Στις 29 Ιουλίου του 1958, ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ υπέγραψε έναν νόμο που έμελλε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπει η ανθρωπότητα τον εαυτό της.
Η Αμερικανική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος, η ΝΑ
SΑ,έσβησε πριν μερικές μέρες τα 50 κεράκια. Και ως μεσήλιξ, ονειρεύεται να ξαναζήσει τα μεγαλεία της νιότης. Αλλά δεν είναι εύκολο..
Όταν τον ρωτούν τι δώρο γενεθλίων θέλει για την υπηρεσία που διοικεί, ο Μάικλ Γκρίφιν απαντά: «Την αποδοχή ότι δεν μπορούν όλα όσα έχουν αξία να εμφανίζουν άμεσα δολάρια και σεντς στον ισολογισμό». Έξυπνη απάντηση. Αλλά ούτως ή άλλως η ΝΑSΑ δεν θα μπορούσε να είχε επιβιώσει 50 χρόνια χωρίς επιδέξιους ελιγμούς. Η αμερικανική υπηρεσία Διαστήματος δημιουργήθηκε ως απάντηση στον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, τον Σπούτνικ, που εκτοξεύτηκε από την ΕΣΣΔ τον Οκτώβριο του 1957· η πτήση του πρώτου κοσμοναύτη, του Γιούρι Γκαγκάριν, τον Απρίλιο του 1961 και το «γιγάντιο άλμα» του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη άλλαξαν για πάντα τον τρόπο με τον οποίο βλέπει η ανθρωπότητα τον εαυτό της. Αλλά κατόπιν, σημειώνει ο «Εconomist», ο ενθουσιασμός και ο ιδεαλισμός της νιότης παραχώρησαν τη θέση τους στην καθημερινή πραγματικότητα και η ΝΑSΑ απλώς έκανε ό,τι έπρεπε για να επιβιώσει.
Σήμερα, στα 50 της χρόνια, παλεύει να αφήσει πίσω τα σκάνδαλα που την κλυδώνισαν (την αποκάλυψη ότι υπήρξαν αστροναύτες που εκτοξεύτηκαν σε αποστολές μεθυσμένοι, τη δολιοφθορά υπολογιστή που επρόκειτο να εγκατασταθεί στον διεθνή διαστημικό σταθμό από εργαζόμενο, τη σύλληψη ερωτοχτυπημένης αστροναύτισσας η οποία επιτέθηκε σε αντίζηλό της για τα μάτια άλλου αστροναύτη) και να διοχετεύσει τον προϋπολογισμό των 17 δισ. δολαρίων σε ένα νέο τολμηρό όραμα: νέα επανδρωμένη πτήση στο Φεγγάρι κι έπειτα στον Άρη. Ο δρόμος προς τα νέα μεγαλεία, ωστόσο, περνάει μέσα από πολλά εμπόδια. Κατ΄ αρχάς, τον ανταγωνισμό: όλο και συχνότερα ακούγεται πως η Κίνα θα στείλει ανθρώπους στη Σελήνη πολύ πιο γρήγορα από τη ΝΑSΑ.
Εξάλλου, πέραν των εθνικών υπηρεσιών Διαστήματος, υπάρχουν πλέον πολλοί ακόμα που θέλουν να παίξουν στο Διάστημα, η συνεργασία είναι μονόδρομος- δεν είναι όμως κάτι στο οποίο διαπρέπει η ΝΑSΑ. Σε πρόσφατη ομιλία του, ο διευθύνων σύμβουλος της Google Έρικ Σμιτ την προέτρεψε να ανοιχτεί περισσότερο στον έξω κόσμο δημιουργώντας «ανοιχτά συστήματα» επάνω στα οποία θα μπορούν τρίτα μέρη να χτίσουν- εν αναμονή, η Google προσφέρει 30 εκατ. δολάρια σε όποιον καταφέρει να προσσεληνωθεί και να οδηγήσει ένα Ρόβερ στην επιφάνεια της Σελήνης. Η ΝΑSΑ, από την άλλη πλευρά, αφού παρέμεινε επί μακρόν εχθρική στην ιδέα του διαστημικού τουρισμού, θέλει τώρα να χρεώσει τον επόμενο τουρίστα που θα φτάσει στον διεθνή διαστημικό σταθμό, τον Ρίτσαρντ Γκάριοτ, 350.000 δολάρια για την αποστολή e-mail σε συνεργάτες του στη Γη ενώ το πραγματικό κόστος είναι αμελητέο.. Στα 50 της, επισημαίνει ο «Εconomist», θα έπρεπε πλέον να είναι πιο σοφή.
