μο Κιλκίς και οι εξωδίκως διαμαρτυρόμενοι καλούν τον ίδιο τον κ. Καραμανλή να επιδείξει την ευαισθησία του και τον κ. Λιάπη να καταβάλει τα οφειλόμενα(!!) .Άλλως "σε περίπτωση αδράνειας θα αναγκαστούμε να προβούμε σε όλες τις νόμιμες ενέργειες" όπως αναφέρει το εξώδικο.Με την κίνησή αυτή θέλουν να διασφαλίσουν ότι ο δήμος "δεν θα υποστεί κυρώσεις για τα χρήματα που οφείλει σε τρίτους από τη διοργάνωση του φεστιβάλ κουκλοθεάτρου και παντομίμας Κιλκίς.."Το φεστιβάλ διοργανώνεται επί οκτώ συνεχή χρόνια κάθε φθινόπωρο και χρηματοδοτείται εξ ημισείας από το δήμο Κιλκίς και από το υπουργείο Πολιτισμού. Χρήματα όμως από το υπουργείο δεν έφθασαν ποτέ στα ταμεία του δήμου με αποτέλεσμα το χρωστούμενο ποσό να ανέρχεται στα 650.000 ευρώ! Ειδικότερα, όπως σημειώνεται στο εξώδικο, σύμφωνα με την προγραμματική σύμβαση ο θεσμός του Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας εντάχθηκε "Επικράτεια Πολιτισμού" του ΥΠΠΟ και βάσει αυτής θα πρέπει να συγχρηματοδοτείται κάθε έτος από το υπουργείο Πολιτισμού, με το ποσό των 146.736,00 ευρώ, δηλαδή με ποσοστό 50%. Το υπόλοιπο 50% της χρηματοδότησης καταβάλλεται από το δήμο Κιλκίς..
ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ Η ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήti festival kouklotheatrou kai malakies.650000 eyrw gia kouklotheatro?trelloi einai???
ΑπάντησηΔιαγραφήti festival kouklotheatrou kai malakies.650000 eyrw gia kouklotheatro?trelloi einai???
ΑπάντησηΔιαγραφήΡΕ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΑ ΣΑΣ.ΠΟΥ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΛΚΙΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήAYTO EINAI KAI GIA GELIA KAI GIA KLAMATA.
ΑπάντησηΔιαγραφήKWMIKOTRAGIKO..
Το φεστιβάλ κουκλοθέατρου και παντομίμας διοργανώνεται επί οκτώ συνεχή χρόνια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΕΙ ΧΑΖΕΨΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ Ή ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ???
ΑπάντησηΔιαγραφήAν αποδειχθεί ότι ο Ζαχόπουλος δεν είναι αναμεμιγμένος σε οικ0νομικό σκάνδαλο, ποιος θα ζητήσει συγγνώμη; Οι έπαινοι των μελών του ΚΑΣ, οι κούτες με τις επιχορηγήσεις και τα συμπεράσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή θα τελειώσει το θλιβερό αυτό σίριαλ που παρακολουθούμε ενεοί στις τηλεοράσεις μας κάθε βράδυ και θα συνειδητοποιήσουμε μάλλον μια πικρή αλήθεια:
Ο Χρήστος Ζαχόπουλος απάτησε τη σύζυγό του, ενδεχομένως έπεσε θύμα εκβιασμού από μια σπείρα που βιντεοσκόπησε τα προσωπικά του παραστρατήματα, αλλά λαμόγιο δεν υπήρξε. Μπορεί να έκανε έναν άθλιο πολιτικό χειρισμό, ο οποίος έβαλε σε μπελάδες τον Καραμανλή και απελευθέρωσε εκδοτικά δαιμόνια, ωστόσο το δάχτυλό του στο μέλι, με τα στοιχεία που ξέρουμε μέχρι τώρα, δεν φαίνεται ότι το έβαλε.
Ολοι θυμόμαστε ότι στα πρώτα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν την πτώση του από το μπαλκόνι της Καρνεάδου, ο Ζαχόπουλος καταδικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τα τηλεδικεία:
- για ύποπτες αποφάσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, οι οποίες δήθεν εξυπηρετούσαν συμφέροντα,
-για ύποπτη διαχείριση των ειδικών λογαριασμών,
-για παράνομες αναθέσεις του Γ’ ΚΠΣ.
