-Eίναι λίγο από Αργεντινή, λίγο από Ισλανδία,λίγο από Lehman Brothers καθώς και λίγο από Ισπανία του 1824.σύμφωνα με άρθρο άρθρο της Wall Street Journal..!
Με ένα ολόκληρο σύμπλεγμα τεσσάρων άρθρων, με αποκλειστική αναφορά στο «ελληνικό πρόβλημα», (τόσο πια, που το να πείθεται κανείς πλέον, πως το τόσο & τέτοιο ενδιαφέρον, «πατά» αποκλειστικά σε βάση δημοσιογραφική, συνιστά απλή αφέλεια..), η εφημερίδα επιχειρεί από την δική της οπτική, να «περιγράψει» το πρόβλημα, αφού προηγουμένως το...έχει εξετάσει, -υποτίθεται- όσο πιο σφαιρικά γίνεται.Διαλέξαμε και θα σας παρουσιάσουμε σε μετάφραση-προσαρμογή, εκείνο από αυτά τα 4 άρθρα, που επιχειρεί μια προσέγγιση, αναζητώντας τις αναλογίες, με άλλες γνωστές περιπτώσεις οικονομικών κρίσεων, που ταλάνισαν κάποιες χώρες τα τελευταία χρόνια.
Είναι άρθρο σημαντικό, και γιατί με πολύ πρακτικό τρόπο, συγκρίνει την (επαναλαμβάνουμε, και πρέπει πάντα να το παίρνουμε υπ' όψη: σύμφωνα με την οπτική του «επίσημου ενημερωτικού φύλλου του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος») κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας, και με άλλες περιπτώσεις, που πλέον συνιστούν γνωστές διεθνείς αναφορές σε οικονομικές κρίσεις, και τα μοντέλα που δημιουργούν. Αλλά και με ιστορικές αναλογίες, που πάνε πολύ πίσω στον ιστορικό χρόνο, στα προβλήματα που δημιούργησε από τα μέσα ακόμα του 19ου αιώνα, η μαζική έκδοση των γνωστών «Ομολόγων Εθνικής Ανεξαρτησίας» Ας θυμηθούμε, ότι από «διάφορες πλευρές», κυκλοφορούν εισηγήσεις, για την έκδοση από το ελληνικό δημόσιο, αντίστοιχου τύπου Ομολόγων «εθνικής σωτηρίας»!. Απολαύστε το..:
* * *
WSJ: "Ελληνικό πρόβλημα & ιστορικές αναλογίες"
Με τί μοιάζει η Ελλάδα; Από τον Ρόμπιν Μορόνυ
Η κρίση «του ελληνικού χρέους», είναι, στην πραγματικότητα μια πρωτιά: Η ζώνη του ευρώ, ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε αντιμετωπίσει μια σοβαρή πρόκληση, που να αμφισβητεί ολοκληρωτικά τη σημασία του, και που στην πραγματικότητα, κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει (Στμ: το ευρώ) στην περίπτωση που αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ένα περιστατικό χρεοκοπίας.
Αυτό, ωστόσο, δεν σταματάει τον κόσμο, που ψάχνει, «σκάβει στο παρελθόν», για να βρει, πώς στ' αλήθεια θα μπορούσε να εξελιχτεί αυτή η ιστορία.
Και ιδού, κάποιες αναλογίες:
Η Ελλάδα είναι σαν την Αργεντινή του 2001: «Το πρώτο στάδιο σε μια κρίση ρευστότητας, είναι, όταν μια χώρα, κινητοποιημένη από την έντονη επιθυμία της να «εισάγει» (πολιτικές) οικονομικής πειθαρχίας «απ' έξω», υιοθετεί μια σταθερή νομισματική αναλογία-σχέση (Σ.τμ: με ένα νόμισμα διεθνούς αναφοράς, στην περίπτωση της Αργεντινής με το US D, $, το δολάριο), με την οποία, η οικονομία της, είναι πια εμφανώς άρρωστα συνδεδεμένη», έγραψε ο Ντέσμοντ Λάχμαν, στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς.
