Συνεχίζουμε σήμερα,μετά από μια μικρή "ανάπαυλα",την παρουσίαση κειμένων Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων με ένα -επίκαιρο-κείμενο από τα"Προοίμια" του Δημοσθένη..
Κείμενο του Δημοσθένους
Δημοσθένης,Προοίμια
ΔΗΜ πρ 1.1–3
(Μτφρ. Α. Τυφλόπουλος – Επιμ. Δ. Ιακώβ. 2006.)
."Aν υπήρχε καμιά καινούργια πρόταση προς συζήτηση, Aθηναίοι, θα περίμενα μέχρι να εκφράσουν την άποψή τους οι περισσότεροι από όσους συνηθίζουν να το κάνουν, και αν με ικανοποιούσε κάτι από όσα ειπώθηκαν, θα σιωπούσα, διαφορετικά θα επιχειρούσα και ο ίδιος να διατυπώσω όσα γνωρίζω· καθώς, όμως, τώρα εξετάζετε ζητήματα για τα οποία αυτοί έχουν μιλήσει πολλές φορές προηγουμένως, θεωρώ ότι, αν και σηκώθηκα να μιλήσω πρώτος, φαίνεται σαν να μιλάω ύστερα από αυτούς. Aν, βέβαια, τα πράγματα πήγαιναν καλά, δεν θα χρειαζόταν να συσκεπτόμαστε· καθώς, όμως, τα πράγματα είναι δύσκολα, θα επιχειρήσω, συνεπώς, να κάνω τις καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, προτάσεις. Kατ' αρχάς, λοιπόν, πρέπει να γνωρίζετε ότι τίποτε από όσα κάνατε, όταν βρισκόσαστε σε εμπόλεμη κατάσταση, δεν πρέπει να γίνεται από εδώ και πέρα, αλλά ακριβώς τα αντίθετα σε κάθε περίπτωση· γιατί, αν εκείνα εξαθλίωσαν την κατάσταση, είναι εύλογο τα αντίθετα να τη βελτιώσουν. Έπειτα πρέπει να σκεφθείτε ότι δεν σας μιλάει σωστά όποιος είτε δεν σας αναθέτει καμιά αποστολή, είτε σας αναθέτει κάποια περιορισμένη (γιατί βλέπετε ότι με παρόμοιες ελπίδες και λόγους η παρούσα κατάσταση έχει φτάσει στα όρια της αθλιότητας), αλλά αυτός...που παραμερίζοντας την ευχαρίστησή σας θα πει αυτά που πρέπει και μέσω των οποίων θα σταματήσουμε να εξευτελιζόμαστε και να υφιστάμεθα απώλειες. Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, αν, βέβαια, όσα παραλείψει στον λόγο του κανείς επειδή δεν θέλει να σας στενοχωρήσει, τα παραλείψει και η κατάσταση, πρέπει να μιλήσει δημόσια με σκοπό την ευχαρίστησή σας· αν, όμως, ο ευχάριστος λόγος, εφόσον δεν αρμόζει στην περίσταση, αποβαίνει στην πράξη επιζήμιος, είναι ντροπή να εξαπατάτε τον εαυτό σας και να κάνετε, όταν καταστεί απολύτως αναγκαίο, αυτό που άρμοζε να γίνει με τη θέλησή σας από καιρό.
