ένα απ΄τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας.Η λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο, λόγω πολλών συγκυριών. Από τη μια η βαθιά ελλειμματικότητα που το χαρακτηρίζει και από την άλλη οι συζητήσεις που γίνονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με το καθεστώς συνταξιοδότησης των γυναικών εργαζομένων στο Δημόσιο και τις αντιδράσεις που δημιουργεί.
Την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι μέχρι το τέλος του έτους θα χρειαστούν κοντά στα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία είναι απαραίτητα για την κάλυψη μιας σειράς υποχρεώσεων τόσο προς τους ασφαλισμένους τους όσο και προς τρίτους για την παροχή υπηρεσιών.
Το ποσό είναι ιδιαίτερα υψηλό υπό τις τρέχουσες οικονομικές και ειδικότερα δημοσιονομικές συνθήκες. Μεταξύ των αιτίων που... προκαλούν τα ελλείμματα αυτού του μεγέθους καταγράφονται η ασυνέπεια του κράτους έναντι των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει απέναντι στα Ταμεία, η εισφοροδιαφυγή η οποία, όπως και η φοροδιαφυγή, έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις αλλά και η αύξηση των δαπανών.
Πρόκειται για χρόνια προβλήματα τα οποία καταγράφονται στα επίσημα κείμενα, αναλύονται στις συζητήσεις των πολιτικών εντός και εκτός της Βουλής και τίθενται μετ' επιτάσεως από τους κοινωνικούς φορείς κατά τις συναντήσεις με τους υπεύθυνους χάραξης και υλοποίησης της πολιτικής.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι ότι ενώ είναι γνωστά τα προβλήματα πώς αυτά δεν αντιμετωπίστηκαν με τόσες ρυθμίσεις που έγιναν στο παρελθόν αλλά και σχετικά πρόσφατα; Αν ανατρέξει λοιπόν ένας μελετητής στις εισηγητικές εκθέσεις που συνόδευαν τα προς ψήφιση νομοθετήματα θα διαπίστωνε ότι οι αναγκαιότητες των πάσης φύσεως ρυθμίσεων αναλύονται κατά περίπου ομοιόμορφο τρόπο.
Τονίζεται μεταξύ των άλλων ότι βασικός σκοπός είναι η μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με στόχο την οικοδόμηση ενός καθεστώτος σύγχρονου, ορθολογικού, κοινωνικά βιώσιμου σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και τις μακροχρόνιες προοπτικές.
Με άλλα λόγια ενός συστήματος το οποίο θα βασίζεται στις αρχές του δημόσιου, καθολικού, υποχρεωτικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης με έμφαση τόσο στην ομοιόμορφη μεταχείριση των ασφαλισμένων που συνέβαλαν στον ίδιο βαθμό στη χρηματοδότηση των φορέων τους όσο και την ευμενέστερη μεταχείριση εκείνων που εμφανίζονται οικονομικά ασθενέστεροι.
Ένα είναι βέβαιο. Οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται αυτόματα, αλλά με ουσιαστική παρέμβαση της πολιτείας στους τρεις τομείς ευθύνης της. Της χρηματοδότησης, της καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής και του ελέγχου των δαπανών.
ναυτεμπορική
Την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι μέχρι το τέλος του έτους θα χρειαστούν κοντά στα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία είναι απαραίτητα για την κάλυψη μιας σειράς υποχρεώσεων τόσο προς τους ασφαλισμένους τους όσο και προς τρίτους για την παροχή υπηρεσιών.
Το ποσό είναι ιδιαίτερα υψηλό υπό τις τρέχουσες οικονομικές και ειδικότερα δημοσιονομικές συνθήκες. Μεταξύ των αιτίων που... προκαλούν τα ελλείμματα αυτού του μεγέθους καταγράφονται η ασυνέπεια του κράτους έναντι των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει απέναντι στα Ταμεία, η εισφοροδιαφυγή η οποία, όπως και η φοροδιαφυγή, έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις αλλά και η αύξηση των δαπανών.
Πρόκειται για χρόνια προβλήματα τα οποία καταγράφονται στα επίσημα κείμενα, αναλύονται στις συζητήσεις των πολιτικών εντός και εκτός της Βουλής και τίθενται μετ' επιτάσεως από τους κοινωνικούς φορείς κατά τις συναντήσεις με τους υπεύθυνους χάραξης και υλοποίησης της πολιτικής.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι ότι ενώ είναι γνωστά τα προβλήματα πώς αυτά δεν αντιμετωπίστηκαν με τόσες ρυθμίσεις που έγιναν στο παρελθόν αλλά και σχετικά πρόσφατα; Αν ανατρέξει λοιπόν ένας μελετητής στις εισηγητικές εκθέσεις που συνόδευαν τα προς ψήφιση νομοθετήματα θα διαπίστωνε ότι οι αναγκαιότητες των πάσης φύσεως ρυθμίσεων αναλύονται κατά περίπου ομοιόμορφο τρόπο.
Τονίζεται μεταξύ των άλλων ότι βασικός σκοπός είναι η μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με στόχο την οικοδόμηση ενός καθεστώτος σύγχρονου, ορθολογικού, κοινωνικά βιώσιμου σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και τις μακροχρόνιες προοπτικές.
Με άλλα λόγια ενός συστήματος το οποίο θα βασίζεται στις αρχές του δημόσιου, καθολικού, υποχρεωτικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης με έμφαση τόσο στην ομοιόμορφη μεταχείριση των ασφαλισμένων που συνέβαλαν στον ίδιο βαθμό στη χρηματοδότηση των φορέων τους όσο και την ευμενέστερη μεταχείριση εκείνων που εμφανίζονται οικονομικά ασθενέστεροι.
Ένα είναι βέβαιο. Οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται αυτόματα, αλλά με ουσιαστική παρέμβαση της πολιτείας στους τρεις τομείς ευθύνης της. Της χρηματοδότησης, της καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής και του ελέγχου των δαπανών.
ναυτεμπορική