Το πρόβλημα μ' αυτή τη σύνδεση είναι, πως το «τρικ σταθεροποίησης» που προέβλεψε το ΔΝΤ για την Αργεντινή, εξελίχτηκε σχετικά γρήγορα, και δημιούργησε μια πολύ σκληρή κατάσταση, που εξ ίσου γρήγορα, γέννησε εξεγέρσεις στους δρόμους.
Έτσι, το ΔΝΤ, υπέθεσε πως δεν είχε να κάνει μόνο με μια τυπική παροδική κρίση ρευστότητας, αλλά με ένα πιο συνολικό πρόβλημα, που επηρέαζε άμεσα το αξιόχρεο της αργεντίνικης οικονομίας, «πίεσε» τα πράγματα, με αποτέλεσμα να διαρραγούν οι εύθραυστοι αρμοί που υποστήριζαν την σταθεροποίηση της χώρας. Ήταν πια πολύ αργά για την υποτίμηση, που ήρθε -υποτίθεται- να βοηθήσει τα οικονομικά (αλλά και κοινωνικά) πράγματα στην Αργεντινή. Η οικονομία της οποίας τελικά, παρέμεινε για χρόνια πληγωμένη, από την παρουσία και τη δράση του ΔΝΤ.
«Όλα αυτά, όχι μόνο φορτώνουν μια χώρα με ένα βουνό από χρέη, τα οποία δεν μπορεί πλέον να τα επανα-ρυθμίσει, αλλά και βαθαίνουν, και προεκτείνουν στο χρόνο, την Ύφεση. Την ανάκαμψη από την οποία ακριβώς, θα μπορούσε να θέσει σε κίνηση, μια έστω και «μεταχρονολογημένη», νομισματική υποτίμηση», γράφει ο Λάχμαν.
Συμπέρασμα για το εάν η Ελλάδα είναι Αργεντινή:
Η Αθήνα, αργά ή γρήγορα, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το ευρώ. Το συντομότερο δυνατό, μάλιστα.
Ωστόσο, αυτός, ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο τρόπος με τον οποίο επέρχεται η κάθαρση στις ελληνικές τραγωδίες...
Η Ελλάδα, είναι σαν την Ισλανδία του τελευταίου χρόνου;
Τα spreads, οι διαφορές δηλαδή από ένα επιτόκιο βάσης που «έπιασαν» τα ελληνικά ομόλογα, είναι περίπου ίδιες με τις τιμές που έπιαναν να ισλανδικά ομόλογα, πριν όμως αρχίσουν τα πράγματα να πηγαίνουν στραβά. Η Ελλάδα, αντιμετωπίζει έναν μειούμενο αριθμό επενδυτών που είναι πρόθυμοι να επενδύσουν, δανείζοντάς την. Από αυτή την άποψη όμως,πρέπει να πούμε, πως η Ισλανδία, δεν εύρισκε ΚΑΝΕΝΑΝ για να δανειστεί, σε τέτοιο σημείο που είχαν καταρρεύσει τα πράγματα.
Συμπέρασμα για το εάν η Ελλάδα είναι σαν την Ισλανδία:
Υπάρχει μια ειρωνεία στο γεγονός πως οι Ισλανδοί πολιτικοί, ωθούσαν την πρόσδεση στο ευρώ, ακριβώς για να αποφευχθεί μια επανάληψη της κρίσης. Την ίδια στιγμή, που η Ελλάδα, ενδέχεται να ανασχέσει την πορεία της εκτός ευρώ, ακριβώς λόγω του ενδεχομένου, να υπάρξει, επίσης, μια επανάληψη της ισλανδικής κρίσης!
