Δεν διανοούμαστε ότι μπορεί να βρεθούμε στο απόλυτο χάος και δεν το διανοούμαστε επειδή μας φαίνεται αδιανόητο ότι θα αφήσουν τους απογόνους ενδόξων προγόνων να σέρνονται θλιβεροί ικέτες και επαίτες στη διεθνή αλληλεγγύη,
ότι δεν θα επιτρέψουν οι Δυτικοί να καταρρεύσει το ανάχωμα που εμποδίζει το Ισλάμ να επεκταθεί,
ότι δεν θα μας ωθήσουν στην αγκαλιά της Ρωσίας
κλπ...
Αρκετό καιρό προσπαθώ να προσδιορίσω μια ανησυχητική διάχυτη αίσθηση που περιφέρεται πάνω από τη χώρα και συνοψίζεται σε δύο πόλους, ο ένας αφορά τον ... καθησυχασμό του λαού από την ηγεσία του και ο δεύτερος αφορά τον εφησυχασμό του λαού ότι τίποτε το επικίνδυνο δεν επαπειλείται πάνω στα κεφάλια μας και τα κεφάλια των τέκνων μας, αλλά κάποιου είδους εκβιασμός γίνεται από σύσσωμη την ευρωπαϊκή κοινότητα στο πλαίσιο της διαπραγματευτικής τακτικής προκειμένου να κάμψουν το ηθικό μας και να προσχωρήσουμε στις θέσεις τους.
Δεν διανοούμαστε ότι μπορεί να βρεθούμε στο απόλυτο χάος και δεν το διανοούμαστε επειδή μας φαίνεται αδιανόητο ότι θα αφήσουν τους απογόνους ενδόξων προγόνων να σέρνονται θλιβεροί ικέτες και επαίτες στη διεθνή αλληλεγγύη, ότι δεν θα επιτρέψουν οι Δυτικοί να καταρρεύσει το ανάχωμα που εμποδίζει το Ισλάμ να επεκταθεί, ότι δεν θα μας ωθήσουν στην αγκαλιά της Ρωσίας.
Οσοι έχουν γνώση της Ιστορίας μπορούν να φέρουν στο μυαλό τους ανάλογα περιστατικά καθησυχασμού και εφησυχασμού ανάξιων ηγετών και ανόητων λαών τις παραμονές των μεγάλων συμφορών.
Εμείς ως Ελληνες έχουμε αρκετά τραυματικά περιστατικά.
Ας αρχίσουμε από κάπως παλιά.
Ποιο ήταν το κλίμα και η κατάσταση που επικρατούσε στην Κωνσταντινούπολη λίγες μέρες πριν από την άλωση και ενώ η πόλη ήταν ασφυκτικά πολιορκημένη από τους Τούρκους; Η κυρίαρχη αίσθηση ήταν ότι δεν χρειάζεται να πολεμήσουν, διότι θα εμφανιστεί στα κάστρα η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Παναγία, και θα κατατροπώσει τους εχθρούς και εν πάση περιπτώσει στη μεγάλη ανάγκη θα καταφύγουν στην Αγία Σοφία και τις πύλες της θα τις κρατούν απαραβίαστες οι Αγγελοι Κυρίου με τις πύρινες ρομφαίες.
Στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν έχουμε τα πολεμικά γεγονότα του 1974 και την εθνική ταπείνωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Οι άνω των εξήντα ετών θυμόμαστε πολύ καλά τον εφησυχασμό ηγεσίας και λαού αρνούμενοι να δεχτούμε το ενδεχόμενο ότι οι Τούρκοι θα έκαναν απόβαση στην Κύπρο.
Μέναμε με την εντύπωση ότι αποκλείεται το ΝΑΤΟ να επιτρέψει στρατιωτική εισβολή σε σύμμαχο χώρα, ότι ο έκτος στόλος θα εμποδίσει τα τουρκικά αποβατικά, ότι οι Σοβιετικοί δεν θα αφήσουν ανυπεράσπιστον και εκτεθειμένον τον φίλο τους Μακάριο, ακόμη και όταν τα τουρκικά αποβατικά έπιασαν Κερύνεια αρνούμασταν να το πιστέψουμε αποδεχόμενοι την αμερικανική συμβουλή να μην αμυνθούμε, διότι οι Τούρκοι δεν κάνουν εισβολή... αλλά άσκηση!
Πρόσεξε όμως, κύριε Τσίπρα, μήπως οι Ευρωπαίοι κάνουν "άσκηση" ...όπως έκαναν οι Τούρκοι το 1974.
του κ.Β.Γκουρογιάννη
Δικηγόρου - συγγραφέα
