Η απελπισία και η απογοήτευση γίνεται ο θεός μας. Τα ανεμοδαρμένα ήθη ο θησαυρός μας..
Η μιζέρια ο δεσμοφύλακάς μας, που χυμά μ' ύπουλα σάλτα να κατασπαράξει κάθε ελπίδα ανθρώπινη. Οπλιστήκαμε ενάντια στη λογική, ενάντια στην ευταξία, ενάντια στη δικαιοσύνη, μας στενεύει η οργάνωση και δραπετεύουμε στη φρίκη και την καταστροφή.Κάθε χρόνο... ξεσπούν πυρκαγιές που καίνε δασικές εκτάσεις. Στη μεσογειακή γειτονιά μας, στις φλόγες παραδόθηκε η Σαρδηνία, το προπύργιο του ιταλικού τουρισμού, στην Ισπανία κάηκαν πάνω από 750.000 στρέμματα, στην Πορτογαλία περισσότερες από 30 μεγάλες πυρκαγιές είχαν αφανίσει ως τις 15 Αυγούστου πάνω από 90.000 στρέμματα βλάστησης.
Εμείς όμως πάθαμε και το 2007, οπότε και θρηνήσαμε θύματα. Πάθαμε, αλλά δεν μάθαμε. Εντάξει, με τον άνεμο δεν μπορούμε να τα βάλουμε, να αλλάξουμε τη μοιραία χημεία του οξυγόνου με τον άνθρακα είναι αδύνατον, να συλλάβουμε όλους τους εμπρηστές και τους οικοπεδοφάγους είναι όνειρο αυγουστιάτικης νυκτός, αλλά ως πότε θα βολευόμαστε με το έλασσον;
Με την ανύπαρκτη διαχείριση των δασών, με το έλλειμμα σε δασικούς δρόμους και πυροσβεστικούς διαδρόμους, το επί δεκαετίες συζητούμενο δασολόγιο, τα ελλιπή σχέδια έγκαιρης προειδοποίησης και εκκένωσης περιοχών, το διαζύγιο με την πρόληψη, αλλά και την αρρώστια της εξάπλωσης χωρίς πρόγραμμα και με την ανοχή του κράτους, τις ανοιχτές χωματερές, την Ελλάδα της διαφθοράς, της ακηδίας, της αδιαφορίας, της ανεπάρκειας;
Ως πότε θα υμνούμε την ασυναρτησία, θα οικτίρουμε την τύχη μας, θα καταδεχόμαστε φτηνές αιτιάσεις, και θα συνεχίζουμε ακάθεκτοι και ακατάβλητοι, όταν τα φώτα σβήσουν και το φλύαρο θέαμα βουβαθεί, στην επίλυση των προβλημάτων αλά ελληνικά; Μέχρι την επόμενη καταστροφή, μέχρι να εξαντλήσουμε κάθε εφιαλτική περιγραφή ή μέχρι να βγούμε από το λήθαργο;"
Κατερίνα Τζωρτζινάκη
naftemporiki
