Δημοσιεύθηκε στους Financial Times.
Οι χώρες που βρέθηκαν στο επίκεντρο της οικονομικής άνθισης, όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ισπανία, προσέλκυσαν όχι μόνο κεφάλαιο αλλά και ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο.
Οι καλές εποχές όμως παρήλθαν ανεπιστρεπτί, αφήνοντας τις κυβερνήσεις να διαχειριστούν ανθρώπους που κάποτε διεκδικούσαν μία θέση στην εύρωστη αγορά εργασίας, που πλέον όμως καταλαμβάνουν τις λιγοστές θέσεις εργασίας.
Η οικονομική έκρηξη προσέλκυσε εργαζόμενους σε όλα τα επίπεδα, από οικονομολόγους έως εργάτες. Μεξικάνοι πλημμύρισαν τον κατασκευαστικό κλάδο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ισπανία, Ανδαλουσιανοί βρήκαν καλές δουλειές στα αστικά κέντρα, αφήνοντας την εργασία στα χωράφια για μετανάστες από το Εκουαδόρ, το Μαρόκο, τη Ρουμανία.
Οι μετανάστες κατηγορούνται σήμερα για την... έλλειψη θέσεων εργασίας και τα μειωμένα εισοδήματα. Και το τεταμένο κλίμα εντείνεται ολοένα και περισσότερο.. Επομένως οι κυβερνήσεις θα πρέπει να χειριστούν την κατάσταση πολύ προσεκτικά. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα τα κοινωνικά προβλήματα που εγείρονται μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, δίχως, όμως, να ευνοούν αντι-μεταναστευτικές πολιτικές.
Οι υπό κατάρρευση αγορές εργασίας -που πλημμυρίζουν από ανειδίκευτους μετανάστες- θα πρέπει να διαχειριστούν με ενθάρρυνση και όχι με βία. Με τις θέσεις εργασίας να μειώνονται συνεχώς, ολοένα και λιγότεροι θα μεταναστεύουν και περισσότερο θα επαναπατρίζονται. Και οι κυβερνήσεις μπορούν να υποστηρίξουν αυτή τη διαδικασία. Η Ισπανία, για παράδειγμα, έχει προσφέρει ήδη οικονομικά κίνητρα στους μετανάστες ώστε να αποχωρήσουν.
Νομιμοποιώντας τους παράνομους μετανάστες, η εκάστοτε κυβέρνηση τους δίνει αυτομάτως κίνητρο να φύγουν, ιδίως εάν τους αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστροφής όταν η ζήτηση εργατικού δυναμικού θα είναι πάλι σε υψηλά επίπεδα. Αυτό θα αποβεί και προς όφελος των ίδιων χωρών που κάποτε (σε καιρούς οικονομικής άνθισης) υποδέχονταν τους μετανάστες.
