Toυ κ.Στέφανου Μάνου
Ιδρυτικού στελέχους του κόμματος "Δράση".
Tο βράδυ της 25ης Μαρτίου παρακολουθούσα τις ειδήσεις στην τηλεόραση και άκουσα έναν τηλεπαρουσιαστή να μιλά με αγανάκτηση επειδή ο «Αλμούνια» μας ζητά να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό.
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν σχεδόν όλοι οι τηλεπαρουσιαστές και σχεδόν όλοι οι πολιτικοί να υποστηρίζουν την άποψη ότι το κράτος μπορεί να ξοδεύει περισσότερα χρήματα απ’ όσα εισπράττει. Για ένα ή δύο χρόνια, άντε πέντε, θα το καταλάβαινα. Αλλά για 30 χρόνια συνεχώς πώς το φαντάζονται;
Και αν αυτοί δεν το φαντάζονται, οι νεότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι τα ελλείμματα τριάντα ετών καλύφθηκαν με δάνεια που θα πληρωθούν στο μέλλον και θα επιβαρύνουν τους ίδιους;
Το πρώτο από τα δέκα πράγματα που μας ζήτησε η Κομισιόν είναι να ελέγξουμε τις κρατικές δαπάνες. Τώρα γιατί έπρεπε να φθάσουμε να μας το ζητήσει η Κομισιόν και δεν το κάναμε μόνοι μας, είναι θέμα άλλου σημειώματος.
Με ρωτούν τι θα έκανα στη θέση του κ. Καραμανλή. Θα... ανακοίνωνα ότι για το 2009 (α) δεν θα υπάρξουν νέοι φόροι ή αλλαγές υφισταμένων, (β) δεν θα αφήσω να ξοδευτεί από το κράτος ούτε ένα ευρώ που δεν έχει. Θα ξοδευτούν μόνον όσα εισπραχτούν με την υφιστάμενη φορολογία, (γ) δεν θα αναληφθούν υποχρεώσεις που θα εξοφληθούν μετά το 2009. Αυτός είναι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός.
Μια τέτοια πολιτική θα προκαλέσει ασφαλώς σοκ. Διότι ανεξαρτήτως του τι λένε οι κ. Καραμανλής και Παπαθανασίου, είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να περιορίσουν την απερίγραπτη κρατική σπατάλη.
Γιατί είμαι βέβαιος; Διότι όπως έγραψα παλαιότερα στην «Καθημερινή» δεν μπορείς να περιορίσεις δαπάνες που δεν γνωρίζεις και δεν μετράς. Παρατήρησα ότι στις αυστηρές συστάσεις της Κομισιόν η έκτη αναφέρεται στην κακή ποιότητα των στατιστικών στοιχείων. Χωρίς σωστά στοιχεία δεν μπορούν να ληφθούν σωστές αποφάσεις. Εχετε σκεφτεί πόσο δύσκολη θα ήταν η ζωή μας χωρίς θερμόμετρα, χωρίς μέτρα, χωρίς ταχύμετρα, χωρίς στροφόμετρα; Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί δεν μετρούν τίποτε. Με εξαίρεση τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Ο,τι κάνουν το κάνουν χωρίς να έχουν μετρήσει. Διότι οι οργανωμένες συντεχνίες θεωρούν το μέτρημα επικίνδυνο. Η γνώση της πραγματικότητας θα οδηγούσε ίσως σε αποφάσεις που θα τις έθιγαν. Δυστυχώς ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του φαίνεται να μην κατανοούν την αξία και σημασία του μετρήματος.
Μόνον αν όλοι, σε όλα τα επίπεδα, μάθουν να μετρούν υπάρχει ελπίδα συμμαζέματος των δαπανών και της σπατάλης.
Θα επαναλάβω την άποψη ότι η δημοσιονομική κατάσταση είναι τέτοια που δικαιολογεί την, χωρίς αναβολή, ανασύσταση αυτοτελούς υπουργείου Οικονομικών με πλήρη ευθύνη για τα έξοδα και έσοδα του κράτους και επέκταση της αρμοδιότητάς του στη Στατιστική Υπηρεσία. Αν αναζητούσα συναίνεση θα ήταν για το πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών. Τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ έχουν συμφέρον να έχουν υπουργείο Οικονομικών που να γνωρίζει επακριβώς πώς και πού ξοδεύονται τα λεφτά του κράτους και υπουργείο Οικονομικών ικανό να εφαρμόσει αποτελεσματικά και καθολικά τους φορολογικούς νόμους που ψηφίζει η Βουλή. Φανταστείτε ένα υπουργείο Οικονομικών Ανεξάρτητη Αρχή, όπως η Τράπεζα της Ελλάδος. Και τα δύο κόμματα έχουν κοινό συμφέρον να υπάρχει σωστό εργαλείο που θα τους επιτρέψει να εφαρμόσουν οποιαδήποτε πολιτική επιλέξουν. Το κομματικά ελεγχόμενο υπουργείο Οικονομικών με την ανικανότητά του υπονομεύει την κυβέρνηση και το κόμμα που το ελέγχει.
