αι μία μοναδική πήλινη κεφαλή φυσικού μεγέθους της νεκρής, εξαιρετικής τέχνης.Το εύρημα ήρθε στο φως κατά την ανασκαφή που πραγματοποιούν οι αρχαιολόγοι της ΙΖ’ ΕΠΚΑ και στο παρελθόν έχει φανερώσει εντυπωσιακά χρυσά προσωπεία, κοσμήματα, καλοδιατηρημένα κράνη και όπλα.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν τη δημογραφική και οικονομική ακμή του οικισμού κυρίως κατά τα αρχαϊκά χρόνια, αλλά και το γεγονός ότι ο νεκρός ενταφιάζεται βάσει ενός αυστηρού τελετουργικού, που πιστοποιεί πυραμιδωτή κοινωνική οργάνωση. Οι πλούσιες ταφές υποδεικνύουν τον ηρωικό χαρακτήρα και τον ηγετικό ρόλο ορισμένων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας του Αρχοντικού, οι οποίες έλεγχαν και ρύθμιζαν την ανταλλαγή των αγαθών, ασκώντας ένα είδος οικονομικής εξουσίας. Στις γυναικείες ταφές έχουν βρεθεί χρυσά, αργυρά, χάλκινα και σιδερένια κοσμήματα, χρυσά προσωπεία αλλά και χρυσά ομοιώματα οφθαλμών, που υποκαθιστούσαν τα προσωπεία, πήλινα ειδώλια, αγγεία, ενώ στις ανδρικές ταφές κυριαρχεί η σιδηροφορία. Επίσης ποικιλία από όπλα, χρυσά προσωπεία και επιστόμια αλλά και χρυσά στέμματα.
Κατά τη διάρκεια των προϊστορικών και των ιστορικών χρόνων έως και το τέλος του 5ου αι. π.Χ., όταν η Πέλλα επιλέχθηκε από τον βασιλιά Αρχέλαο ως νέα πρωτεύουσα της Μακεδονίας, αποτελούσε τη σημαντικότερη πόλη της βόρειας Βοττιαίας (της χώρας των βουκόλων), περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Λουδία. Το αστικό αυτό κέντρο ήταν ιδρυμένο πάνω στο σταυροδρόμι των βασικών οδικών αξόνων της Κάτω Μακεδονίας και κοντά στην τότε ακτογραμμή του Θερμαϊκού Κόλπου, αποτελώντας νευραλγικό σημείο ελέγχου και ορμητήριο των Αργεάδων Μακεδόνων με επικεφαλής τους Τημενίδες.
Η χρονολόγηση των παλαιότερων τάφων των ταφικών συστάδων του δυτικού νεκροταφείου του Αρχοντικού πιστοποιεί ότι η εγκατάσταση των Μακεδόνων στην περιοχή είχε γίνει ήδη στο β΄ μισό του 7ου π.Χ..
