Υπάρχει πιθανότητα να ποντάρει η κυβέρνηση σε άλλο χαρτί από εκείνο της αξιολόγησης; Η κοινή λογική λέει «όχι». Αλλά έχει αποδειχτεί ότι η κυβέρνηση με την κοινή λογική έχει πάρει διαζύγιο, αν ήταν ποτέ ζευγάρι...
Αυτή τη στιγμή συμβαίνουν στην πολιτική της κυβέρνησης τρία γεγονότα που είναι πανομοιότυπα με του α’ εξάμηνου του 2015, που οδήγησε στο δημοψήφισμα.
Συμπτώσεις;
Το πρώτο είναι η... συγκέντρωση υπερβολικού όγκου χρήματος στο δημόσιο ταμείο σε βάρος των υποχρεώσεων απέναντι στους ιδιώτες όπου το δημόσιο τα χρωστάει. Θυμίζω ότι το α’ εξάμηνο του 2015 η κυβέρνηση είχε «δανειστεί» τα αποθεματικά σχεδόν όλων των ταμείων για να μπορεί να αποπληρώνει τα αναγκαία στο ΔΝΤ και να τραβάει σε μάκρος τη διαπραγμάτευση, με τα γνωστά αποτελέσματα!
Η κυβέρνηση σωρεύει λεφτά, τα οποία εμφανώς δεν της χρειάζονται.
Αντιθέτως, ρίχνουν πίσω την ανάπτυξη, μπλοκάροντας τη δραστηριότητα της ιδιωτικής οικονομίας, της παραγωγής, των εξαγωγών.
Πόσα είναι αυτά τα χρήματα;
Αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό του Γενικού Λογιστηρίου και της Τράπεζας της Ελλάδος!
Το βέβαιο είναι ότι με το πλεόνασμα που ανακοίνωσε για το α’ δίμηνο, στα ταμεία θα βρίσκονται σύντομα συγκεντρωμένα περίπου 4 δις ευρώ από τα ανακοινώσιμα. Τα οποία, όπως και το 2015 θα λείπουν από την πραγματική οικονομία.
Οι μεγάλες ανάγκες του κράτους έναντι χρεών είναι το καλοκαίρι οπότε και πρέπει να αποπληρωθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές 7,1 δις ευρώ προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και προς ένα ομόλογο.
Και μετά το Φθινόπωρο που πρέπει να αποπληρωθούν δόσεις άλλων 6 δις. Μέχρι τον Ιούλιο οι υποχρεώσεις είναι ύψους 1,5 δις προς την ΕΚΤ.
Όλο αυτό το σκηνικό μαρτυράει πολιτική κωλυσιεργίας και απώθησης των διαπραγματεύσεων στο βάθος του χρόνου, χωρίς να αποκλείει και την πιθανότητα «ηρωισμών».
Ένας Αμερικανός Βαρουφάκης!
Το δεύτερο γεγονός- σύμπτωση είναι η πρόσληψη από τον υπουργό Οικονομίας Δ. Παπαδημητρίου του διευθυντή Ερευνών του Ινστιτούτου Levy των ΗΠΑ Γιαν Κρέγκελ, που επιχειρηματολογεί ότι «το ευρώ εγκλωβίζει τη χώρα» και ότι «όσο η Ελλάδα ακολουθεί το ευρώ δεν μπορεί να πάει σε ανάπτυξη».
Την πρόσληψη υπερασπίστηκε ο υπουργός και η κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι σε μια ρευστή κατάσταση της διεθνούς οικονομικής σκηνής είναι χρήσιμο να λαμβάνει κανείς υπ όψιν του ποικίλες γνώμες από διαφορετικές σχολές και απόψεις.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η κυβέρνηση απέπεμψε τον Έλληνα Βαρουφάκη και προσέλαβε τον Αμερικανό!
Σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» το 2013 ο Γιαν Κρέγκελ είχε πει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αν η Ελλάδα αποφασίσει να μην εξυπηρετήσει άλλο το χρέος της, γιατί το χρέος έχει περάσει από τα ιδιωτικά χέρια στον επίσημο τομέα (στα κράτη) και επομένως «ούτε η ΕΚΤ ούτε το ΔΝΤ θα καταρρεύσουν. Κανείς δεν θα μπει σε συστημικές δυσκολίες. Πρέπει να διασφαλίσουμε έτσι το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, όπως έκαναν στην Αργεντινή»!
Στην ίδια συνέντευξη ο κ Κρέγκελ επέμεινε ότι κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσεις να λες ναι στην τρόικα και να βάλεις τα όριά σου. Να πεις «ως εδώ».
Το τρίτο γεγονός- σύμπτωση είναι η καθυστέρηση της ίδιας της κυβέρνησης να προχωρήσει στην αξιολόγηση, χρησιμοποιώντας αστείες δικαιολογίες.
Σαν εκείνη ότι φταίει η δήθεν διαφωνία του ΔΝΤ με την ΕΕ, στην οποία αποδείχθηκε ανίκανος να απαντήσει καίρια και ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ Κικίλιας, όταν το επιχείρημα τέθηκε από τον εκπρόσωπο της κυβέρνηση κ Τζανακόπουλο μόλις προχτές!
Η κυβέρνηση θέλει να ξεχνάει, και η αντιπολίτευση δεν κάνει τον κόπο να της θυμίζει διαρκώς, ότι η ίδια έχει παραδεχτεί τον Δεκέμβριο πως έχει προχωρήσει μόνο το ένα τρίτο από τα συμφωνημένα και εκεί βρισκόταν το αγκάθι των διαπραγματεύσεων!
Σ αυτό το σημείο είναι ακόμα οι συνομιλίες με την τρόικα!
Τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση;
Στα φανερά προσπαθεί να κερδίσει μια παραχώρηση για να έχει να πουλήσει στους πολίτες ένα παραμύθι νίκης μέσα στην καταστροφή που έχουν τα μέτρα, για τα οποία έχει προφορικά συμφωνήσει!
Και θυμίζω ότι η τρόικα επέστρεψε στην Αθήνα μόνο αφού υποσχέθηκε ο κ Τσακαλώτος ότι «θα είναι καλό παιδί»!
Η κυβέρνηση, όμως, εξακολουθεί και πετάει τη μπάλα όλο και πιο μακριά χωρίς να κερδίζει και τίποτε ουσιαστικό στα εργασιακά, στα συνταξιοδοτικά, στα φορολογικά, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην ενέργεια και στα υπόλοιπα θέματα που είναι ανοιχτά στο τραπέζι.
Αντιθέτως, ζημιώνει τη χώρα μειώνοντας τις καταθέσεις, μειώνοντας την κεφαλαιακή επάρκεια των ιδιωτών, αυξάνοντας την ανεργία, αυξάνοντας την ύφεση, μειώνοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών στο μέλλον και των δανειστών στον κάθε θεσμικό κυβερνήτη της χώρας. Γκρεμίζοντας τις αξίες των ελληνικών επιχειρήσεων και τραπεζών στο χρηματιστήριο και αυξάνοντας τις απολύσεις, σε ένα καθεστώς αστάθειας όπου η αυθαιρεσία και η ανομία κυριαρχούν.
Μοιάζει σαν κανείς εκεί μέσα να μην έχει τη στοιχειώδη συνείδηση ότι όσο πιο πολύ καθυστερείς τόσο τα δεινά της πραγματικής οικονομίας μετατρέπονται σε χασούρα δισεκατομμυρίων, την οποία, όπως και το 2015 θα πληρώσει ο λαός με νέο μνημόνιο.
Από την πίσω πόρτα
Είναι πέρα από σαφές ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται δήθεν στα φανερά, ενώ από την πίσω πόρτα φροντίζει ώστε η διαπραγμάτευση να υπονομεύεται.
Επειδή, όπως και το 2015, αντί να σοβαρευτεί και να αποφασίσει να ασκήσει ΜΙΑ πολιτική, προσπαθεί να ισορροπήσει σε δυο βάρκες μέσα σε τρικυμία!
Και η ΜΙΑ πολιτική είναι:
Είτε ότι αποφασίζεις να πεις στους δανειστές «ως εδώ» με ό,τι αυτό συνεπάγεται και να έχεις το θάρρος να διαχειριστείς αυτό που συνεπάγεται αν θέλεις να είσαι συνεπής μ αυτά που λες ότι πιστεύεις.
Γιατί δεν μπορεί κανείς να πιστεύει άλλα στη θεωρία και να κάνει τα αντίθετα στην πράξη. Απατεώνες είσαστε; Είτε να πας σπιτάκι σου, ομολογώντας ότι αυτά που πιστεύεις κι αυτά που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις δεν συμβιβάζονται.
Είτε να αλλάξεις πολιτική και να ακολουθήσεις τη γραμμή που τρέχει το σύστημα, διαπραγματευόμενος πάνω σ αυτή τη γραμμή, χωρίς καραγκιοζιλίκια και δήθεν λαϊκό πόνο.
Αλλά, εδώ είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει ποντάρει τα λεφτά του ελληνικού λαού σε άλλα χαρτιά, όπως και το 2015!
Προσπαθεί «να αντέξει» μέχρι τις γερμανικές εκλογές το Φθινόπωρο, με την ελπίδα ότι μια νίκη του Σούλτς θα ελαφρύνει τις απαιτήσεις των Γερμανών από την Ελλάδα.
Μόνο που, ακόμα κι αν κερδίσει ο Σούλτς, θα χρειαστεί 6 μήνες για να κυβερνήσει και η Ελλάδα δεν αντέχει οικονομικά άλλο τόσο διάστημα αναμονής.
Προσπαθεί να εκμαιεύσει μια σειρά από θεατρικού παρά ουσιαστικού περιεχομένου ελαφρύνσεις σε περιορισμένες ομάδες πληθυσμού για να έχει να πουλήσει κάτι στους πολλούς που πρόκειται να σφαγιάσει άγρια με τα μέτρα.
Μόνο που αυτά που επιδιώκει να πάρει είναι περισσότερο σε επίπεδο μη κυβερνητικής οργάνωσης για λίγους παρά κυβέρνησης όλων των πολιτών!
Προσπαθεί να καλλιεργήσει ένα κλίμα σύγκρουσης με «τον βασανιστή της χώρας κακό Γερμανό» και το «κακό ΔΝΤ» για να αντιπαρατεθεί μαζί τους σ ένα ακόμα δημοψήφισμα, αν δεν της βγουν τα κουκιά, πουλώντας «ως εδώ» αντίσταση όπως πρεσβεύουν οι κύριοι Παπαδημητρίου και Κρέγκελ.
Μόνο που ο λαός δεν ξαναρίχνει την ψήφο του σε στημένη διπρόσωπη κάλπη.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται συχνά μόνο ως φάρσα…
Το μόνο βέβαιο, λοιπόν, είναι ότι έτσι κι αλλιώς κι αυτό το παιχνίδι θα το πληρώσουν οι πολίτες πολύ ακριβότερα απ όσο φαντάζονται.
Επειδή δεν γίνεται γι’ αυτούς.
Γίνεται για την επιβίωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
...Οι οποίοι είναι το πρόβλημα.
Του κ.Γ.Π.Τετράδη