Τώρα που οι φήμες υποχωρούν και η λογική επιστρέφει, τι τελικά μένει;
-Για τη λειτουργία του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου όχι μόνο δεν προκύπτει κανένα σκάνδαλο, αλλά τα μέλη του με δηλώσεις τους επαινούν τον Ζαχόπουλο για τον τρόπο που το διηύθυνε: Ο καθηγητής του ΕΜΠ Μανόλης Κορρές δήλωσε χθες ότι «κανείς δεν με έπιασε να ψηφίσω αυτό ή το άλλο» και πως ο Ζαχόπουλος είναι «άνθρωπος με παιδεία και καλή μόρφωση». Ο Πέτρος Θέμελης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, είπε ότι «ουδέποτε αποφάσισα υπό την πίεση πολιτικού προσώπου». Ο Νίκος Γκιολές, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δήλωσε ότι «ο Ζαχόπουλος ποτέ δεν αντέδρασε όταν ψήφιζα αντίθετα με την άποψή του. Μπορεί να ήταν άνθρωπος ψυχρός, αλλά δεν επενέβαινε». Ο Νίκος Ζίας, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διατύπωσε την απορία του: «Μέχρι τώρα μάς θεωρούσαν αυστηρούς. Γίναμε ξαφνικά επιρρεπείς σε πιέσεις;» (από ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας»). Σε όλα αυτά προσθέτω μια πληροφορία: Είδηση δεν κρύβουν τα «ναι» του ΚΑΣ αλλά τα «όχι» του ΚΑΣ. Διότι μολονότι κάποιοι εκβίαζαν τον Ζαχόπουλο με το DVD για να τον αναγκάσουν να κάνει θετικές εισηγήσεις στο ΚΑΣ (βλέπε υπόθεση Σκιάθου), εκείνος στήλωνε τα πόδια και έλεγε «όχι».
-Για τον ειδικό λογαριασμό και τις περίφημες επιχορηγήσεις επίσης δεν ευρέθη τίποτε μεμπτό. Το υπουργείο Πολιτισμού έστειλε μια κούτα με πίνακες και στοιχεία στη βουλευτή Μαρία Δαμανάκη. Από την ανάγνωσή τους δεν προέκυψε οτιδήποτε που να παραπέμπει σε κακοδιαχείριση.
-Μένει, τέλος, αυτή η περίφημη ανάθεση που έκανε ο Ζαχόπουλος για να μη χαθούν λεφτά από το Γ’ ΚΠΣ. Το γεγονός ότι ζήτησε και έλαβε θετική γνωμοδότηση πριν προχωρήσει κάτι λέει.
Τελευταίο αλλά όχι έλασσον: Ο Ζαχόπουλος δεν μονιμοποίησε την ερωμένη του.
Εφόσον λοιπόν τα πράγματα κυλήσουν έτσι, το μόνο που θα μείνει ως ανάμνηση αυτής της θλιβερής ιστορίας θα είναι ο εκβιασμός που υπέστη ο τέως γραμματέας, το εκδοτικό ντόμινο που προκάλεσε η απόπειρα αυτοκτονίας του και βεβαίως πριν και πάνω από όλα η μνημειώδης επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίσαμε το θέμα. Διότι, αν τελικά αποδειχθεί ότι ο Ζαχόπουλος δεν ήταν το κυρίως θέμα αλλά η αφορμή για ξεκαθάρισμα λογαριασμών κέντρων εξουσίας, με σκοπό τη φθορά της πολιτικής, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και να δω τότε, εφόσον δεν προκύψει κάτι που δεν ξέρουμε, ποιος θα ζητήσει συγγνώμη από αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος κατηγορήθηκε ως διεφθαρμένος.ANTIGRAFH APO TON EL TYPO ar8ro toy M KOTAKH
Η Ελλάδα κατά γενική ομολογία τον αιώνα που πέρασε αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες, το στήσιμο του νεοελληνικού κράτους και η κατάκτηση της ανεξαρτησίας αποδείχθηκε τελικά δύσκολη υπόθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι κατακτήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις κατακτήθηκε με αίμα η σε άλλες περιπτώσεις μπορεί και να χύθηκε αίμα χωρίς αιτία. Ο ελληνικός λαός δοκιμάστηκε σκληρά. Πάντα όμως η συμπεριφορά του ήταν εξαιρετική και συνοδευόταν από αποφασιστικότητα και αφοβία απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής.