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν σχεδόν όλοι οι τηλεπαρουσιαστές και σχεδόν όλοι οι πολιτικοί να υποστηρίζουν την άποψη ότι το κράτος μπορεί να ξοδεύει περισσότερα χρήματα απ’ όσα εισπράττει. Για ένα ή δύο χρόνια, άντε πέντε, θα το καταλάβαινα. Αλλά για 30 χρόνια συνεχώς πώς το φαντάζονται;
Και αν αυτοί δεν το φαντάζονται, οι νεότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι τα ελλείμματα τριάντα ετών καλύφθηκαν με δάνεια που θα πληρωθούν στο μέλλον και θα επιβαρύνουν τους ίδιους;
Το πρώτο από τα δέκα πράγματα που μας ζήτησε η Κομισιόν είναι να ελέγξουμε τις κρατικές δαπάνες. Τώρα γιατί έπρεπε να φθάσουμε να μας το ζητήσει η Κομισιόν και δεν το κάναμε μόνοι μας, είναι θέμα άλλου σημειώματος.
Με ρωτούν τι θα έκανα στη θέση του κ. Καραμανλή. Θα... ανακοίνωνα ότι για το 2009 (α) δεν θα υπάρξουν νέοι φόροι ή αλλαγές υφισταμένων, (β) δεν θα αφήσω να ξοδευτεί από το κράτος ούτε ένα ευρώ που δεν έχει. Θα ξοδευτούν μόνον όσα εισπραχτούν με την υφιστάμενη φορολογία, (γ) δεν θα αναληφθούν υποχρεώσεις που θα εξοφληθούν μετά το 2009. Αυτός είναι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός.
Μια τέτοια πολιτική θα προκαλέσει ασφαλώς σοκ. Διότι ανεξαρτήτως του τι λένε οι κ. Καραμανλής και Παπαθανασίου, είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να περιορίσουν την απερίγραπτη κρατική σπατάλη.
Γιατί είμαι βέβαιος; Διότι όπως έγραψα παλαιότερα στην «Καθημερινή» δεν μπορείς να περιορίσεις δαπάνες που δεν γνωρίζεις και δεν μετράς. Παρατήρησα ότι στις αυστηρές συστάσεις της Κομισιόν η έκτη αναφέρεται στην κακή ποιότητα των στατιστικών στοιχείων. Χωρίς σωστά στοιχεία δεν μπορούν να ληφθούν σωστές αποφάσεις. Εχετε σκεφτεί πόσο δύσκολη θα ήταν η ζωή μας χωρίς θερμόμετρα, χωρίς μέτρα, χωρίς ταχύμετρα, χωρίς στροφόμετρα; Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί δεν μετρούν τίποτε. Με εξαίρεση τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Ο,τι κάνουν το κάνουν χωρίς να έχουν μετρήσει. Διότι οι οργανωμένες συντεχνίες θεωρούν το μέτρημα επικίνδυνο. Η γνώση της πραγματικότητας θα οδηγούσε ίσως σε αποφάσεις που θα τις έθιγαν. Δυστυχώς ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του φαίνεται να μην κατανοούν την αξία και σημασία του μετρήματος.
Μόνον αν όλοι, σε όλα τα επίπεδα, μάθουν να μετρούν υπάρχει ελπίδα συμμαζέματος των δαπανών και της σπατάλης.
Θα επαναλάβω την άποψη ότι η δημοσιονομική κατάσταση είναι τέτοια που δικαιολογεί την, χωρίς αναβολή, ανασύσταση αυτοτελούς υπουργείου Οικονομικών με πλήρη ευθύνη για τα έξοδα και έσοδα του κράτους και επέκταση της αρμοδιότητάς του στη Στατιστική Υπηρεσία. Αν αναζητούσα συναίνεση θα ήταν για το πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών. Τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ έχουν συμφέρον να έχουν υπουργείο Οικονομικών που να γνωρίζει επακριβώς πώς και πού ξοδεύονται τα λεφτά του κράτους και υπουργείο Οικονομικών ικανό να εφαρμόσει αποτελεσματικά και καθολικά τους φορολογικούς νόμους που ψηφίζει η Βουλή. Φανταστείτε ένα υπουργείο Οικονομικών Ανεξάρτητη Αρχή, όπως η Τράπεζα της Ελλάδος. Και τα δύο κόμματα έχουν κοινό συμφέρον να υπάρχει σωστό εργαλείο που θα τους επιτρέψει να εφαρμόσουν οποιαδήποτε πολιτική επιλέξουν. Το κομματικά ελεγχόμενο υπουργείο Οικονομικών με την ανικανότητά του υπονομεύει την κυβέρνηση και το κόμμα που το ελέγχει.
