Οι θετικές πλευρές της αρνητικής δημοσιότητας..

Την περασμένη βδομάδα η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο αρνητικής διεθνούς δημοσιότητας. Το τι ακούσαμε δεν περιγράφεται. Από την ανικανότητα του εσωτερικού μας πολιτικού συστήματος να αρθεί στο ύψος των δύσκολων οικονομικών περιστάσεων, μέχρι την ασυδοσία και την εκτεταμένη διαφθορά, οι Κασσάνδρες των μεγάλων μέσων ενημέρωσης δεν έχασαν την ευκαιρία να χύσουν το φαρμάκι τους.
Χωρίς να δαιμονολογούμε, η αλήθεια είναι πως το «ανάδελφο» αυτό έθνος έχει αρκετούς εχθρούς. Ευτυχώς πάντως... υπήρξαν και φωνές που αποκατέστησαν την αλήθεια, θυμίζοντας ότι η ελληνική οικονομία έχει ιστορία συνεχούς ανάπτυξης δεκαπέντε ετών, επιτυχή ένταξη στην Ευρωζώνη και, φυσικά, το μεγάλο επίτευγμα της απολύτως επιτυχημένης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πριν από τους οποίους η χώρα είχε επίσης βρεθεί στο στόχαστρο ανοίκειων επιθέσεων και κινδυνολογίας.
Με λίγα λόγια έχει γίνει σαφές πώς η χώρα μας αποτελεί συστηματικό στόχο της διεθνούς δημοσιότητας, πραγματικότητα όμως που φυσικά έχει και θετικές πλευρές. Δεν είναι μικρό πράγμα ο πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών μιας μικρής χώρας, να μιλούν την ίδια ημέρα σε ευάριθμα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Το βήμα που τους προσφέρεται είναι εξ ορισμού ιδιαίτερα ισχυρό.
Έχουμε όμως την εντύπωση πώς τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο τις ευκαιρίες αυτές. Η αποκάλυψη και ο τονισμός των «οικογενειακών» μας ελαττωμάτων εις επήκοο της υφηλίου, δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος αποκατάστασης της ισορροπίας των... δημοσιονομικών μας ελλειμμάτων.
Η αυτόβουλη αναγωγή ενώπιον του παγκόσμιου ακροατηρίου του προβλήματος της ελληνικής διαφθοράς σε πρώτο θέμα, και η προσδοκία πώς η πάταξή της θα οδηγήσει και σε αποκατάσταση των δημοσίων ελλειμμάτων, αποτελεί διπλό λάθος.
Εν τοις πράγμασι η διαδικασία αυτή θα χρειαστεί την επίμονη εφαρμογή μακροχρόνιων πολιτικών, με τα οικονομικά αποτελέσματα να αναμένονται ύστερα από χρόνια και δεύτερο, διότι προβλήθηκε ωμά μια τραυματική εσωτερική πραγματικότητα.
Εκεί που έχουν φθάσει λοιπόν τα πράγματα, οι προτάσεις του πρωθυπουργού θα πρέπει να είναι, πλήρεις, ρηξικέλευθες και αποτελεσματικές. Αλλιώς σκιαμαχούμε...