Μια σύνοψη των "απωλειών" εώς τώρα,με το βλέμμα στο άμεσο μέλλον..Του κ.Κ.Καλλίτση
Τρία εκατομμύρια διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους της Γαλλίας, την Πέμπτη.
Την Τετάρτη, 24 φοιτητές και 32 αστυνομικοί κατέληξαν στα νοσοκομεία της Βαρκελώνης έπειτα από συγκρούσεις.
Η Σκότλαντ Γιαρντ προβλέπει «ένα καλοκαίρι οργής» και, με αφορμή τη σύνοδο G20 στις 2 Απριλίου, ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει έκρηξη βίας μεγαλύτερη από εκείνη του 2000 - που είχε αφήσει πίσω της καταστροφές εκατομμυρίων στερλινών.
Η Ελλάδα προηγήθηκε, προϋπαντώντας την οικονομική κρίση με εκδηλώσεις κοινωνικής κρίσης, τον Δεκέμβριο. Η Ευρώπη ακολουθεί: Η οικονομική κρίση άνοιξε τον δρόμο στην κοινωνική.
Πρώτα θύματα, χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, όπου η ανάπτυξη μεταλλάσσεται σε ύφεση, νομίσματα γίνονται φτερά στον άνεμο της συναλλαγματικής κρίσης, κεφάλαια φεύγουν με ποδοβολητά, κράτη βγαίνουν «στο κόκκινο», την άμπωτη της μετανάστευσης διαδέχεται η παλίρροια της ανεργίας. Ο μύθος καταρρέει πριν προλάβει να κλείσει τα 20 χρόνια του, ο.. φόβος ότι ξαναχτίζονται τείχη μεταξύ Δύσης και Ανατολής συναγωνίζεται τον φόβο μήπως η τελευταία γίνει μια αλάνα αίματος και εγκλήματος, όπως έγιναν οι ασιατικές κοινωνίες στην κρίση, τέλη της δεκαετίας του 1990.
Οικονομική και κοινωνική κρίση μετατρέπονται σε πολιτική. Η ισλανδική κυβέρνηση συνασπισμού συντηρητικών - σοσιαλδημοκρατών κατέρρευσε μαζί με τις τράπεζες, τον Ιανουάριο. Το Βέλγιο, στην κρίση της Fortis, έχασε τον πρωθυπουργό του. Στην Ιρλανδία, ένας ευρύς συνασπισμός του «όχι» στην Ευρώπη, ντεμπουτάρει στις ευρωεκλογές. Στο Λονδίνο, ο Γκ. Μπράουν βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του. Στο Λουξεμβούργο, οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες διασπώνται είτε διχάζονται.
Αλλά η πολιτική κρίση κυριολεκτικά μαίνεται στην ανατολική και την κεντρική Ευρώπη.
Το 75% των Βουλγάρων απορρίπτει την πολιτική των σοσιαλιστών και αναμένεται ότι στις εκλογές του Ιουλίου θα δώσει τη σκυτάλη στον συντηρητικό Mπ. Μπορίσοφ. Στο Βελιγράδι, πολλοί εκτιμούν ότι η κυβέρνηση της Σερβίας θα υποχρεωθεί σε παραίτηση. Στο Βουκουρέστι, η κυβέρνηση συνασπισμού που σχηματίστηκε πέρυσι τον Νοέμβριο «έχασε» τον υπουργό Εσωτερικών τον Ιανουάριο και θα δοκιμάσει τη συνοχή της στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Εξ αιτίας της μεγαλύτερης μετά το 1991 εξέγερσης, η τετρακομματική κυβέρνηση της Λεττονίας κατέρρευσε στις 20 Φεβρουαρίου, μετά την αποχώρηση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Μεθαύριο, Τρίτη, ο συνασπισμός του κεντροδεξιού Μ. Τοπολάνεκ, θα δοκιμαστεί σκληρά από την πρόταση μομφής που κατέθεσαν οι Τσέχοι σοσιαλδημοκράτες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η σοσιαλιστική κυβέρνηση μειοψηφίας της Ουγγαρίας θα συντριβεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου και ίσως συρθεί σε εκλογές πολύ πριν από το 2010. Η Ουκρανία υποφέρει, το δάνειο των 16,4 δισ. δολ. πάγωσε, καθώς ο πρόεδρος Γιούσενκο και η πρωθυπουργός Τιμοσένκο συγκρούονται για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί το ΔΝΤ.
