- Η Ελλάδα έχει τις δυνατότητες να φιλοξενήσει μεγάλες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές.
- Όμως, μπορεί το κράτος, που έστειλε ουσιαστικά την ταινία «Mama Mia 2» στην Κροατία, να αλλάξει;
Μια φορά κι έναν καιρό (επί πρωθυπουργίας του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή), μια ξένη εταιρεία που ενδιαφερόταν να γυρίσει κάποια κινηματογραφική παραγωγή στην Ελλάδα αιτείτο και έπαιρνε την άδεια χωρίς προβλήματα από το υπουργείο Βιομηχανίας, μας έλεγε πρόσφατα μια σκηνοθέτρια.
Αυτός ήταν λοιπόν ένας λόγος που γυρίζονταν ξένες ταινίες στη χώρα.
Όλα άλλαξαν από τότε που αυτό άλλαξε, όπως σημείωσε με νόημα.
Η ζωή των ξένων ενδιαφερομένων έγινε δύσκολη.
Αν μάλιστα τύχαινε να θέλουν να γυρίσουν ταινία σε περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, είτε δεν τους έδιναν άδεια π.χ. Ακρόπολη, είτε τους ζητούσαν ένα κάρο λεφτά.
Όπως συνέβη με μια αυστραλιανή παραγωγή που χρηματοδοτούσε η αεροπορική εταιρεία Quantas, στις αρχές της νέας εκατονταετίας.
Για να λάβουν την άδεια να κάνουν γυρίσματα τριών ημερών στον Ναό του Απόλλωνος στο Σούνιο -αν θυμόμαστε καλά-, πλήρωσαν το ποσό των 300.000 ευρώ ή 100.000 ευρώ την ημέρα.
«Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, λόγω της φύσης της παραγωγής. Αν είχαν την επιλογή, θα είχαν πάει σε άλλη χώρα» τονίζει άτομο που είχε συμμετοχή στα γυρίσματα και ξέρει από πρώτο χέρι.
Αυτό που δεν έκανε η Ελλάδα, το έκαναν άλλες χώρες, όπως η Βουλγαρία, που κατά γενική ομολογία δεν έχει τα ελληνικά τοπία, αν και έχει φθηνότερα εργατικά και φορολογία.
Η Βουλγαρία έχει μεγάλα στούντιο στα οποία έχουν γυριστεί μεγάλες ταινίες.
Η γείτονα έχει επίσης μεγάλο στοκ από στολές, π.χ. των δύο παγκόσμιων πολέμων, φορέματα κ.λπ. και αυτός είναι ο λόγος που ελληνικές εταιρείες απευθύνονται εκεί, όταν χρειάζονται ενδυμασίες.
Φυσικά, η Βουλγαρία δεν είναι η μοναδική χώρα που έχει κατανοήσει τα οφέλη από μια τέτοια κίνηση.
Το Μαρόκο έχει αναπτύξει ολόκληρη βιομηχανία, με διάσημη σχολή κινηματογράφου στο Μαρακές.
Πολλές ταινίες με θέμα την έρημο ή άλλους πλανήτες γυρίζονται στο Μαρόκο, που προσφέρει εξειδικευμένο και φθηνό δυναμικό.
Η Μάλτα έχει επίσης αναπτύξει την κινηματογραφική της βιομηχανία, παρέχοντας κίνητρα.
Ενας ξένος παραγωγός λαμβάνει πίσω το 25% των χρημάτων που ξόδεψε για την ταινία και το ποσοστό ανεβαίνει στο 30%, αν η ταινία αναφέρεται στη Μάλτα.
Η Ελλάδα ίσως είχε στο νου της τη Μάλτα, όταν πέρασε τον περασμένο Αύγουστο το σχετικό πολυνομοσχέδιο από τη Βουλή.
Το τελευταίο προβλέπει την επιστροφή του 25% του κεφαλαίου που ξόδεψε ένας ξένος παραγωγός στη χώρα μας, για την προσέλκυση οπτικοακουστικών παραγωγών.
Το τελευταίο ίσως εξηγεί, τουλάχιστον εν μέρει, την κινητικότητα που παρουσιάζεται τελευταία.
Πριν από λίγα 24ωρα, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας επισκέφθηκε τα Cinespace Film Studios στο Σικάγο που ανήκουν σε ομογενείς και συζήτησε τις δυνατότητες να λάβουν χώρα τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα.
Στις αρχές του μήνα, ο Αμερικανός παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Στιβ Μπερνστάιν ανακοίνωσε την πρόθεσή τους να φτιάξουν σχολή κινηματογράφου στη Σύρο.
Δεν είναι τα μόνα. Ισως έχει ξεχασθεί αλλά ο κ. Τσίπρας και ο πρόεδρος της Wanda, Wang Jianlin, είχαν συζητήσει το καλοκαίρι του 2016 τη δημιουργία στούντιο για κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα προσφέρεται για την παραγωγή ξένων τηλεοπτικών και κινηματογραφικών ταινιών, καθώς διαθέτει εκπληκτικά τοπία, π.χ. θάλασσα, βουνό με ήλιο.
Επίσης, τα εργατικά δεν είναι ακριβά.
Όμως, απομένει ακόμη να ρυθμισθεί το θέμα με τις φοροαπαλλαγές, για να γίνει πιο ανταγωνιστικό το πακέτο για τους ξένους παραγωγούς.
Αξίζει λοιπόν να αισιοδοξεί κανείς ότι η χώρα που έστειλε την ταινία «Mama Mia 2» στην Κροατία θα εκμεταλλευθεί επιτέλους τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της στην οπτικοακουστική βιομηχανία;
Η ιστορία επιτάσσει να είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί, όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Ιδωμεν.
Dr Money
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου