήκες. Ε, προφανώς οι χίλιοι συνάνθρωποι μας απλώς ήταν άτυχοι κι έχουν κακή μοίρα και ουδεμία ευθύνη φέρει η κυβέρνηση!
Το χειρότερο όλων όμως, αφορά στην περίφημη αξιολόγηση που θα έκλεινε από τον Νοέμβριο και αλίμονο κατά δήλωση τότε, του αρμόδιου υπουργού Τσακαλώτου, αν φτάναμε στον Δεκέμβριο. Είμαστε πλέον σχεδόν στα μισά του Γενάρη και δεν κουνιέται φύλλο στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων και της αξιολόγησης.
Σε επίπεδο δηλώσεων βέβαια, η αισιοδοξία από την κυβερνητική πλευρά ξεχειλίζει. Δηλώνουν πως είναι έτοιμοι να κλείσει το θέμα ανά πάσα στιγμή.
Παραλείπουν όμως να πουν πως υπάρχουν 13 προαπαιτούμενα που έπρεπε να είχαν τελειώσει από τον Οκτώβριο κι ακόμα δεν τα έχουν αγγίξει . Άλλα γιατί είναι πολύ σοβαρά κι έχουν πολιτικό κόστος κι άλλα γιατί είναι αποτέλεσμα της παροιμιώδους ελληνικής αναβλητικότητας και προχειρότητας.
Κόλλησαν λοιπόν οι διαπραγματεύσεις σε αυτά, οι θεσμοί αποχώρησαν για μακρές διακοπές και ο κ. Τσίπρας ανέλαβε να λύσει το θέμα σε πολιτικό επίπεδο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, "έφαγε" άλλη μια χυλόπιτα από την κ. Μέρκελ και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Ή τουλάχιστον κάνουν πως τρέχουν, εκλιπαρώντας τους θεσμούς να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Και τι ειρωνεία σπεύδει ο κ.Τσακαλώτος να δει και να πιέσει τον Γάλλο υπουργό υπό προθεσμία κ. Σαπέν και τον επίτροπο Οικονομικών κ. Μοσκοβισί ο οποίος ελάχιστη διαθέτει επιρροή στα Ευρωπαϊκά όργανα εκεί που αφεντικό είναι ο κ. Σόιμπλε.
Κι εκεί που διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους πως δεν πρόκειται να δεσμευτούν ή να πάρουν νέα μέτρα, βλέποντας τώρα που κινδυνεύει η παραμονή τους στην εξουσία, αν δεν κλείσει η αξιολόγηση, καθώς όλοι δείκτες θα οδεύουν από το κακό στο χειρότερο, έρχονται τώρα και αρχίζουν να δέχονται περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου, να συζητούν για την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις(νέες μειώσεις) και να υπόσχονται πως θα βάλλουν στο φουλ τις μηχανές στις ιδιωτικοποιήσεις.
Επί του παρόντος βέβαια αυτά στο "μιλητό", γιατί τρέμουν να βάλλουν δεσμευτικές υπογραφές με ημερομηνίες και προθεσμίες και επακριβή προσδιορισμό από που θα κόβει ο νέος κόφτης τον οποίο πέταξε πάνω στο τραπέζι για να κάμψει τους δανειστές.
Υπάρχει όμως καμιά αμφιβολία πως αυτός που είναι σε αδύναμη θέση δεν έχει καμιά διαπραγματευτική ισχύ;
Αρκετά λοιπόν με τον παραλογισμό. Αφού θέλουν να παραμείνουν στην εξουσία με κάθε θυσία, τότε πρέπει να πιουν το πικρό ποτήρι μέχρι την τελευταία σταγόνα. Να υπογράψουν τις απαιτήσεις τους και να δούμε τι υπάρχει παραπέρα γιατί με τις καθυστερήσεις και τη μη περάτωση της αξιολόγησης, ξέρουμε με ακρίβεια τι μας περιμένει.
Όλα τα άλλα, με τις αριστερές ευαισθησίες και τις σκληρές διαπραγματεύσεις, τα μάθαμε πια και επιπλέον, τα έχουμε πληρώσει και θα τα πληρώνουμε πολύ ακριβά εις το διηνεκές.
Και επιτέλους, είναι καιρός να μάθουν πως, οι εκβιασμοί, οι μαγκιές και οι καθεστωτικοί αυταρχισμοί που ασκούνται στο εσωτερικό, σε όσους έχουν αντίθετη άποψη, δεν περνούν στους δανειστές. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να σφίγγει περισσότερο η θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού.
Του κ.Β.Στεφανακίδη
