είναι μπροστά μας.Οι αγορές εκτιμούν σήμερα ότι πρέπει να πληρώνουμε 6,5-7.5% για να δανειζόμαστε. Οι ίδιες εκτιμούν ότι η Βραζιλία του αριστερού Λούλα πρέπει να πληρώνει 4,9%, η Πολωνία 5,5% και η Ουγγαρία που έχει ζητήσει ήδη βοήθεια από το ΔΝΤ 6,6%.
Ο πρωθυπουργός έχει δώσει εδώ και καιρό το μήνυμα ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Είναι προφανές ότι οι αγορές πιστεύουν ότι βουλιάζουμε γιατί βλέπουν ότι στην πράξη δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε.
Η μισή κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει τις... προσαρμογές που χρειάζονται. Πολλοί υπουργοί παραμένουν δέσμιοι πολιτικών αγκυλώσεων αλλά και των συνδικαλιστικών συντεχνιών. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η κυβέρνηση φρόντισε να στέλνει συγκεχυμένα μηνύματα. Επαναδιαπραγμάτευση με τους Κινέζους ανήγγειλε η κα Κατσέλη, την μη ύπαρξη της ανάγκης μείωσης των μισθών στο δημόσιο ο κ. Παπακωνσταντίνου. Μην πάμε στην Ξενογιανακοπούλου, τον Παπουτσή και τους άλλους αστέρες του εγχώριου αριστερισμού.. Τζάμπα αριστερισμός δηλ. με υπουργικό αυτοκίνητο και πληρωμένους από το δημόσιο χειροκροτητές... (Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και η αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα...).
Ενώ τα συγκεχυμένα μηνύματα τους τελευταίους έξι μήνες είναι δεκάδες, η κυβέρνηση δεν φρόντισε ούτε μια φορά να αιφνιδιάσει τις αγορές. Να βρεθεί ένα βήμα μπροστά τους αντί να τις ακολουθεί ασθμαίνουσα.
Το τελευταίο χρηματιστάκο αν ρωτούσαν, θα τους έλεγε ότι το μυστικό είναι ο αιφνιδιασμός των αγορών όχι η τακτική «τραβάτε με και ας κλαίω»...
Δυστυχώς όσο περνά ο καιρός το κόστος του αιφνιδιασμού ανεβαίνει. Το κόμμα που κυβερνά θυμίζει λαϊκίστικο κίνημα της Λατινικής Αμερικής που ανέλαβε την εξουσία για πρώτη φορά.
Δεν θυμίζει το κόμμα που έχει κυβερνήσει τα περισσότερα από τα 30 τελευταία χρόνια και έχει ενσωματώσει στα «γονίδια» του τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας.
Δεν θυμίζει το κόμμα που κυβέρνησε από το 1993 μέχρι το 1997 υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε από το 1997 μέχρι το 2004 υπό τον Κ. Σημίτη. Θυμίζει το κόμμα που κυβέρνησε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ‘80.
Είναι προφανές ότι αυτό ήταν επιλογή του προέδρου του. Στην προσπάθεια αποσημιτοποίησης στην οποία επείσθη να προχωρήσει τον οδήγησε στο άλλο άκρο... Προκειμένου να κερδίσει τις εσωτερικές αναμετρήσεις συμμάχησε με το βαθύ κράτος των συντεχνιών και του κομματικού μηχανισμού.
Είναι φανερό ότι οι αγορές διαβάζουν με το δικό τους τρόπο την κατάληξη αυτή της επιλογής. Γι’ αυτό πληρώνουμε επιτόκια οικονομίας που ανασυγκροτείται από την σοβιετική λαίλαπα.
Το μήνυμα ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, αφορά πρωτίστως τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Μετά αφορά τον ελληνικό λαό που πρέπει να συνδράμει στην αναμέτρηση με τις συντεχνίες, τη διαφθορά, την φοροδιαφυγή...
Κ.Στούπας.
capital.gr
Ο πρωθυπουργός έχει δώσει εδώ και καιρό το μήνυμα ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Είναι προφανές ότι οι αγορές πιστεύουν ότι βουλιάζουμε γιατί βλέπουν ότι στην πράξη δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε.
Η μισή κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει τις... προσαρμογές που χρειάζονται. Πολλοί υπουργοί παραμένουν δέσμιοι πολιτικών αγκυλώσεων αλλά και των συνδικαλιστικών συντεχνιών. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η κυβέρνηση φρόντισε να στέλνει συγκεχυμένα μηνύματα. Επαναδιαπραγμάτευση με τους Κινέζους ανήγγειλε η κα Κατσέλη, την μη ύπαρξη της ανάγκης μείωσης των μισθών στο δημόσιο ο κ. Παπακωνσταντίνου. Μην πάμε στην Ξενογιανακοπούλου, τον Παπουτσή και τους άλλους αστέρες του εγχώριου αριστερισμού.. Τζάμπα αριστερισμός δηλ. με υπουργικό αυτοκίνητο και πληρωμένους από το δημόσιο χειροκροτητές... (Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και η αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα...).
Ενώ τα συγκεχυμένα μηνύματα τους τελευταίους έξι μήνες είναι δεκάδες, η κυβέρνηση δεν φρόντισε ούτε μια φορά να αιφνιδιάσει τις αγορές. Να βρεθεί ένα βήμα μπροστά τους αντί να τις ακολουθεί ασθμαίνουσα.
Το τελευταίο χρηματιστάκο αν ρωτούσαν, θα τους έλεγε ότι το μυστικό είναι ο αιφνιδιασμός των αγορών όχι η τακτική «τραβάτε με και ας κλαίω»...
Δυστυχώς όσο περνά ο καιρός το κόστος του αιφνιδιασμού ανεβαίνει. Το κόμμα που κυβερνά θυμίζει λαϊκίστικο κίνημα της Λατινικής Αμερικής που ανέλαβε την εξουσία για πρώτη φορά.
Δεν θυμίζει το κόμμα που έχει κυβερνήσει τα περισσότερα από τα 30 τελευταία χρόνια και έχει ενσωματώσει στα «γονίδια» του τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας.
Δεν θυμίζει το κόμμα που κυβέρνησε από το 1993 μέχρι το 1997 υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε από το 1997 μέχρι το 2004 υπό τον Κ. Σημίτη. Θυμίζει το κόμμα που κυβέρνησε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ‘80.
Είναι προφανές ότι αυτό ήταν επιλογή του προέδρου του. Στην προσπάθεια αποσημιτοποίησης στην οποία επείσθη να προχωρήσει τον οδήγησε στο άλλο άκρο... Προκειμένου να κερδίσει τις εσωτερικές αναμετρήσεις συμμάχησε με το βαθύ κράτος των συντεχνιών και του κομματικού μηχανισμού.
Είναι φανερό ότι οι αγορές διαβάζουν με το δικό τους τρόπο την κατάληξη αυτή της επιλογής. Γι’ αυτό πληρώνουμε επιτόκια οικονομίας που ανασυγκροτείται από την σοβιετική λαίλαπα.
Το μήνυμα ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, αφορά πρωτίστως τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Μετά αφορά τον ελληνικό λαό που πρέπει να συνδράμει στην αναμέτρηση με τις συντεχνίες, τη διαφθορά, την φοροδιαφυγή...
Κ.Στούπας.
capital.gr
