Μια συνολική, οριστική και καθαρή λύση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι ένα απ΄τα σημαντικότερα ζητούμενα της πιο κρίσημης στην ιστορία του ευρώ,Συνόδου Κορυφής.Σε αυτή την «ώρα μηδέν», οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν την πολυτέλεια για...ημίμετρα και θολούς συμβιβασμούς. Σε ό,τι αφορά το αγκάθι του κουρέματος η λύση που θα δοθεί θα πρέπει να συνδυάζει την ελάφρυνση του χρέους μακροπρόθεσμα και να δίνει επιτέλους πραγματικές προοπτικές ανάπτυξης της χώρας.
Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η διαρκής λιτότητα δεν είναι αυτοσκοπός και ότι θα πρέπει να αναζητηθεί η διέξοδος από την επιδεινούμενη ύφεση. Η «συνολική» απάντηση στην κρίση χρέους που θα δοθεί απόψε θα πρέπει να πείσει αγορές, κοινή γνώμη, Ηνωμένες Πολιτείες και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έτσι ώστε στο G20 της επόμενης εβδομάδας η Ευρωπαϊκή Ενωση να έχει αποδείξει ότι κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αναλαμβάνοντας πλήρως τις ιστορικές της ευθύνες.
Σε αυτή τη λύση-πακέτο (κούρεμα, ενίσχυση Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και αυστηροποίηση Συμφώνου Σταθερότητας) ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστηρίζουν πλέον την «περιορισμένη αλλαγή της Συνθήκης», η οποία θα περιλαμβάνει την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την εμβάθυνση της οικονομικής ένωσης. Εγγύηση ομοφωνίας αποτελεί, επίσης, η απόφαση στην οποία κατέληξαν, ώστε «κάθε αλλαγή της Συνθήκης να αποφασίζεται και από τα 27 κράτη-μέλη» και όχι μόνο από τα 17 μέλη της Ευρωζώνης.
Με τον τρόπο αυτό δρομολογούνται άμεσα εξελίξεις που αφορούν τη δημιουργία θέσης ενός «υπερ-επιτρόπου» δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρωζώνη. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα ενδυναμωθούν οι αρμοδιότητες του επιτρόπου οικονομίας με την επιπρόσθετη αρμοδιότητα της στενότερης παρακολούθησης και της επιπρόσθετης επιβολής συστάσεων και κυρώσεων στις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες.
Μία εντελώς καινούρια θέση πρόκειται, επίσης, να δημιουργηθεί, αυτή του «προέδρου της Συνόδου της Ευρωζώνης», ο οποίος θα εκλέγεται από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης παράλληλα με την εκλογή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αν και με έντονο συμβολικό χαρακτήρα, αυτός ο «κύριος Ευρώ» αποτελεί την εγγύηση ενιαίας φωνής της Ευρωζώνης στα διεθνή φόρουμ.
Οι αρχηγοί κρατών εξετάζουν, επίσης, τη δυνατότητα δημιουργίας ενός νέου μαζικού ταμείου, παράλληλα δηλαδή με τον ήδη υπάρχοντα μηχανισμό διάσωσης της Ευρωζώνης, ελπίζοντας να εκταμιευθούν τρισεκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά επενδυτικά ταμεία της Νορβηγίας, της Σιγκαπούρης και της Κίνας, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσουν δημόσιο χρέος από τα κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει, επίσης, επενδύσεις μέσω του ΔΝΤ με τη συμμετοχή των λεγόμενων χωρών «BRICS», δηλαδή της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νοτίου Αφρικής.
Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η διαρκής λιτότητα δεν είναι αυτοσκοπός και ότι θα πρέπει να αναζητηθεί η διέξοδος από την επιδεινούμενη ύφεση. Η «συνολική» απάντηση στην κρίση χρέους που θα δοθεί απόψε θα πρέπει να πείσει αγορές, κοινή γνώμη, Ηνωμένες Πολιτείες και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έτσι ώστε στο G20 της επόμενης εβδομάδας η Ευρωπαϊκή Ενωση να έχει αποδείξει ότι κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αναλαμβάνοντας πλήρως τις ιστορικές της ευθύνες.
Σε αυτή τη λύση-πακέτο (κούρεμα, ενίσχυση Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και αυστηροποίηση Συμφώνου Σταθερότητας) ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστηρίζουν πλέον την «περιορισμένη αλλαγή της Συνθήκης», η οποία θα περιλαμβάνει την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την εμβάθυνση της οικονομικής ένωσης. Εγγύηση ομοφωνίας αποτελεί, επίσης, η απόφαση στην οποία κατέληξαν, ώστε «κάθε αλλαγή της Συνθήκης να αποφασίζεται και από τα 27 κράτη-μέλη» και όχι μόνο από τα 17 μέλη της Ευρωζώνης.
Με τον τρόπο αυτό δρομολογούνται άμεσα εξελίξεις που αφορούν τη δημιουργία θέσης ενός «υπερ-επιτρόπου» δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρωζώνη. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα ενδυναμωθούν οι αρμοδιότητες του επιτρόπου οικονομίας με την επιπρόσθετη αρμοδιότητα της στενότερης παρακολούθησης και της επιπρόσθετης επιβολής συστάσεων και κυρώσεων στις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες.
Μία εντελώς καινούρια θέση πρόκειται, επίσης, να δημιουργηθεί, αυτή του «προέδρου της Συνόδου της Ευρωζώνης», ο οποίος θα εκλέγεται από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης παράλληλα με την εκλογή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αν και με έντονο συμβολικό χαρακτήρα, αυτός ο «κύριος Ευρώ» αποτελεί την εγγύηση ενιαίας φωνής της Ευρωζώνης στα διεθνή φόρουμ.
Οι αρχηγοί κρατών εξετάζουν, επίσης, τη δυνατότητα δημιουργίας ενός νέου μαζικού ταμείου, παράλληλα δηλαδή με τον ήδη υπάρχοντα μηχανισμό διάσωσης της Ευρωζώνης, ελπίζοντας να εκταμιευθούν τρισεκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά επενδυτικά ταμεία της Νορβηγίας, της Σιγκαπούρης και της Κίνας, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσουν δημόσιο χρέος από τα κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει, επίσης, επενδύσεις μέσω του ΔΝΤ με τη συμμετοχή των λεγόμενων χωρών «BRICS», δηλαδή της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νοτίου Αφρικής.
