Με τη δόση από τα δανεικά ...ποιος μας πιάνει. Επιστροφή -λέει- στην κανονικότητα.
Όχι αυτή που χρειάζεται η οικονομία.
Αυτή που έχει μάθει η Ελλάδα...
Λαϊκισμός, αριστεριλίκι και τα καλόπαιδα... των Εξαρχείων στους δρόμους. Θρύψαλα τα μαγαζιά... στην Ερμού. Η αστυνομία παρεμποδίζει μόνο περαστικούς... Και η καινούργια μόδα... "Πέτρες" και "λάσπη" στη δικαιοσύνη. Ρίχνουμε ένα "...θα ξηλώσουμε το παραδικαστικό κύκλωμα" και βάζουμε τους ιθαγενείς να χορεύουν.
Έτσι καταλαβαίνουμε την κανονικότητα...
Τα λαϊκά δικαστήρια έρχονται. Οι λαϊκοί δικαστές είναι ήδη στον δρόμο... Θα ξεκινήσουν από τα βοθροκάναλα και τις βρωμοφυλλάδες αμέσως μόλις κλείσει το "ρεπερτόριο" προετοιμασίας... ενάντια στους δικαστές της αστικής δημοκρατίας.
Η "κάθαρση" στα ΜΜΕ θα γίνει όμως υπό όρους. Αν στην κομματική μας "μασχάλη" βολευτούν 1-2 κανάλια και τουλάχιστον ένα από τα "προσφερόμενα" πρώην εκδοτικά συγκροτήματα αλλάζει η κάθαρση... Θα παραδοθούν σε αυτούς που ξέρουν από δίκαιη ενημέρωση...
Αυτό εννοούμε επιστροφή στην κανονικότητα.
Έτσι και αλλιώς αυτή ήταν πάντα η Ελλάδα. Τίποτε δεν άλλαξε. Ούτε θα αλλάξει. Γιατί έτσι νοιώθουμε τη δημοκρατία εμείς οι κόκκινοι, ροζ, πράσινοι και μπλε "φρουροί" που βγάζουμε κυβερνήσεις...
Αυτό λέμε κανονικότητα στη δική μας γλώσσα...
Δεν θέλουμε κυβερνήσεις να κυβερνούν... Τις θέλουμε αντιπολιτεύσεις και ως κυβερνήσεις. Έτσι ακριβώς όπως γίνεται σήμερα... Η κυβέρνηση, σε ρόλο αντιπολίτευσης, να κατακρίνει την Πολιτεία και τις εξουσίες της.
Αυτή είναι η κανονικότητα μιας σοβιετίας...
Δεν πρέπει να κυβερνούν υπουργοί... Η κυβέρνηση να είναι στα χέρια του κομματικού στρατού. Άλλα να λένε οι υπουργοί και άλλα να γράφουν οι εγκύκλιοι των κομματικών του κράτους... 'Αλλα να εφαρμόζουν οι κεντρικές υπηρεσίες... Και άλλα οι περιφερειακές και η τοπική αυτοδιοίκηση...
Έτσι θέλουμε εμείς την κανονικότητα χωρίς μνημόνια.
Πολίτες πρώτης κατηγορίας, στην Ελλάδα, να είναι οι αναρχοαυτόνομοι. Ο κομματικός στρατός. Τα φρικιά στα αχούρια (γνωστά και ως Πανεπιστήμια). Οι τυχοδιώκτες , οι ληστές, οι εμπρηστές, οι δολοφόνοι.
Αυτούς έχει κατά νου (πρώτα απ' όλους) το κάθε κυβερνητικό σύστημα προστασίας του πολίτη που πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Αυτούς "χαϊδεύει" όποιος κατεβαίνει ή κυβερνά κάτω από "αριστερή ομπρέλα". Και ας είναι δεξιός ή ακροδεξιός...
Κριτήρια μας και στις εκλογές είναι αυτή η κανονικότητα στην χώρα.
Γι' αυτό και την τελευταία 10ετία ούτε κλάψαμε που κάηκε η Αθήνα και με τον Καραμανλή και με τον Παπανδρέου. Και τώρα με τον Τσίπρα. Οι "αγωνιστές" καίνε. Και οι πολίτες πληρώνουν και ψηφίζουν αυτόν που είναι με τους "αγωνιστές".
Αρκεί να μην ξεφεύγουμε ρούπι από την κανονικότητα...
Γιατί οι αναρχικοί (στη Βενεζουέλα των Βαλκανίων) ανήκουν στους πολίτες πρώτης κατηγορίας επειδή σπάνε τα μαγαζιά του καπιταλισμού... και του κεφαλαίου. Καίνε Τράπεζες του συστήματος (μαζί με τους υπαλλήλους τους). Συντρίβουν καταραμένες αστικές δομές της κοινωνίας...
Το έργο αυτό (που έχει μόνο αρχή και όχι τέλος) το βλέπουμε 45 χρόνια στην Ελλάδα. Τι σημασία έχει ποιος είναι στην κυβέρνηση και ποιος στην αντιπολίτευση. Τι σημασία έχει πόσο βαθιά καταστρέφουν όλα αυτά την οικονομία.
Ποιος νοιάζεται, άλλωστε, για την εικόνα της Ελλάδας. Ποιος χολοσκάει για ξένους επενδυτές, για επενδύσεις, για ανεργία, για έλλειψη εμπιστοσύνης και για capital controls.
Εμείς έχουμε τη δική μας κανονικότητα.
Την κανονικότητα που δεν έχει σχέση με τις άλλες (επίσης σε κρίση) χώρες της Ευρώπης οι οποίες πολύ πριν βγουν από τα μνημόνια και επιστρέψουν στην κανονικότητα είχαν βάλει εμπρός δύο και τρία σχέδια ανάκαμψης. Ρωτήστε την κοντινή Πορτογαλία και αφήστε τη μακρινή Ιρλανδία.
Ποια είναι τα δικά μας σχέδια ανάκαμψης της οικονομίας ώστε να μιλήσουμε για πραγματική κανονικότητα όπως οι ανεπτυγμένες χώρες. Ποια σχέδια έχουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Πως θα συμπληρώσουμε τα κενά από 150.000 λουκέτα της 4ετίας με απολύσεις 350.000 νέων παιδιών. Ποιο Plan b θα επαναφέρει 450.000 ξενιτεμένους μας. Το μόνο βέβαια είναι πως πήραμε τη δόση και βγάζουμε τον Ιούλιο... Άρα ας διαλύσουμε ό,τι έμεινε στην αγορά και στην οικονομία . Αυτήν την κανονικότητα θέλουμε. Αυτή μας επιστρέφει πάντα.
Του κ.Γ.Κραλογλου