Στο πέρασμα του χρόνου η πολιτικοοικονομικοκοινωνικη εσωτερική κατάσταση δημιούργησε αρκετές φορές σοβαρά κοινωνικά ή άλλα προβλήματα, έτσι η σωρευμένη οργή, τα πάθη, ή ακόμη και η μάχη της προσωπικής- πολιτικής- κοινωνικής επιβίωσης-ανέλιξης οδήγησε συχνά σε σοβαρές εμφύλιες διαμάχες, τόσο πολιτικές, όσο και ένοπλες.
Όλα αυτά που έγιναν τις δεκαετίες που πέρασαν έχουν αφήσει ανοιχτές πληγές που ταλαιπωρούν (όσο και να μην είναι ορατό σήμερα, είναι μια πραγματικότητα) ακόμη τη λογική αρκετών. Η μετάβαση ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αυτό το φανερώνει σε αρκετές περιπτώσεις η γενικότερη δραση, η νοοτροπία και η σκέψη ενός μεγάλου και ενεργού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας και πηγάζει μέσα από τα προσωπικά βιώματα παλαιών εποχών, με ότι αυτά κουβαλάνε. Το κομμάτι αυτό του πληθυσμού είναι ακόμη στα πράγματα και βρίσκεται λίγο πριν την έξοδο. Δείχνει όμως μια περίεργη εμμονή να υπερασπιστεί τα κεκτημενα ή να τα μεταβιβάσει κατά το δοκούν...( η βασιλεία έχει αφήσει τα σημάδια της)
Αυτά όμως πρέπει να μείνουν παρελθόν, ο κόσμος αλλάζει , τα δεδομένα σήμερα είναι διαφορετικά, για την πρόοδο απαιτείται ευελιξία και κατάκτηση υψηλότερου βαθμού γνώσης. Επίσης σήμερα στη χώρα μας είναι απαραίτητη η δημιουργία ανθρώπινου κεφαλαίου. Ποτέ η δημιουργία οικονομικού κεφαλαίου δεν θα αντικαταστήσει το ανθρώπινο κεφάλαιο. Φυσικό αν σκεφτούμε ότι το οικονομικό κεφάλαιο δημιουργείται από τον άνθρωπο…
Ταυτόχρονα έχουν προκύψει νέες ανάγκες. Π.χ. Οι νέες γενιές και το σύνολο των ατόμων πρέπει να εκπαιδευτούν σχετικά με τις νεες κοινωνικές ανάγκες. Το σχολείο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν χρέος να συμβάλουν για την κατασκευή της νέας συνείδησης.
Σήμερα, στη σύγχρονη Ελλάδα, η Αγωνία, ο φόβος, η ελπίδα, φανερώνονται μπροστά μας κάθε στιγμή, όλα περνούν μπροστά μας με κινηματογραφική ταχύτητα. Η ζωή μας όμως δεν είναι απλή είναι πολυσύνθετη. Πολλές φορές (και εκεί την πατάμε) ο άνθρωπος νομίζει πως είναι μόνο αυτός, οι περισσότεροι θεωρούν τον εαυτό τους μεγάλο. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, παντα ξεχνάμε την τελειότητα του φυσικού περιβάλλοντος και τον κόσμο γύρω μας, συνήθως για το μοναδικό που προσπαθούμε είναι η επιβεβαίωση του εαυτού μας.
Η χαρά τής ζωής είναι η χαρά τής στιγμής, εμείς όμως(οι άνθρωποι) -χιμήξαμε στον κατήφορο- και χάθηκαν από τον κόσμο μας συναισθήματα όπως η αγάπη για το συνάνθρωπο και η ειλικρίνεια. Σήμερα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι βαριά πληγωμένη.
Νομίζω ότι ο δικός μας τρόπος καθορίζει τόσο τη δική μας, όσο και τη στιγμή του κόσμου μας