.
Της Χ.Κοψίνη.
.
Aλήθειες που διαλύουν τις ψευδαισθήσεις για τα «παράδοξα» του δείκτη της ανεργίας, που υποχωρούσε τα τελευταία χρόνια, λέει η έκθεση του Διοικητή της Τρα
πέζης της Ελλάδος. «Το ποσοστό της ανεργίας ενδέχεται να μην αυξηθεί σημαντικά» προβλέπει ο κ. Προβόπουλος. Σπεύδει όμως να προλάβει όλους όσοι ισχυρίζονται ότι στην Ελλάδα εφαρμόζονται πολιτικές απασχόλησης.Μπορεί, λοιπόν, να μην υπάρξει μεγάλη αύξηση του ποσοστού ανεργίας, όχι γιατί θα αυξηθεί η απασχόληση. Aντιθέτως, όπως αναφέρει η έκθεση, η απασχόληση ενδέχεται να μειωθεί στους πιο ευάλωτους, τους προσωρινά απασχολούμενους, τους μετανάστες, καθώς και σε επιμέρους κλάδους. Απλώς, το ποσοστό ενδέχεται να μην αυξηθεί γιατί μειώνεται το εργατικό δυναμικό (δηλαδή, η «δεξαμενή» του πληθυσμού σε εργάσιμη ηλικία και οι γεννήσεις). Διευκρινίζει, μάλιστα, ότι και την τελευταία τετραετία, που είχαμε πτώση του δείκτη, ο ετήσιος ρυθμός ανόδου του εργατικού δυναμικού υποχώρησε στο 0,6%, ενώ ήταν υψηλότερος του 1% την περίοδο του 1998-2004).
Αλλά και σε μία υποσημείωση της έκθεσης για τη «νομισματική πολιτική 2008-2009» διατυπώνεται το σημαντικότερο, ίσως, πρόβλημα της απασχόλησης στον τόπο μας. «Η πιθανότητα να είναι κανείς άνεργος το γ΄ τρίμηνο του 2008, αν ήταν απασχολούμενος ένα έτος νωρίτερα, είναι χαμηλότερη από την αντίστοιχη πιθανότητα για το γ΄ τρίμηνο του 2007», αναφέρεται. «Από την άλλη πλευρά, η ... πιθανότητα να απασχολείται κάποιος το γ΄ τρίμηνο του 2008, αν ήταν άνεργος ένα έτος νωρίτερα, φαίνεται επίσης να είναι χαμηλότερη, από την αντίστοιχη πιθανότητα του γ΄ τριμήνου του 2007».
Με απλά λόγια, όποιος είναι εντός της αγοράς, δύσκολα εξέρχεται, όποιος όμως έχει την ατυχία της ανεργίας, μάλλον πρέπει να μάθει να ζει με το δράμα του. Οσοι είναι εκτός έχουν μεγάλη πιθανότητα να παραμείνουν μακροχρονίως άνεργοι. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ανέργων που βρίσκονται εκτός για περισσότερο από 12 μήνες. Το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας παραμένει σταθερό στο 52%, δηλαδή ένας στους δύο ανέργους «αναζητεί» δουλειά περισσότερο από έναν χρόνο.
Βασική αιτία για την ακαμψία δεν είναι ούτε η δύσκαμπτη νομοθεσία, ούτε η κρίση. Αλλωστε, το δίκαιο παρέχει δυνατότητα ομαδικών απολύσεων, διαθεσιμοτήτων, εκ περιτροπής εργασίας, διευθέτησης χρόνου εργασίας και μετατροπής τής πλήρους σε μερική απασχόληση. Το γιατί δεν ανοίγει η χαραμάδα για την ένταξη ανέργων στην αγορά εργασίας, και δη πτυχιούχων, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στη διάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Στο γεγονός ότι υπερισχύει η μικρή επιχείρηση (με έως και 10 απασχολουμένους αποτελεί το 98% της παραγωγικής βάσης της χώρας) που της ανατέθηκε χωρίς πρόγραμμα και αναπτυξιακό στόχο να ρυθμίζει την τύχη της αγοράς εργασίας.