Η Ελλάδα είναι σαν την "LEHMAN Bros": Η τρομακτική κατάρρευση της «Λ.Μπ.», άφησε τους επενδυτές να αναρωτιούνται, και να υποθέτουν «τίνος είναι τώρα η σειρά», τη μία συμφωνώντας για το ποιος ήταν, και από την άλλη, φροντίζοντας και να επαληθεύουν ταυτόχρονα τις προβλέψεις τους, εξωθώντας αυτόν στον οποίο συμφώνησαν πριν, «εκτός ομάδας». Πράγμα που φυσικά, τους ανάγκαζε να...συνεχίζουν τις προβλέψεις και τις υποθέσεις τους, για το ποιος πλέον θα είναι τώρα, ο νέος «επόμενος».
Οι οικονομικές εξελίξεις, «δείχνουν» προς την κατεύθυνση μιας επισήμανσης του Γκάρυ Τζένκινς, που λέει πως «Η Ελλάδα, άνετα θα μπορούσε σε επίπεδο χώρας, να έχει μια εξέλιξη, όμοια με αυτή της «Λ.Μπ.»!
Οι επενδυτές, θα βγάλουν έτσι «εκτός», την επόμενη χώρα που θα μοιάζει δημοσιονομικά με την Ελλάδα, και μετά την επόμενη, και την επόμενη, κοκ...
Συμπέρασμα για το εάν η Ελλάδα είναι σαν την «Λ.Μπ.»:
«Είναι η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία μήπως;...», φαντάζεται, «μαντεύει» σωστότερα να ρωτούν οι επενδυτές, ο Γκ. Τζένκινς..
Η Ελλάδα είναι σαν την Ισπανία το 1824 (ή την Αυστρία το 1868):
Εδώ πια, πρόκειται για μια πολύ μακρινή ματιά στα πράγματα, μια ματιά «που πάει μακριά στο χρόνο», για την ακρίβεια! Αρχής γενομένης από μια αθέτηση δέσμευσης της Αγγλίας στην Μέση Ανατολή (Στμ: την περίοδο του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, όταν η Αγγλία ρύθμιζε κυρίαρχα τέτοια «θέματα», στις ατελείωτες ζώνες της κυριαρχίας της, όταν «κυβερνούσε τα κύματα»!) για εθνική ανεξαρτησία, που έβαλε την Ελλάδα, στην κορυφή μιας σειράς αντίστοιχων προβλημάτων εθνικής κυριαρχίας & εθν. ανεξαρτησίας, (Στμ: που, φυσικά, επηρεάζουν και το θέμα των οικονομικών γενικά, και κάποιων κρατικών ομολόγων ειδικότερα, σε μια εποχή, που σχεδόν καθημερινά, αναδύονταν, όλο και πιο νέα έθνη παντού στο Κόσμο. Που χρειάζονταν, βέβαια, να δομήσουν τη δική τους «Εθνική Οικονομία», ή τέλος πάντων, κάτι που να μοιάζει μ' αυτήν) που ξεσπούσαν κατά περιόδους, σε όλο τον κόσμο.
Ο Ντάνιελ Φίσερ στο Φόρμπς, αναφέρει έναν ολόκληρο κατάλογο, με το ποσοστό των χωρών (Στμ: επί του συνολικού αριθμού των αναγνωρισμένων χωρών) με προβλήματα κυριαρχίας & οικονομικά, τα τελευταία 150 χρόνια, στοιχεία, δανεισμένα από την έρευνα των οικονομολόγων Κένεθ Ρόγκοφ, & Κάρμεν Ράϊνχαρντ.
Τι είναι αυτό που στ' αλήθεια οδηγεί σ' αυτά τα περιοδικά κύματα στο πέρασμα των δεκαετιών;
Οι επενδυτές, φαίνεται πως υπερεκτιμούν την ασφάλεια των διάφορων «Ομολόγων Ανεξαρτησίας» στους καλούς καιρούς, πράγμα που φυσικά έχει συνέπειες, όταν, αναπόφευκτα, έρθουν κάποτε και οι «κακές στιγμές».
