Απόφαση-όπλο υπέρ συμβασιούχων

Το Πρωτοδικείο Αθήνας, στηριζόμενο στην υπόδειξη του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έκρινε ότι με το Προεδρικό Διάταγμα του Παυλόπουλου υποβαθμίστηκε η προστασία των εργαζομένων στις περιπτώσεις καταχρηστικών διαδοχικών συμβάσεων.

Ξεπερνώντας τον σκόπελο της απαγόρευσης μονιμοποίησης που τέθηκε στο Σύνταγμα, αλλά και της..."τηλεφωνικής διάσκεψης" της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, δικαστική απόφαση - σταθμός διαπιστώνει την ανεπάρκεια του "διατάγματος Παυλόπουλου" (ΠΔ 164/04) να περιορίσει την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Το Πρωτοδικείο Αθηνών εφαρμόζοντας την υπόδειξη του ΔΕΚ να κρίνεται κατά περίπτωση από τα ελληνικά δικαστήρια εάν το ΠΔ 164/04 προσέφερε αποτελεσματική προστασία στους συμβασιούχους, έκρινε ότι με το ΠΔ υπήρξε υποβάθμιση της προστασίας που παρείχε μέχρι τότε ο ν. 2112/20 που "τιμωρούσε" την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου με τη δικαστική μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου.

Η δικαστική απόφαση, χωρίς να αναιρεί το Σύνταγμα και την αρεοπαγιτική νομολογία (παρά τις γνωστές αντιφάσεις και μεταστροφές της), δικαίωσε συμβασιούχο, καταλήγοντας ότι η μόνη αποτελεσματική προστασία του διασφαλίζεται με τον ν. 2112/20 και την αναγνώριση ότι στην πραγματικότητα κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, οπότε η σύμβαση εργασίας είχε μετατραπεί από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Με την απόφαση ακυρώνεται η απομάκρυνσή του με τη λήξη της σύμβασης και αναγνωρίζεται ότι του οφείλονται μισθοί υπερημερίας ύψους 19.662,50 ευρώ, καθώς και αποζημίωση απόλυσης 4.875 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους, απειλώντας μάλιστα με χρηματική ποινή 100 ευρώ για κάθε ημέρα που δεν θα γίνεται δεκτός στην εργασία του.

Ιδιαίτερα επισημαίνεται το γεγονός ότι η απόφαση δικαιώνει συμβασιούχο "νέας γενιάς", που ξεκίνησε τις διαδοχικές συμβάσεις αρχές Ιουνίου του 2004, ακριβώς ενάμιση μήνα πριν να τεθεί σε ισχύ το ΠΔ 164/04, του οποίου δεν έκανε χρήση, αφού δεν υπέβαλε σχετική αίτηση μέσω των διατάξεών του, αλλά προτίμησε τη δικαστική οδό "μονιμοποίησης".
Ετσι, τη στιγμή που χιλιάδες συμβασιούχοι βρίσκονται "με το ένα πόδι στον δρόμο" και αναμένεται τον επόμενο μήνα η απομάκρυνσή τους, η Δικαιοσύνη ανοίγει διάπλατα ένα "παράθυρο" για την αποκατάσταση διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων.
Τη σπουδαιότητα της νέας δικαστικής κρίσης διαπιστώνει και ο αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δ. Βερβεσός που χειρίστηκε την υπόθεση, τονίζοντας ότι το Πρωτοδικείο επικαλέστηκε τις αποφάσεις του ΔΕΚ που εναπόθεσαν στον Ελληνα δικαστή να κρίνει αν οι ρυθμίσεις του ΠΔ 164/04 ήταν αρκετές για να αποτρέψουν την καταχρηστική εφαρμογή συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο.
Και το δικαστήριο κατέληξε ότι οι ρυθμίσεις αυτές δεν ήταν αποτελεσματικές, αλλά υποβάθμισαν το γενικό επίπεδο προστασίας των εργαζομένων, με συνέπεια η μόνη ουσιαστική κύρωση και αποτελεσματική προστασία να επιτυγχάνεται με τη μετατροπή της σύμβασης σε αορίστου χρόνου.

Ηλιούπολη
Με την απόφαση 1150/10 δικαιώθηκε συμβασιούχος ναυαγοσώστης που από τον Ιούνιο 2004 προσλήφθηκε στον αθλητικό οργανισμό του Δήμου Ηλιούπολης με σύμβαση έργου που ανανεώθηκε 4 φορές μέχρι τον Νοέμβριο 2008, οπότε λύθηκε η εργασιακή σχέση με τη λήξη της σύμβασης που δεν ανανεώθηκε ξανά.
"Σημείο - κλειδί" για τη δικαίωση είναι η διαπίστωση της απόφασης ότι ως υπεύθυνος για την ασφαλή διεξαγωγή προγραμμάτων μαζικού λαϊκού αθλητισμού σε ένα δημοτικό κολυμβητήριο που λειτουργούσε συνεχώς κάλυπτε στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αφού η συνεχής απασχόλησή του ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την εκπλήρωση των στόχων του Δήμου, με δεδομένο ότι η νομοθεσία δεν επιτρέπει να λειτουργεί κλειστό κολυμβητήριο, και μάλιστα δημοτικό, χωρίς να υπάρχει ναυαγοσώστης σταθερά σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του.Εθνος πηγή.