και το κόστος της αδιάφορης εξωτερικής πολιτικής".
...για πρώτη φορά στην ιστορία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ πάει στην Τουρκία χωρίς να περάσει από την Ελλάδα...
Του Π.Ανδραβελη
Να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι προς θάνατον το γεγονός ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ πάει στην Τουρκία χωρίς να περάσει από την Ελλάδα, σπάζοντας μια πολυετή παράδοση (έστω συμβολικής) ισορροπίας μεταξύ των δύο χωρών.
Το ερώτημα όμως είναι: γιατί γίνεται αυτό για πρώτη φορά στην ιστορία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων; Ακούγονται επιχειρήματα ότι η Τουρκία είναι περιφερειακή δύναμη, παίζει ρόλο στην περιοχή, μπορεί να μεσολαβήσει σε περιοχές ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, όπως είναι το Ιράν, η Μέση Ανατολή κ.λπ. Ολα αληθή είναι, μόνο που δεν είναι καινούργια. Δεν έγινε τον περασμένο χρόνο περιφερειακή δύναμη η Τουρκία, ούτε απέκτησε ξαφνικά ρόλο στην περιοχή. Και το 1999 που ήρθε ο Μπιλ Κλίντον τα δεδομένα της Τουρκίας ήταν περίπου τα ίδια. Και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν φόβοι (που τελικά επιβεβαιώθηκαν) για ταραχές στην Ελλάδα, λόγω της νατοϊκής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία, ο Αμερικανός πρόεδρος πέρασε από την Αθήνα.
Τα πράγματα τώρα άλλαξαν προς δύο κατευθύνσεις. Η Τουρκία άρχισε να... αναπτύσσει πιο ενεργό διπλωματικό ρόλο στην περιοχή, ενώ η Ελλάδα άρχισε να αποτραβιέται. Η τουρκική διπλωματία άρχισε να παρεμβαίνει στα διεθνή τεκταινόμενα, ενώ η δική μας κυνηγά μια καλή φωτογραφία με την κ. Κλίντον. Η συμμετοχή μας στα ευρωπαϊκά όργανα περιορίζεται μόνο σε ό,τι αφορά τα καθ’ ημάς και πολλές φορές ούτε καν αυτά δεν προωθούνται με την απαιτούμενη επιμέλεια. Η παρέμβασή μας στα Βαλκάνια, που γινόταν προνομιακός χώρος για την χώρα μας, άρχισε να φθίνει. Η Ελλάδα έπαψε να παρεμβαίνει στις εξελίξεις, διότι υπάρχει ένα είδος ραθυμίας και ίσως ένας φόβος «πού να μπλέκουμε τώρα;». Το δόγμα της ενεργού παρουσίας της χώρας σε φόρα και συναντήσεις όπου συζητούνται και αποφασίζονται ευρύτερες πολιτικές που μας αφορούν, αντικαταστάθηκε από το δόγμα της μικρής και συνεπώς αδιάφορης Ελλάδας.
Να συμφωνήσουμε επίσης ότι αυτή η συστηματική απουσία της Ελλάδος από τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και των διεργασιών που γίνονται στη γειτονιά μας δεν είναι προς θάνατον –άσχετα αν σ’ αυτό οφείλεται το γεγονός ότι ούτε η κ. Κλίντον πέρασε για να ακούσει τις ελληνικές απόψεις για τα προβλήματα στην περιοχή. Δεν πρόκειται να καταστραφεί η χώρα επειδή ο Αμερικανός πρόεδρος θεώρησε πως δεν αξίζει να περάσει δύο ώρες από την Αθήνα. Μόνο που η διπλωματία (όπως και η πολιτική) είναι το ένα μικρό πράγμα μετά το άλλο. Δεν υπάρχουν ποτέ θεαματικά αποτελέσματα, ούτε οι αποτυχίες χτίζονται σε μια νύχτα ή με μια επίσκεψη. Η λογική όμως του εθνικού μοναχισμού έχει κόστος σε διπλωματικό κεφάλαιο που μας χρειάζεται σε πλείστες όσες περιπτώσεις.