«Όταν τα οικονομικά ενός Κράτους χειροτερεύουν, βρίσκονται με άλλα λόγια, σε πορεία σημαντικά καθοδική, οι επενδυτές, φυσικά, πουλούν αμέσως τα ομόλογα που έχουν στα χέρια, βάζοντας αυτόματα σε λειτουργία, έναν μηχανισμό πιέσεων στα επιτόκιά τους. Αυτό, με τη σειρά του, βάζει σε κίνηση ένα σπιράλ χειροτέρευσης στην κατάσταση της ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ, έτσι που, ΑΝ τα ομόλογα έχουν εκδοθεί σε (ή το νόμισμα της χώρας έκδοσης είναι συνδεδεμένο με) ξένο συνάλλαγμα, γίνεται πλέον ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΥΝΑΤΗ η αποπληρωμή του Δημόσιου Χρέους της συγκεκριμένης χώρας...»
Συμπέρασμα για το αν η Ελλάδα, είναι μέρος αυτού του κύκλου: «Η Ελλάδα, ΔΕΝ χρειάζεται να ανησυχεί γι' αυτό το τελευταίο σύνδρομο», ισχυρίζεται ο Φίσερ. «Αυτό όμως, μπορεί και να κάνει τα πράγματα να χειροτερέψουν, από τη στιγμή που δεν θα μπορεί (Στμ: η Ελλάδα) να χαράξει τον ΔΙΚΟ ΤΗΣ δρόμο ΕΞΩ από τις οικονομικές δυσχέρειες. (Στμ: Δρόμο, που βέβαια θα μπορούσε να χαράξει, αν ΔΕΝ ήταν δεσμευμένη στους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας, που της επιβάλλει ακριβώς το κοινό νόμισμα).
»Αλλά η Ελλάδα, δεν μοιάζει, φυσικά, να είναι Η ΜΟΝΗ χώρα με προβλήματα αυτού του τύπου». Και ο Φίσερ, συνεχίζει:
»Έτσι, θα' λεγα πως είναι σοφότερο να ψάξει κανείς αλλού, ας πούμε, για το «ΠΩΣ ΠΑΝΕ, άλλα ομόλογα τύπου «ομόλογα ανεξαρτησίας», χωρών όπως η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ!...».
ΣΥΝΟΛΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Είναι άξιο παρατήρησης, πως μια κρίση διετίας, και μάλιστα τόσο πρόσφατη, κινητοποιεί τόσο έντονα, ιστορικές αναλογίες. (Στμ: ιδίως, του μεγέθους αυτού). Παλιότερα, όταν δηλαδή κατέρρεε η "LEHMAN BROTHERS", οι σχολιαστές διαφωνούσαν, πάνω στο αν αυτό το κύμα καταρρεύσεων, είχε ομοιότητες με εκείνο της κρίσης του 1930, ή με το αντίστοιχο του 1873(!), ή αν υπήρχαν ομοιότητες, ακόμα και στην κατάρρευση της ίδιας εποχής, (Στμ: με της «Λ.Μπ») μιας γνωστής Σουηδικής Τράπεζας!
Τώρα πια, η "Lehman Bros", έχει αναδειχθεί σε ένα είδος «εμπορικού σήματος» με συγκεκριμένη σημασία, όπως το ίδιο έχει γίνει και με την Ισλανδία.
Ζούμε, «ΔΙΑΣΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ», χωρίς καν να έχουμε μια πραγματική ευκαιρία, να μαθαίνουμε, τουλάχιστο, απ' αυτήν!...
Μτφρ. - προσαρμογές ορολογίας & ερμηνευτικές - παρουσίαση: Β. Δ. ΚαργούδηςΠηγή Αθήνα 9.84.
