"..Γιατί θα πρέπει ο μέσος Έλληνας πολίτης να πληρώνει μέσω του προϋπολογισμού τον μέσο Έλληνα αγρότη; Είναι ο Έλληνας αγρότης ελεύθερος επαγγελματίας ή υπάλληλος του δημοσίου;"
Οι ευωδιές της υπαίθρου (αλκοόλ, τσίκνα, καπνός, ντίζελ) κυριαρχούν το τελευταίο διάστημα στους εθνικούς άξονες της χώρας λόγω των παρατεταμένων αγροτικών κινητοποιήσεων, με την Ελλάδα να έχει τεμαχιστεί σε κομμάτια (“Αγροκαλλικράτης”) από μια άτυπη “κυβέρνηση των Εθνικών οδών”.
Παρότι ουδείς μπορεί να αγνοήσει τη φολκλόρ διάσταση του πράγματος, η Ελλάδα δεν είναι τα... Κατεχόμενα, η Γάζα, ή το Ανατολικό Βερολίνο για να διαχωρίζεται σε checkpoints με το “έτσι θέλω” από κάθε κοινωνική ομάδα, όσο δίκαια και αν είναι τα αιτήματά της.
Ουδείς αμφισβητεί ότι χιλιάδες αγρότες... αντιμετωπίζουν σήμερα οικονομικά προβλήματα, όπως άλλωστε και πλείστες όσες επαγγελματικές τάξεις.
Όμως η εποχή των παχυλών επιδοτήσεων και της σπατάλης αποτελεί παρελθόν, και τον λογαριασμό των αγροτομπλόκων δεν τον πληρώνουν ο Παπανδρέου και η Μπατζελή, τον πληρώνει η οικονομία και οι Έλληνες πολίτες.
Τις τελευταίες δεκαετίες ο μέσος Έλληνας αγρότης θέλει από την εκάστοτε κυβέρνηση να του λέει τι θα καλλιεργήσει, θέλει εγγυημένη απορρόφηση παραγωγής ανεξαρτήτως ποιότητας, θέλει τραπεζικές διευκολύνσεις. Γιατί όμως θα πρέπει ο μέσος Έλληνας πολίτης να πληρώνει μέσω του προϋπολογισμού τον μέσο Έλληνα αγρότη; Είναι ο Έλληνας αγρότης ελεύθερος επαγγελματίας ή υπάλληλος του δημοσίου;
Η στριμωγμένη από τις Βρυξέλλες κυβέρνηση δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να ανταποκριθεί στα περισσότερα από τα αιτήματα των αγροτών, ορισμένα εκ των οποίωνείναι εκτός (δημοσιονομικής) πραγματικότητας.
Ακόμη και τα μέτρα που εξήγγειλε την Παρασκευή η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης θεωρούνται από πολλούς ως άκρως επιβαρυντικά για τον δημόσιο κορβανά.
Με την Κομισιόν να έχει αρχίσει έρευνα για το μισό δισ. ευρώ που κατέβαλε πέρυσι στους παραγωγούς η κυβέρνηση Καραμανλή ως αποζημιώσεις, με την οικονομία να πηγαίνει από το χειρότερο στο... άστα να πάνε και με την ΚΑΠ όπως την γνωρίζαμε να κλείνει σύντομα τον κύκλο της, η στάση των αγροτών είναι αδιέξοδη πρώτα από όλα για τους ίδιους.
Και η κυβέρνηση; Εμφανίζεται αμήχανη, αδύναμη, ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα καθώς την “μπλοκάρουν” διαρκώς οι ανεδαφικές προεκλογικές της υποσχέσεις. Με την παθητική στάση της ανοίγει ορέξεις και στόματα για νέες διεκδικήσεις.
Οι προηγούμενες δεκαετίες στάθηκαν η μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας. Οι επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης, όπως η στάση της έναντι ορισμένων μειοψηφιών που στο παρελθόν έλυναν και έδεναν, θα κρίνουν τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους για τις επόμενες δεκαετίες.
Οι παραδοσιακές εκβιαστικές - συντεχνιακές λογικές του χθες βρίσκονται αντιμέτωπες με τη σκληρή πραγματικότητα του σήμερα και την ελπίδα του κοινωνικού συνόλου για ένα καλύτερο αύριο...
Στ.Κάνδιας
