Του κ.Δ. Χ.Παξινού
προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Θλίψη και θυμηδία προκαλούν τα όσα συμβαίνουν στην πολιτικοκοινωνική ζωή της χώρας, με εμπλεκόμενη τη Δικαιοσύνη, την οποία κάποιοι ενώ ομνύουν στην ανεξαρτησία της, ουσία την θέλουν στη δούλεψή τους. Οταν είναι αρεστές οι κινήσεις της, εξυμνείται και αποθεώνεται, σε αντίθετη περίπτωση ρίπτεται μετά βδελυγμίας στο πυρ το εξώτερον.
Ο μιθριδατισμός έχει εισχωρήσει βαθιά στην ελληνική κοινωνία, η οποία απαθώς και περιπαθώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από το «πολυσινεμά των οκτώ».
Η διαπλοκή και εμπλοκή των τριών λειτουργιών - εξουσιών είναι το ζητούμενο, με τελικό αποτέλεσμα την κατακρήμνιση και τον ευτελισμό των θεσμών.
Ομως, ποιος ασχολείται, αφού όλα και όλοι εστιάζονται στο ποιος θα είναι ο νικητής των εκλογών, με οποιοδήποτε τίμημα.
Η Βουλή μετατρέπεται σε δικαστήριο και δικαστές κατηγορούνται ότι... εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες.
Οι θύτες γίνονται θύματα και τα θύματα θύτες.
Πράξεις και παραλείψεις πολιτικών προσώπων φορτώνονται σε δικαστές, που υπό ψυχολογική πίεση εξαντλούν την αυστηρότητά τους, εκδίδοντας ένταλμα σύλληψης για τα τρία παιδιά του εκ των κατηγορουμένων για την υπόθεση SIEMENS, Χ. Καραβέλα, που διέφυγε στο εξωτερικό!
Σωρεία κινήσεων εντυπωσιασμού, όλα για το θεαθήναι, όπως επιβάλλουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τερτίπια. Ξεχαρβάλωμα. Ολοι εναντίον όλων και όλοι μαζί για να γκρεμίσουμε ό,τι απέμεινε.
Οι θέσεις μας, ως Ολομέλεια Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, ως Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, είναι πάντοτε υπεράνω σκοπιμοτήτων, με βάση το κοινό καλό, με βάση τις υφιστάμενες αξίες, με βάση την τήρηση του Συντάγματος και των νόμων.
Η θεσμική μας αποστολή δεν είναι να παρακολουθούμε από τους τηλεοπτικούς δέκτες τα όσα καταγγέλλονται ως δικονομικές ατασθαλίες, παρά μόνο μέσα από τεκμηριωμένες υπεύθυνες αναφορές στα θεσμικά όργανα των συναδέλφων, που πράττουν το χρέος τους, όπως προβλέπεται από τον Δικηγορικό μας Κώδικα.
Οι στιγμές που βιώνουμε δεν είναι ασφαλώς από τις ευτυχέστερες, είναι από τις δυστυχέστερες, όσον αφορά στον τρόπο που οι θεσμοί αυταπαξιώνονται, συμπεριλαμβανομένης της Δικαιοσύνης.
Αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε, με όση δύναμη και αξιοπρέπεια μας έχει απομείνει για ένα σύστημα απονομής δικαίου, που θα εμπνέει εμπιστοσύνη στους πολίτες, σ’ όλους μας.