Του Θ.ΟικονομόπουλουEρχεται σχεδόν ως «φυσική συνέπεια» των επισήμων ανακοινώσεων αλλά και του πλήθους των πληροφοριών περί ενεργού συμμετοχής της ΕΥΠ (πρώην ΚΥΠ) στις έρευνες που οδήγησαν στην εξάρθρωση του συνδικάτου του εγκλήματος, καθώς επίσης και της αποκάλυψης του εκτεταμένου κυκλώματος «προστασίας», πορνείας και διακίνησης γυναικών, η ανακοίνωση ότι διοικητής αυτής της υπηρεσίας τοποθετείται (για πρώτη φορά στην ιστορία της – μια ιστορία που φέρνει μνήμες αρνητικά φορτισμένες...) εν ενεργεία εισαγγελέας, ο εισαγγελέας Εφετών κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.
Η εντυπωσιακή αυτή αλλαγή (θυμίζουμε ότι ο κ. Παπαγγελόπουλος διαδέχεται τον πρέσβη κ. Γιάννη Κοραντή στη θέση, ο οποίος με τη σειρά του είχε επίσης διαδεχθεί έναν εν ενεργεία διπλωμάτη, τον πρέσβη κ. Παύλο Αποστολίδη) δεν μπορεί παρά να «σηματοδοτεί» και αλλαγή νοοτροπίας της πολιτείας έναντι της συγκεκριμένης υπηρεσίας, καθώς επίσης και επαναπροσδιορισμό και επέκταση του «αντικειμένου» της «Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών»...
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που πληροφορίες από επίσημα χείλη αναφέρουν «ενδείξεις και στοιχεία» για εμπλοκή και συνεργασία «πλοκαμιών» της τρομοκρατίας με πλοκάμια του οργανωμένου κοινού εγκλήματος, και κατά κάποιον τρόπο προαναγγέλλουν εντυπωσιακές «εξελίξεις» στον τομέα της... εξάρθρωσης τρομοκρατικών οργανώσεων, ή κάποιων τμημάτων της εν πάση περιπτώσει, ύστερα από συντονισμένες έρευνες των αρμοδίων υπηρεσιών, δηλαδή της «Αντιτρομοκρατικής», προϊστάμενος εισαγγελέας της οποίας είναι από καιρό ο κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, νέος διοικητής της «επεκτεινόμενης» κατά τους τομείς δράσης της ΕΥΠ...
Ο κόσμος αλλάζει, αλλάζουν οι καιροί – μαζί και οι «ανάγκες» και προτεραιότητες της πολιτείας. Υπ’ αυτή την έννοια, δεν ξενίζει και φυσικά κάθε άλλο παρά ενοχλεί η διεύρυνση των δραστηριοτήτων της ΕΥΠ – έστω για να το πούμε πιο ανοιχτά: η επισημοποίηση των ήδη από καιρό διευρυμένων δραστηριοτήτων της σε τομείς που ενδεχομένως τυπικά δεν της ανήκαν. Ουδείς σοβαρός και εχέφρων άνθρωπος είναι δυνατόν να έχει αντιρρήσεις και ενστάσεις επί της ουσίας για την καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμβολή μιας οργανωμένης και ειδικά εξοπλισμένης κρατικής υπηρεσίας στην καταπολέμηση της «υψηλής εγκληματικότητας», με όλα τα νόμιμα μέσα και διασφαλίσεις σεβασμού της δημοκρατικής τάξεως και της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών.
Η συγκεκριμένη, όμως, εξέλιξη εκ των πραγμάτων προκαλεί ερωτήματα για την ικανότητα και αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας. Που αποκλειστική ευθύνη έχει την τάξη και την ασφάλεια, την πρόληψη και την πάταξη του εγκλήματος, «υψηλού» ή «χαμηλού». Που διαθέτει απολύτως εξειδικευμένες (υποτίθεται) υπηρεσίες –από τις «Λέσχες» και τα «Ηθη» μέχρι την «Αντιτρομοκρατική»– και τη θεσμική αρμοδιότητα. Τα πολλά προβλήματα τάξης και ασφάλειας που ζούμε τα τελευταία χρόνια, η αύξηση της παραβατικότητας και εγκληματικότητας, η αναβίωση (έστω με τη μορφή «νέας γενιάς») της τρομοκρατίας, και τα όλο και πιο συχνά κρούσματα άκρως «οργανωμένου εγκλήματος», εκ των πραγμάτων θέτουν θέμα αποτελεσματικότητας και επάρκειας της αστυνομίας.
Τα κρούσματα διαφθοράς επίορκων αστυνομικών στα διάφορα κυκλώματα του εγκλήματος, πολλά και συνεχή τα τελευταία χρόνια – όπως επίσης και γενικότερα κρατικών λειτουργών που έχουν σχέση με την τάξη, την ασφάλεια, τον σωφρονισμό, τη δικαιοσύνη. Οι προκλητικές αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών για «έσωθεν» διαφθορά, τόσο στην υπόθεση του οργανωμένου εγκλήματος με τις απαγωγές, δολοφονίες κ.λπ., όσο και του κυκλώματος προστασίας πορνείας και σωματεμπορίας, μπορεί να «ενδιαφέρουν» από πλευράς... όγκου και οργάνωσης, αλλά δεν εκπλήσσουν κανέναν. Η διαφθορά (και...) σ’ αυτόν τον τομέα, ήταν κοινό μυστικό. Και η επέκτασή της αναπόφευκτο επακόλουθο, αφού οι κάθε τόσο «παρεμβάσεις» της πολιτείας εξαντλούνταν σε επιπόλαιες και επιδερμικές κινήσεις, σε ανώδυνους «κολασμούς», σε υποτυπώδεις μόνο και απολύτως ανεπαρκείς «αναδιαρθρώσεις» εντυπώσεων.
Η αδυναμία, όπως αποδεικνύεται, να οργανωθεί (και να διατηρηθεί...) μια τέτοιου είδους και αποτελεσματικότητας αστυνομία, εξελικτικά οδήγησε σε καταστάσεις που σήμερα ζούμε και... μας τρομοκρατούν, με «φυσικό» επακόλουθο να επιστρατευθεί η ΕΥΠ για να καλύψει κενά και αδυναμίες, προκαλώντας όμως ενδεχόμενες ενστάσεις και απορίες για το «σύννομο» των μεθόδων που εφαρμόζει η συγκεκριμένη υπηρεσία (για συλλογή πληροφοριών περί την εθνική ασφάλεια), όταν οι έρευνές της επεκτείνονται και σε δραστηριότητες πολιτών στο εσωτερικό. Και υπ’ αυτό το πρίσμα, η τοποθέτηση επικεφαλής της συγκεκριμένης «διευρυνόμενης» υπηρεσίας, ενός εισαγγελικού λειτουργού που θα ελέγχει υποτίθεται τη νομιμότητα, την τήρηση της δημοκρατικής τάξης και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, εξηγείται και επικοινωνιακά...
καθημερινή