Η κρίση εσωτερικεύεται από ολόκληρους λαούς, που βλέπουν τις κυβερνήσεις να άγονται και να φέρονται, με πολιτικές άδικες, μίζερες, χωρίς πυξίδα και αποτέλεσμα. Αν αυτά δεν αλλάξουν, τα πράγματα θα αλλάξουν προς το απροσδόκητα χειρότερο. Η απελπισία εύκολα φουσκώνει το κύμα του λαϊκισμού. Και αυτό, εύκολα, μπορεί να τα πνίξει όλα…
Η Ελλάδα προηγήθηκε, προϋπαντώντας την οικονομική κρίση με εκδηλώσεις κοινωνικής κρίσης, τον Δεκέμβριο. Η Ευρώπη ακολουθεί: Η οικονομική κρίση άνοιξε τον δρόμο στην κοινωνική.
Πρώτα θύματα, χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, όπου η ανάπτυξη μεταλλάσσεται σε ύφεση, νομίσματα γίνονται φτερά στον άνεμο της συναλλαγματικής κρίσης, κεφάλαια φεύγουν με ποδοβολητά, κράτη βγαίνουν «στο κόκκινο», την άμπωτη της μετανάστευσης διαδέχεται η παλίρροια της ανεργίας. Ο μύθος καταρρέει πριν προλάβει να κλείσει τα 20 χρόνια του, ο.. φόβος ότι ξαναχτίζονται τείχη μεταξύ Δύσης και Ανατολής συναγωνίζεται τον φόβο μήπως η τελευταία γίνει μια αλάνα αίματος και εγκλήματος, όπως έγιναν οι ασιατικές κοινωνίες στην κρίση, τέλη της δεκαετίας του 1990.
Οικονομική και κοινωνική κρίση μετατρέπονται σε πολιτική. Η ισλανδική κυβέρνηση συνασπισμού συντηρητικών - σοσιαλδημοκρατών κατέρρευσε μαζί με τις τράπεζες, τον Ιανουάριο. Το Βέλγιο, στην κρίση της Fortis, έχασε τον πρωθυπουργό του. Στην Ιρλανδία, ένας ευρύς συνασπισμός του «όχι» στην Ευρώπη, ντεμπουτάρει στις ευρωεκλογές. Στο Λονδίνο, ο Γκ. Μπράουν βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του. Στο Λουξεμβούργο, οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες διασπώνται είτε διχάζονται.
Αλλά η πολιτική κρίση κυριολεκτικά μαίνεται στην ανατολική και την κεντρική Ευρώπη.
Το 75% των Βουλγάρων απορρίπτει την πολιτική των σοσιαλιστών και αναμένεται ότι στις εκλογές του Ιουλίου θα δώσει τη σκυτάλη στον συντηρητικό Mπ. Μπορίσοφ. Στο Βελιγράδι, πολλοί εκτιμούν ότι η κυβέρνηση της Σερβίας θα υποχρεωθεί σε παραίτηση. Στο Βουκουρέστι, η κυβέρνηση συνασπισμού που σχηματίστηκε πέρυσι τον Νοέμβριο «έχασε» τον υπουργό Εσωτερικών τον Ιανουάριο και θα δοκιμάσει τη συνοχή της στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Εξ αιτίας της μεγαλύτερης μετά το 1991 εξέγερσης, η τετρακομματική κυβέρνηση της Λεττονίας κατέρρευσε στις 20 Φεβρουαρίου, μετά την αποχώρηση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Μεθαύριο, Τρίτη, ο συνασπισμός του κεντροδεξιού Μ. Τοπολάνεκ, θα δοκιμαστεί σκληρά από την πρόταση μομφής που κατέθεσαν οι Τσέχοι σοσιαλδημοκράτες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η σοσιαλιστική κυβέρνηση μειοψηφίας της Ουγγαρίας θα συντριβεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου και ίσως συρθεί σε εκλογές πολύ πριν από το 2010. Η Ουκρανία υποφέρει, το δάνειο των 16,4 δισ. δολ. πάγωσε, καθώς ο πρόεδρος Γιούσενκο και η πρωθυπουργός Τιμοσένκο συγκρούονται για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί το ΔΝΤ.
Η κρίση εσωτερικεύεται από ολόκληρους λαούς, που βλέπουν τις κυβερνήσεις να άγονται και να φέρονται, με πολιτικές άδικες, μίζερες, χωρίς πυξίδα και αποτέλεσμα. Αν αυτά δεν αλλάξουν, τα πράγματα θα αλλάξουν προς το απροσδόκητα χειρότερο. Η απελπισία εύκολα φουσκώνει το κύμα του λαϊκισμού. Και αυτό, εύκολα, μπορεί να τα πνίξει όλα…