SΑ,έσβησε πριν μερικές μέρες τα 50 κεράκια. Και ως μεσήλιξ, ονειρεύεται να ξαναζήσει τα μεγαλεία της νιότης. Αλλά δεν είναι εύκολο..Όταν τον ρωτούν τι δώρο γενεθλίων θέλει για την υπηρεσία που διοικεί, ο Μάικλ Γκρίφιν απαντά: «Την αποδοχή ότι δεν μπορούν όλα όσα έχουν αξία να εμφανίζουν άμεσα δολάρια και σεντς στον ισολογισμό». Έξυπνη απάντηση. Αλλά ούτως ή άλλως η ΝΑSΑ δεν θα μπορούσε να είχε επιβιώσει 50 χρόνια χωρίς επιδέξιους ελιγμούς. Η αμερικανική υπηρεσία Διαστήματος δημιουργήθηκε ως απάντηση στον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, τον Σπούτνικ, που εκτοξεύτηκε από την ΕΣΣΔ τον Οκτώβριο του 1957· η πτήση του πρώτου κοσμοναύτη, του Γιούρι Γκαγκάριν, τον Απρίλιο του 1961 και το «γιγάντιο άλμα» του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη άλλαξαν για πάντα τον τρόπο με τον οποίο βλέπει η ανθρωπότητα τον εαυτό της. Αλλά κατόπιν, σημειώνει ο «Εconomist», ο ενθουσιασμός και ο ιδεαλισμός της νιότης παραχώρησαν τη θέση τους στην καθημερινή πραγματικότητα και η ΝΑSΑ απλώς έκανε ό,τι έπρεπε για να επιβιώσει.
Σήμερα, στα 50 της χρόνια, παλεύει να αφήσει πίσω τα σκάνδαλα που την κλυδώνισαν (την αποκάλυψη ότι υπήρξαν αστροναύτες που εκτοξεύτηκαν σε αποστολές μεθυσμένοι, τη δολιοφθορά υπολογιστή που επρόκειτο να εγκατασταθεί στον διεθνή διαστημικό σταθμό από εργαζόμενο, τη σύλληψη ερωτοχτυπημένης αστροναύτισσας η οποία επιτέθηκε σε αντίζηλό της για τα μάτια άλλου αστροναύτη) και να διοχετεύσει τον προϋπολογισμό των 17 δισ. δολαρίων σε ένα νέο τολμηρό όραμα: νέα επανδρωμένη πτήση στο Φεγγάρι κι έπειτα στον Άρη. Ο δρόμος προς τα νέα μεγαλεία, ωστόσο, περνάει μέσα από πολλά εμπόδια. Κατ΄ αρχάς, τον ανταγωνισμό: όλο και συχνότερα ακούγεται πως η Κίνα θα στείλει ανθρώπους στη Σελήνη πολύ πιο γρήγορα από τη ΝΑSΑ.
Εξάλλου, πέραν των εθνικών υπηρεσιών Διαστήματος, υπάρχουν πλέον πολλοί ακόμα που θέλουν να παίξουν στο Διάστημα, η συνεργασία είναι μονόδρομος- δεν είναι όμως κάτι στο οποίο διαπρέπει η ΝΑSΑ. Σε πρόσφατη ομιλία του, ο διευθύνων σύμβουλος της Google Έρικ Σμιτ την προέτρεψε να ανοιχτεί περισσότερο στον έξω κόσμο δημιουργώντας «ανοιχτά συστήματα» επάνω στα οποία θα μπορούν τρίτα μέρη να χτίσουν- εν αναμονή, η Google προσφέρει 30 εκατ. δολάρια σε όποιον καταφέρει να προσσεληνωθεί και να οδηγήσει ένα Ρόβερ στην επιφάνεια της Σελήνης. Η ΝΑSΑ, από την άλλη πλευρά, αφού παρέμεινε επί μακρόν εχθρική στην ιδέα του διαστημικού τουρισμού, θέλει τώρα να χρεώσει τον επόμενο τουρίστα που θα φτάσει στον διεθνή διαστημικό σταθμό, τον Ρίτσαρντ Γκάριοτ, 350.000 δολάρια για την αποστολή e-mail σε συνεργάτες του στη Γη ενώ το πραγματικό κόστος είναι αμελητέο.. Στα 50 της, επισημαίνει ο «Εconomist», θα έπρεπε πλέον να είναι πιο σοφή.
