ge**@gmail.com
"Μια γρήγορη ματιά στα Βαλκάνια 10 χρόνια μετά τη δεκαετία του '90..
Προτεκτοράτα..Θλιβερή είναι η εικόνα που (εξακολουθούν να) παρουσιάζουν σήμερα οι περισσότερες χώρες των Βαλκανίων, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τ
ις σεισμικές ανακατατάξεις που τροφοδότησε στην περιοχή η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.Όσο για την ένταξη κάποιων εξ αυτών στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όχι απλώς δεν έχουν δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αλλά τροφοδοτούν νέους ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, πληγώνοντας διαρκώς και βαθιά την περηφάνια των λαών τους.
Η Βουλγαρία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οι ελπίδες των πολιτών της για μια καλύτερη ζωή με τη συμμετοχή στις δομές των δύο οργανισμών, αποδεικνύονται φρούδες. Από τη μία, οι Αμερικανοί σπέρνουν στο έδαφός της στρατιωτικές βάσεις, αποδεικνύοντας ότι το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να την καταστήσουν ορμητήριο για τα πολεμικά τους σχέδια.
Από την άλλη, οι Βρυξέλλες δεν της αναγνωρίζουν ουσιαστικά το καθεστώς του πλήρους μέλους και την έχουν υπό ταπεινωτική κηδεμονία -λες και δεν γνώριζαν, όταν την έβαζαν στην ΕΕ, για τα φαινόμενα διαφθοράς τα οποία επικαλούνται σήμερα για να της κόψουν τα κονδύλια και να κάνουν... οικονομία!
Την ίδια στιγμή, η Βοσνία εξακολουθεί να αποτελεί κράτος-σφραγίδα, το οποίο θα διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη εάν το άφηναν (αλήθεια, γιατί το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης αναγνωρίστηκε μόνο στους Κοσοβάρους;). Στην ΠΓΔΜ, η ηγεσία της καταφεύγει σε ένα εθνικιστικό κρεσέντο, προκειμένου να καλύψει την εσωτερική της κρίση.
Όσο για τη Σερβία, εκεί εξελίσσεται μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο. Η συρρίκνωση και απαξίωσή της είναι ραγδαία και δεν θα σταματήσει προτού η χώρα μετατραπεί πλήρως σε προτεκτοράτο των ισχυρών. Αν δεν υπήρχαν ο Μιλόσεβιτς, ο Κάρατζιτς και ο Μλάντιτς, απλώς θα έπρεπε να εφευρεθούν. Όπως και ο Σαντάμ Χουσεϊν, λίγο πιο ανατολικά..."
